Cyanide & Happiness Freakpocalypse – Review

Η αλήθεια είναι πως προτού ασχοληθούμε με το Cyanide & Happiness: Freakpocalypse αγνοούσαμε πλήρως το σύμπαν του Cyanide & Happiness. Με λίγο online ψάξιμο, πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται για ένα webcomic που πρωτοεμφανίστηκε το μακρινό 2005 και χαρακτηρίζεται για το ενήλικο χιούμορ και την απουσία κάθε είδους ηθικού φραγμού.

Η περιγραφή και οι πρώτες εικόνες του κόμικ που είδαμε, αμέσως έφεραν συνειρμικά στο μυαλό μας το South Park,

πολλώ μάλλον εφόσον πρόσφατα είδαμε και από αυτό μεταφορές στα video games και δη τα πολύ αξιόλογα Stick of Truth και Fractured but Whole. Δυστυχώς το Freakpocalypse σίγουρα δεν πιάνει ανάλογα επίπεδα ποιότητας, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Το παιχνίδι ανήκει στο είδος των 2D point and click adventures. Παίρνουμε το ρόλο του Coop, ενός τελειόφοιτου εφήβου ενός αμερικάνικου λυκείου, ο οποίος ετοιμάζεται για την αποφοίτηση και το περίφημο Prom Night. Ετοιμάζεται βέβαια τρόπος του λέγειν, καθώς η θέση του στη λίστα δημοφιλίας του σχολείου είναι κάτω από τον πάτο. Κανένα κορίτσι δεν δέχεται να τον συνοδεύσει, ενώ αποτελεί μόνιμο στόχο των bullies αλλά και των καθηγητών.

Έτσι, η αποστολή μας είναι να επιζήσουμε από τη θλιβερή αυτή καθημερινότητα, να πάμε σπίτι μας σώοι και ασφαλείς και ίσως στην πορεία να κερδίσουμε τη συμπάθεια μίας έστω αδελφής ψυχής που θα μας σώσει και θα γίνει η ντάμα μας στον χορό… Βέβαια ο τίτλος του παιχνιδιού άλλα πράγματα υπόσχεται, και το τέλος του παιχνιδιού μας επιφυλάσσει ένα απροσδόκητο cliffhanger.

Να πούμε εδώ πως το Freakpocalypse αποτελεί το πρώτο τμήμα μιας τριλογίας που θα ολοκληρώσει την ιστορία του Coop. Η ιστορία αυτή καθ’ αυτή δεν θα λέγαμε πως μας ενθουσίασε. Με εξαίρεση το προαναφερθέν cliffhanger, είναι απλά μια σειρά από αποστολές / αγγαρείες (το ίδιο το παιχνίδι τις αναφέρει ως “chores”) που αναλαμβάνει ο Coop ή του τις φορτώνουν διάφοροι NPCs.

Είναι φανερό πως πολλή περισσότερη έμφαση έχει δοθεί στη γραφή, τους διαλόγους και τους ακραίους χαρακτήρες, όπως επιτάσσει το πρωτογενές υλικό. Έτσι, το παιχνίδι περιλαμβάνει πολλές γραμμές διαλόγων, πολλά αντικείμενα με τα οποία μπορούμε να αλληλεπιδράσουμε (όχι μόνο να μαζέψουμε – χρησιμοποιήσουμε, αλλά και απλώς να εξετάσουμε, με τα ανάλογα σχόλια από τον Coop) και άνω ποταμών χαρακτήρες που κάνουν την εμφάνισή τους.

Τι να πει κανείς για καθηγητές που τους αρέσει να ντύνονται όπως ο ένοικος του ενεχυροδανειστηρίου στο Pulp Fiction ή για τη γιαγιά του Coop, η αισθηματική ζωή της οποίας δε συνάδει με την ηλικία της; Οι βωμολοχίες, τα σόκιν αστεία και τα ακραία θέματα πραγματικά βομβαρδίζουν τον παίκτη και είναι ζήτημα να υπάρχει έστω και μια πρόταση στο παιχνίδι σοβαρού ύφους.

Όσον αφορά στην ποιότητα της γραφής, προσωπική μας άποψη είναι πως δεν κρατάει παντού το ίδιο επίπεδο. Αλλού η έμπνευση πιάνει κορυφή, ενώ αλλού δεν καταφέρνει να μας κάνει να χαμογελάσουμε. Ίσως η ποσότητα του χιούμορ να φταίει γι’αυτό (κάποια στιγμή ο παίκτης ίσως νοιώσει μπουκωμένος από τα πολλά αστεία), ενώ σίγουρα παίζει ρόλο και το ύφος αυτό καθ’ αυτό, που δεν απευθύνεται σε όλους. Αναμφισβήτητα όμως, πρόκειται για κάτι τολμηρό, αχαλίνωτο και απρόβλεπτο και αν ο παίκτης το νοιώσει, θα περάσει μερικές αξέχαστες στιγμές.

Δεν περνάει, τέλος, απαρατήρητη η προσπάθεια των δημιουργών από τη μια να περάσουν κάποια μηνύματα όσον αφορά τις δυσκολίες της εφηβείας -και δη των «περιθωριακών» παιδιών με διάφορα προβλήματα- από την άλλη να κριτικάρουν πολλές εκφάνσεις του Δυτικού τρόπου ζωής και της αμερικανικής κοινωνίας ειδικότερα.

Όσον αφορά το gameplay, δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι ιδανικά. Είδαμε τo “to be continued…” των τίτλων τέλους παίζοντας λίγο περισσότερο από 3 ώρες και 20 λεπτά. Βέβαια, οφείλουμε να αναφέρουμε ότι στο παιχνίδι περιλαμβάνονται εκτός από τις βασικές αποστολές και αρκετά secondary chores.

Ολοκληρώνοντάς τις, συνήθως θα ανταμειφθούμε με κάποιον έξτρα ρουχισμό, με τον οποίο μπορούμε να παραμετροποιήσουμε την εμφάνιση του Coop, συχνότατα με αστεία αποτελέσματα -όπως π.χ. με ένα ”ακατάλληλο” τατουάζ στο πρόσωπο. Έτσι, η ολοκλήρωση των προαιρετικών αποστολών και η συμπλήρωση της γκαρνταρόμπας μας μπορεί να αυξήσει τον χρόνο ενασχόλησης.

Οι γρίφοι του Cyanide & Happiness Freakpocalypse είναι σίγουρα από τους ευκολότερους που έχουμε συναντήσει στην κατηγορία, και να φανταστείτε ότι νοιώθουμε και κάπως σκουριασμένοι μιας και είχαμε πολύ καιρό να ασχοληθούμε με adventure (αυτό το έρμο το Thimbleweed Park περιμένει υπομονετικά εγκατεστημένο στο Switch). Δεν πρόκειται για walking simulator, υπάρχουν οι κλασικοί dialogue και inventory based γρίφοι, αλλά το παιχνίδι προσφέρει κάθε δυνατή βοήθεια στην επίλυσή τους, με συνέπεια πολύ σπάνια να πονοκεφαλιάζουμε.

Για παράδειγμα, ένας από τους πρώτους γρίφους είναι να ανοίξουμε το ντουλάπι μας. Μόλις κάνουμε κλικ πάνω του, ο Coop μάς πληροφορεί ότι συνήθως το ανοίγει με ένα μολύβι… Οπότε μόλις βρούμε στο δίπλα δωμάτιο ένα μολύβι, ξέρουμε πώς να το χρησιμοποιήσουμε. Όλα αυτά χωρίς καν να πατήσουμε το Hint button.

Σχεδόν όλοι οι γρίφοι του Cyanide & Happiness Freakpocalypse ακολουθούν την ίδια λογική, και μας έμεινε η εντύπωση πως οι δημιουργοί δεν θέλουν να κολλήσει ο παίκτης σε ένα σημείο, αλλά μάλλον να προχωρήσει πάση θυσία στο επόμενο αστείο. Σεβαστή επιλογή, αλλά μάλλον ανεπιθύμητη για τους φίλους της κατηγορίας.

Το εικαστικό μάς άφησε αρκετά ικανοποιημένους. Ακολουθεί όπως είπαμε τη λογική του South Park, με χρήση μινιμαλιστικών χαρακτήρων και animations, και σε συνδυασμό με τα hand drawn αλλά λεπτομερή περιβάλλοντα και τα πλούσια χρώματα, συνεισφέρουν σε ένα όμορφο και θελκτικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν όπως είπαμε πολλά αντικείμενα στα περιβάλλοντα, αλλά ευτυχώς αυτά τα οποία μπορούμε να μαζέψουμε ξεχωρίζουν εύκολα χάρη στο έντονο περίγραμμά τους.

Στα voice overs έχει γίνει πολύ καλή δουλειά από τους ηθοποιούς και η χροιά των φωνών βοηθά και αυτή στη δημιουργία της χιουμοριστικής ατμόσφαιρας. Όσο για τη μουσική, έχει έναν ουδέτερο χαρακτήρα και μας θύμισε λίγο μουσική ασανσέρ αλλά καταφέρνει να έρθει σε ειρωνική αντίθεση με τα παράλογα δρώμενα.

Αυτό είναι λοιπόν το Freakpocalypse. Ένα εύκολο adventure με ενήλικο χιούμορ, στο οποίο το κύριο βάρος δεν έχει δωθεί στους γρίφους αλλά στη γραφή. Όσοι είναι φίλοι του ύφους αυτού και οι φανς του webcomic θα βρεθούν στο στοιχείο τους. Aπλώς ελπίζουμε τα δύο sequels να έχουν και λίγο μεγαλύτερη πρόκληση…

Το Cyanide & Happiness: Freakpocalypse κυκλοφορεί από τις 11/3/21 για PC και Switch. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για PC με review code που λάβαμε από τον εκδότη του.

The post Cyanide & Happiness Freakpocalypse – Review appeared first on GameOver.