The Life and Suffering of Sir Brante – Review

Το πιο δύσκολο πράγμα κατά τη διαδικασία συγγραφής αυτού εδώ του κειμένου για το The Life and Suffering of Sir Brante ήταν να πάρει απόφαση ο γράφων να σταματήσει το παιχνίδι και να αρχίσει να γράφει. Είναι τόσο καθηλωτικό, που οι ώρες περνούσαν χωρίς να γίνονται αντιληπτές. Η καθημερινή ρουτίνα της επαγγελματικής και οικογενειακής ζωής είχε πάει περίπατο, υποχρεώσεις έμεναν αφρόντιστες, τα προβλήματα ανεπίλυτα κι όμως,

Τέτοια είναι η επίδραση που έχει πλέον πάνω του, ώστε ένα μέρος του ακόμα παίζει – πνευματικά – αφήνοντας το υπόλοιπο μιας πλέον σχιζοειδούς προσωπικότητας να αναλάβει τουλάχιστον αυτό το έργο: τη συγγραφή αυτού εδώ του κειμένου.

Βαριές κουβέντες… Παχιά λόγια έχετε ακούσει συχνά. Το πιο εύκολο είναι να γράψει κάποιος διθυράμβους για ένα παιχνίδι που του άρεσε. Όμως εδώ ισχύουν, αποφεύγοντας – κατά το δυνατόν – οποιαδήποτε υπερβολή.

Ακόμα πιο περίεργο, μάλιστα, είναι να γραφτούν όλα αυτά για ένα παιχνίδι που στο τέλος θα βαθμολογηθεί με 8.0 (βγαίνουν και κάποιοι από τον κόπο να σκρολάρουν μέχρι το τέλος για να δουν τον βαθμό). Αυτό γιατί έχει κάποιες ιδιαιτερότητες και κάποια ελαττώματα που πιθανώς να χαλάσουν το σύνολο για μερίδα του κοινού. Αλλά το πλέον παράξενο, είναι το πώς μπορεί ένα παιχνίδι με τίτλο “The life and suffering of Sir Brante” – βασισμένο, μάλιστα, εξ ολοκλήρου σε κείμενο – να πετύχει τέτοια βαθμολογικά ύψη.

Η Sever το κατάφερε, αλλά ο τρόπος με τον οποίο επιτεύχθηκε αυτό θα αποκαλυφθεί βήμα προς βήμα. Για αρχή, ας επιβεβαιωθεί αυτό που ειπώθηκε προηγουμένως: το παιχνίδι βασίζεται εξ ολοκλήρου σε κείμενο. Θυμίζει στους (πολύ) παλιούς τα αρχαία text adventures και αναμιγνύει στοιχεία από την κατηγορία βιβλίων που άκουγε κάποτε (70s δηλαδή) στο όνομα “choose your own adventure”.

Προσθέτοντας και κάμποσα στοιχεία παιχνιδιών ρόλων στη συνταγή, έχουμε ένα αποτέλεσμα που καταφέρνει να σπάσει τον γυάλινο τοίχο της φυλακής που έχτισε γύρω μας η παντοκρατορία των τίτλων δράσης και να μας δείξει κάτι πολύ όμορφο.

Έτσι λοιπόν στην οθόνη υπάρχει μόνιμα ένα ανοιχτό βιβλίο, στις σελίδες του οποίου διαδραματίζεται η ζωή κάποιου κυρίου Brante. Αυτός ο κύριος γεννήθηκε σε μια προβληματική εποχή στη φανταστική Arknian Empire, και μάλιστα σε μια περίοδο επικείμενων αλλαγών. Ο κόσμος τούτος είναι μίζερος. Είναι ένας κόσμος που κυβερνάται από μια ακραία πουριτανική αυτοκρατορία, η οποία δρα στο Όνομα, την Αγάπη (…), τη Θέληση και το Νόμο των δίδυμων θεών.

Οι θεοί αυτοί είναι παντοδύναμοι και απτά ενεργοί στα τεκταινόμενα του κόσμου που κυβερνούν. Ο Νόμος έχει χωρίσει τον πληθυσμό της αυτοκρατορίας σε τρεις τάξεις: τους Nobles, που έχουν όλους τους υπόλοιπους υπό την αιγίδα τους. Κυβερνούν, πολεμούν και είναι οι μόνοι που έχουν δικαίωμα στις απολαύσεις και την τέχνη.

Τους Commoners, που ο μόνος τους ρόλος στη ζωή είναι να υποφέρουν και να υπομένουν τα πάντα αγόγγυστα και στον Κλήρο (Clergy) που οφείλει να καθοδηγεί όλους τους υπόλοιπους στο δρόμο που ορίζει η θέληση (Will) των θεών. Το άρωμα του Μεσαίωνα και των σκοτεινών εποχών είναι έντονο.

Όμως κάποια στιγμή δόθηκε η δυνατότητα στους Commoners να γίνουν Nobles, μέσα από σκληρή σπουδή και εργασία. Σε αυτό το πλαίσιο και σε μια τέτοια οικογένεια έρχεται να συναντήσει τον κόσμο ο κύριος με επώνυμο “Brante” και όνομα αυτό που θα του δώσει ο παίκτης. Εκεί ξεκινάει μια ιστορία που εκτυλίσσεται αποκλειστικά μέσω κειμένου, με την περιστασιακή προσθήκη κάποιας εικόνας τύπου γκραβούρας που συνοδεύει τα τεκταινόμενα στο κείμενο.

Όμως αυτό από μόνο του θα αιχμαλωτίσει τον παίκτη. Πρωτίστως γιατί ο κόσμος της Arknia είναι άψογα δομημένος. Όχι όμορφος, ούτε τέλειος, αλλά ζωντανός, βαθύς, λεπτομερής και πειστικός. Αμείλικτα πειστικός. Οι δημιουργοί αποδίδουν την ιστορία με μαεστρική δομή, προκαλώντας εύκολα και άμεσα το ενδιαφέρον του παίκτη/ αναγνώστη και δεσμεύοντάς το με επαρκείς, οριακές διακυμάνσεις.

Οριακές, ως προς το γεγονός ότι πότε προσφέρουν ψυχική ανάταση και πότε θυμίζουν – βάναυσα – ότι ο όρος “suffering” δεν μπήκε στον τίτλο τυχαία, ή για εμπορικούς λόγους. Ποτέ δεν θα κάνει τον παίκτη να πανηγυρίσει, αλλά και ποτέ δεν θα τον σπρώξει σε απελπισία.

Η θεματολογία είναι καθηλωτική. Ενδεχομένως υπέρ του δέοντος πολιτική, πράγμα που σημαίνει ότι πιθανώς θα ξενίσει αρκετούς και ίσως τους αποθαρρύνει πριν προλάβει να τους κερδίσει η εξαιρετική γραφή. Άπαξ και αποφευχθεί αυτό το μικρό εμπόδιο δεν υπάρχει γυρισμός. Η γραφή είναι τέτοια που δεν κουράζει σε κανένα μα κανένα σημείο, ενώ έχει επωμιστεί παράλληλα να χρησιμοποιήσει χιλιάδες λέξεις για να αναπληρώσει όλες αυτές τις εικόνες που λείπουν.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται, σε συνδυασμό με τις ελάχιστες (και δυστυχώς επαναλαμβανόμενες) ασπρόμαυρες εικόνες, καθώς και με τα εξαιρετικά εύστοχα ηχητικά εφέ και θέματα, είναι απτή, πετυχημένη και προκαλεί το απόλυτο immersion. Αποδίδει πέρα για πέρα τη στειρότητα του κόσμου, το αμείλικτο της θέσης των θεών και την κατήφεια ενός πληθυσμού που βαδίζει τη ζωή του σχοινοβατώντας μεταξύ παρανομίας, υποταγής, υπέρβασης κι απελπισίας.

Αν όλα τα παραπάνω κυμαίνονται σε κορυφαία επίπεδα, το coup-de-gras έρχεται με τις επιλογές που τίθενται στη διάθεση του παίκτη για να καθοδηγήσει στη ζωή του τον κύριο Brante. Πιθανώς να έχει θολώσει λίγο η σκέψη σας με τις περιγραφές που προηγήθηκαν και να έχετε λησμονήσει ότι πρόκειται για παιχνίδι ρόλων.

Έτσι λοιπόν το Α και το Ω του τίτλου είναι οι επιλογές – και το πώς αυτές θα ορίσουν τη ζωή του ήρωα αλλά και την εμπειρία του παίκτη. Από την πρώτη ανάσα του πρωταγωνιστή καλείστε να κάνετε επιλογές – και σε αντίθεση με τη συντριπτική πλειοψηφία (αν όχι το σύνολο) των παρόμοιων παιχνιδιών “εκεί έξω”, αυτές επηρεάζουν την έκβαση του παιχνιδιού και καμία μα καμία δεν είναι ξεκάθαρα άσπρη ή μαύρη.

Είναι πραγματικά κρίμα που δεν μπορεί να δοθεί κάποιο συγκεκριμένο παράδειγμα, γιατί κάθε τι που ανακαλύπτει μέσα από δικές του πράξεις, αποτελεί μια μικρή νίκη κι ένα σημαντικό κέρδος. Κάθε επιλογή έχει αντίκτυπο και μάλιστα δυσδιάκριτο στη ζωή του ήρωα, το οποίο πολλές φορές αποκαλύπτεται αρκετά μετά.

Το αν θα “κλάψει” ο χαρακτήρας σαν βρέφος όταν τα αδέρφια του τον ξέχασαν κάπου, οδηγεί – εν δυνάμει – σε διαφορετικό μονοπάτι από το αν θα μείνει να “χαζεύει τα έντομα”. Αν κάποια στιγμή στο μέλλον επιλέξει να παίξει με μυρμήγκια, ενδεχομένως να μπορέσει να σώσει τη ζωή του αδερφού του λίγο πριν το τέλος. Μια επιλογή που μπορεί να δείχνει ότι οδηγεί στην αναγνώριση ή στην οικονομική ευμάρεια, μπορεί – κλιμακωτά – να οδηγήσει σε πολύ διαφορετικά αποτελέσματα.

Ο επίδοξος επαναστάτης μπορεί να καταλήξει υπέρμαχος της αυτοκρατορίας. Ο ζηλωτής της ιεράς εξέτασης μπορεί να καταλήξει… Προσοχή όμως! Δεν πρόκειται για ανούσιες ή αβάσιμες συνέπειες που εισάγονται μόνο για το θεαθήναι. Η αλυσίδα του causality που οδηγεί κάπου είναι απόλυτα αιτιολογημένη. Όπως προειδοποιεί το παιχνίδι στη λιτή εισαγωγή: “καμιά επιλογή δεν είναι σωστή. Ετοιμαστείτε να υποστείτε τις συνέπειες των πράξεών σας”.

Αυτό επιτυγχάνεται μέσω του συστήματος ρόλων του τίτλου. Καθετί που διαλέγει να κάνει ο παίκτης διαμορφώνει κι ένα χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ήρωα. Perception, determination, Spirituality, Nobility και πολλά άλλα αυξάνονται και μειώνονται ανάλογα με το πώς παίζει ο παίκτης.

Ολόκληρα μονοπάτια ανοίγουν ή εξαφανίζονται αν κάποια χαρακτηριστικά δε βρίσκονται στις κατάλληλες τιμές (π.χ. Justice μεταξύ 8 και 9) και ανάλογα επηρεάζονται και τα στατιστικά της οικογένειας του ήρωα αλλά και της περιοχής που ζει. Υπάρχει και το Willpower που αποτελεί αναλώσιμο και λειτουργεί σαν action points.

Αυτό συνήθως απαιτείται στις πολύ δύσκολες αποφάσεις και είναι πραγματική πρόκληση το να μπορέσετε να στήσετε την προσωπικότητα του ήρωα αλλά και να τον έχετε έτοιμο για όλα. Είναι τέτοιες οι προεκτάσεις, που μπορεί να μη ζήσει καν όλες του τις ζωές (οι θεοί χάρισαν τέσσερις στον κάθε άνθρωπο) μέχρι το τέλος, να μείνει ανήμπορος παρατηρητής των εξελίξεων, ή να αλλάξει τα πάντα (Hint: τα πάντα!). Μιλάμε για ένα σύνολο διακοσίων διαφορετικών εκβάσεων στη ζωή του κυρίου Brante.

Ουαί κι αλίμονο λοιπόν στους δημιουργούς που δεν παρέδωσαν τα κατάλληλα εργαλεία στον παίκτη για να εκμεταλλευτεί όλο αυτό το εξαίρετο δημιούργημα. Το save system δεν επιτρέπει επιλογή διαφορετικού slot για κάθε ζωή που ζείτε και τα overwrites γίνονται αυτόματα.

Άπαξ και κάνετε μια επιλογή δεν υπάρχει επιστροφή. Αυτό έγινε προφανώς για να δώσει αξία στη μοναδικότητα της κάθε ευκαιρίας και τη σημασία της πιο παραμικρής στιγμής, αλλά δεν ευνοεί το δεύτερο, τρίτο… δέκατο τρίτο playthrough. Καθίσταται πρακτικά αδύνατο να δείτε όλα αυτά τα διαφορετικά γεγονότα με μοναδική διευκόλυνση την επανέναρξη εξ ολοκλήρου ενός από τα τέσσερα κεφάλαια – και με συνολική διάρκεια πέραν των δέκα ωρών για κάθε playthrough μιλάμε για σαδιστικό deal-breaker.

Δεν υπάρχει καν κάποιο διάγραμμα που να ορίζει ποια επιλογή οδηγεί που. Ούτε ο ανύπαρκτος τεχνικός τομέας , ούτε οι επαναλαμβανόμενες εικόνες, ούτε τα πολλά συντακτικά και ορθογραφικά λάθη (σημαντικό μειονεκτημα σε παιχνιδι του είδους), ούτε καν η βαριά πολιτική χροιά στη θεματολογία του παιχνιδιού θα μπορούσαν να το είχαν βλάψει τόσο.

Όμως ο γράφων πρέπει να επιστρέψει στο άλλο μισό της συνείδησής του που ασχολείται ακόμα με το παιχνίδι. Δράμα, έρωτες, οργή, απελπισία, επιτυχίες, δόξα, ισχύς και λάθη – είναι ακόμα εκεί, έτοιμα προς ανακάλυψη. Εσείς κρατήστε ότι το The life and suffering of sir Brante αποτελεί το επόμενο παιχνίδι σας.

Αποτελεί κάτι μοναδικό και ξεχωριστό στην ομοιογένεια του σήμερα, που θα σας καθηλώσει και θα σας συνεπάρει. Αν φαίνεται περίπλοκο ή αποπνικτικό το να προσπαθήσετε να παίξετε με το βάρος όλων αυτών των αποφάσεων, να ξέρετε ότι δεν είναι.

Αντιθέτως, αποδεχόμενοι ότι τίποτε δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο θα μπείτε σε ένα βασανιστικά γλυκό δαιδαλώδη κόσμο, βαθύ και πειστικό, αμείλικτο και άρτια δοσμένο. Τον κόσμο που δημιούργησε η Sever για εσάς και που θα μπορούσατε να τον είχατε γνωρίσει άνετα μέσα από κάποια νουβέλα.

Τι καλύτερο όμως από το να τελειώνετε ένα βιβλίο και να το ξαναρχίζετε βιώνοντας μια διαφορετική ιστορία; Αφήστε τη ζωή του κυρίου Brante να καλύψει για λίγο καιρό τη δική σας και δε θα το μετανιώσετε.

Το The Life and Suffering of Sir Brante κυκλοφορεί από τις 4/3/21 για PC. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από τον εκδότη του.

The post The Life and Suffering of Sir Brante – Review appeared first on GameOver.