Agatha Christie – Poirot: The First Cases | Review

Adventure games και αστυνομικά μυστήρια πάνε μαζί, χέρι χέρι, από τα γεννοφάσκια του gaming. Και όταν μιλάμε για αστυνομικά μυστήρια, τίποτα δε μπορεί να ξεπεράσει σε αναγνωρισιμότητα τα δύο πιο θρυλικά ονόματα της λογοτεχνίας: τον Σέρλοκ Χόλμς και τον Ηρακλή Πουαρό (ο οποίος πρωταγωνιστεί στο Agatha Christie – Poirot: The First Cases που θα εξετάσουμε εδώ). Σε αντίθεση όμως με τον πρώτο, ο οποίος έχει δεχθεί τεράστια αγάπη μέσα από μια

H σειρά “Agatha Christie” της Adventure Company (πλέον στα χέρια της Microids) είναι ίσως η μόνη σοβαρή προσπάθεια που ξεφεύγει από τριτοκλασάτες αρπαχτές για κινητά, αλλά ακόμα και έτσι κανένα από τα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς δεν κατάφερε να δώσει κάτι που να ξεπερνάει την κλίμακα του μετρίου. Από την άλλη, το όνομα του χαρακτήρα αλλά και της δημιουργού του ίσως είναι αρκετά δυνατά έτσι ώστε να στηρίξουν από μόνα τους τέτοιες προσπάθειες, με αποτέλεσμα τις υψηλές πωλήσεις. Για αυτό και η Microids δείχνει να συνεχίζει τη σειρά.

Δυστυχώς όμως -και εδώ- το τελικό αποτέλεσμα δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει παραπάνω απ’ ό,τι έκανε κάποιο από τα προηγούμενα της σειράς, με ορισμένες νέες ιδέες να κρύβονται πίσω από μια εμφανέστατα πιο “budget” κυκλοφορία. Από το όνομα και μόνο του τίτλου ο παίκτης μπορεί να καταλάβει ότι στο Agatha Christie – Poirot: The First Cases δεν έχουμε να κάνουμε με ένα από τα κλασικά και γνωστά μυστήρια του Πουαρό αλλά με ένα σύμπλεγμα διαφόρων μικρότερων ιστοριών (θυμηθείτε το Sherlock Holmes: Crimes & Punishments), που υποτίθεται ότι δείχνουν τα πρώτα βήματα του διάσημου ντετέκτιβ αλλά και το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα.

Η πλειοψηφία αυτών των υποθέσεων δεν φαίνεται να βασίζεται στις κλασικές ιστορίες της Κρίστι αλλά είναι «εμπνευσμένες» από αυτές. Το πρόβλημα με αυτή την έμπνευση είναι ότι στο μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού δεν νιώθεις ότι βλέπεις κάτι που δεν έχεις ξαναδεί. Το σενάριο είναι ικανοποιητικά γραμμένο, αλλά απλά δεν υπάρχει κάποια πραγματική έκπληξη ή ανατροπή∙ τα βλέπεις όλα να έρχονται πολύ πριν αποκαλυφθούν.

Σε αυτό βέβαια ίσως να βάζει και το λιθαράκι του ένας «νέος» μηχανισμός gameplay, το mind palace του χαρακτήρα μας. Και πάλι ξεκάθαρα εμπνευσμένο (ή αντιγραμμένο) από το Crimes & Punishments και τα πρόσφατα Sherlock Holmes games, ο Πουαρό αυτή τη φορά μπορεί -ως άλλος Σέρλοκ- να συλλέγει όλες τις πληροφορίες μιας έρευνας μέσα στο μυαλό του, στο οποίο μετά μπορείτε να μπείτε, να προσπαθήσετε να συνδέσετε στοιχεία και, σιγά σιγά, να έρθετε στη λύση του εκάστοτε μυστηρίου.

Ως μηχανισμός έχει και εδώ το ενδιαφέρον του και σίγουρα βοηθάει τον παίκτη στο να ολοκληρώσει μια ανάλυση πιο εύκολα. Από την άλλη όμως, σε αντίθεση με τα Sherlock Holmes games, εδώ δεν μπορείς να φτάσεις σε λάθος συμπέρασμα. Το παιχνίδι σε κατευθύνει ξεκάθαρα σε κάθε σημείο, συλλέγεις μία μία τις πληροφορίες, και όταν συνδυάζεις στοιχεία μεταξύ τους, αυτά κλειδώνουν μόνο όταν έχεις βρει τον σωστό συνδυασμό. Αποτέλεσμα; Ο παίκτης να μπορεί με άνεση να κάνει brute force το κάθε συμπέρασμα, απλά δοκιμάζοντας ποιο στοιχείο θα κλειδώσει με κάποιο άλλο, αφαιρώντας έτσι ένα από τα βασικότερα στοιχεία του mind palace.

Πέραν αυτού, το Agatha Christie – Poirot: The First Cases συμπεριφέρεται σαν ένα τυπικό, ισομετρικό, crime point & click adventure τρίτου προσώπου. Θα κυκλοφορήσετε μέσα στις διάφορες περιοχές της κάθε ιστορίας, θα μαζέψετε στοιχεία και αντικείμενα, θα ανακαλύψετε κρυμμένα μυστικά, θα πάρετε πολλές συνεντεύξεις και σιγά σιγά θα λύνετε το εκάστοτε μυστήριο. Όλα δουλεύουν ικανοποιητικά, δίχως κρύο ή ζέστη στην εξέλιξη.

Ωραία δουλειά σίγουρα έχει γίνει και στη μουσική επένδυση του παιχνιδιού, που δένει όμορφα με την εποχή που πραγματεύεται, καθώς επίσης και στο voice acting όλων των χαρακτήρων -αν και ο νέος Πουαρό συνεχίζει να μην πλησιάζει τα επίπεδα του David Suchet, που δάνειζε τη φωνή του στον χαρακτήρα κατά τις αρχές της gaming σειράς (και που, φυσικά, είναι ο απόλυτος Πουαρό στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά).

Στον αντίποδα όμως, ο οπτικός τομέας του τίτλου αφήνει πολλά περιθώρια βελτίωσης καθώς η πτώση ποιότητας σε σχέση με το ABC Murders του 2016 είναι εμφανέστατη, με φτωχότερα σκηνικά & animation και χαμηλότερη λεπτομέρεια σε όλα τα επίπεδα, αποτέλεσμα μιας λιτής δημιουργικής προσπάθειας. Μιας προσπάθειας που επιχειρεί σε όλα τα επίπεδα να μιμηθεί την επιτυχία του Crimes & Punishment της Frogwares, αλλά που σκοντάφτει συνεχώς σε διάφορα σημεία.

Δεν είναι ότι το Agatha Christie – Poirot: The First Cases είναι ένα κακό παιχνίδι∙ έχει διάφορες όμορφες στιγμές και στους οπαδούς των crime adventures σίγουρα θα προσφέρει κάποιες ευχάριστες ώρες. Όμως, για άλλη μια φορά σε αυτή τη σειρά, απλά δεν βλέπουμε αυτό το βήμα παρακάτω για να καταφέρει επιτέλους να ξεφύγει από τα χλιαρά νερά που κινείται.

Ίσως εκεί μόνο να στοχεύει και η Microids, εξ ου και το ξεκάθαρα μικρό budget του τίτλου. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, χρειάζονται και αυτά τα παιχνίδια, δεν γίνεται όλα να είναι διθυραμβικά έπη. Όμως για τον χαρακτήρα του Πουαρό και για τον σεβασμό που σηκώνει το όνομα της Άγκαθα Κρίστι, θα περιμέναμε μια προσπάθεια που θα ήταν ένα ή δύο κλικ παραπάνω. Ίσως στο επόμενο -αν δεν πάει για mobile only τίτλος.

Το Agatha Christie – Poirot: The First Cases κυκλοφορεί από τις 28/9/21 για PS4, PC, Switch και Xbox. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4 με review code που λάβαμε από την Enarxis Dynamic Media.

The post Agatha Christie – Poirot: The First Cases | Review appeared first on GameOver.