Οι Εγχώριες Ηχητικές Εκπλήξεις του 2012

Το 2012 ήδη μας γνέφει καθώς απομακρύνεται και το mixtape.gr ανακαλεί 20 εγχώρια άλμπουμ που κάλλιστα μπορούν να μας συντροφεύουν ηχητικά για εκατοντάδες ημέρες ακόμη. Στη δυσκολότερη ίσως χρονιά των τελευταίων δεκαετιών, εν μέσω σημαντικών και ριζικών αλλαγών σε πολλούς τομείς της ζωής μας, ένα ζωντανό κομμάτι του εγχώριου καλλιτεχνικού δυναμικού επιμένει να εκφράζεται δημιουργικά και να μας τροφοδοτεί με δίσκους υψηλού επιπέδου και αισθητικής, ενισχύοντας παράλληλα την ελπίδα για τα πράγματα που έρχονται.

To 2012 υποδεχτήκαμε πολλά νέα

και ελπιδοφόρα σχήματα, αρκετά ανεξάρτητα και πολύ προσεγμένα labels, αλλά είδαμε και αγαπημένους μουσικούς να ανοίγουν τα φτερά τους προς ένα πλατύτερο κοινό, εντός και εκτός συνόρων. Με μεγάλη δυσκολία είναι η αλήθεια, επιλέξαμε τα παρακάτω άλμπουμ για τα οποία θα ανατρέχουμε με νοσταλγία πίσω στο 2012, τα οποία και σας παρουσιάζουμε τόσο οπτικά όσο και ηχητικά, μέσω του mixtape που ακολουθεί στο τέλος του άρθρου.

Βουτήξτε λοιπόν ανενδοίαστα σε είκοσι δίσκους απ’ τα μέρη μας, οι οποίοι ορθώνουν τον ανακουφιστικό τους λόγο εν μέσω της εκτεταμένης κρίσης που βιώνει συθέμελα η χώρα.

Των Κώστα Καραμιχάλη και Παναγιώτη Σταθόπουλου

—————————————————————————————————————————————————–

DEADFILE – Deadfile
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)

Το δωρεάν διανεμημένο ηχογράφημα με κινητήριο μοχλό το Βασίλη Παγκράτη, αποτελεί μια ωδή στην ξεχασμένη ησυχία των πολύβουων μεγαλουπόλεων. Εκθέτει αθέατες πτυχές μιας παράλληλης καθημερινότητας, σφύζει από γενναιοδωρία λυρισμού, συγκινεί δίχως να εκμαιεύει ρηχούς συναισθηματισμούς. Στο σώμα αυτού που καταχρηστικά αποκαλείται post-rock, το σχήμα υπό την κωδική ονομασία Deadfile επεμβαίνει παραθέτοντας, νοσταλγικούς χρωματισμούς πνευστών, εγχόρδων, μεταλλόφωνου, κατακλυσμιαίους κιθαρισμούς, εύθραυστες οργανικές κι ηλεκτρονικές κλιμακώσεις, διάσπαρτα μουσικά δείγματα από μπλουζ του Δέλτα και γκόσπελ που χάθηκαν στο μέτρημα των ετών. Σαρωτικά ενδοσκοπικό ευαγγέλιο για τη νεολαία των 10s… [Π.Σ.]

BABY GURU – Pieces
(Inner Ear Records)

Αποβάλλοντας τις παιδικές ασθένειες που κουβαλούσε το ντεμπούτο τους, οι Baby Guru παρουσιάζουν ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που ακούσαμε φέτος από ελληνικό σχήμα. Λίγο πριν ετοιμάσουν τις βαλίτσες για την πρώτη ευρωπαϊκή τους περιπέτεια, οι Baby Guru κυκλοφορούν ένα άλμπουμ με συνοχή, με ολοκληρωμένες συνθέσεις, και όχι απλά ασκήσεις ύφους, με βάθος, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά, με λεπτομέρειες και γεμίσματα που δίνουν στο τελικό αποτέλεσμα μια δυναμική που αντίστοιχη δεν υπήρχε στην πρώτη τους προσπάθεια. Α! Και με κιθάρες! Πολλές κιθάρες! Τις χρειάζονται οι Baby Guru τις κιθάρες! [K.K.]

LEMONOSTIFEL – Lemonostifel
(All Together Now)

Άλμπουμ που περιδιαβαίνει χίλια μύρια μουσικά στερεώματα. Οι άνευ στίχων αναπτύξεις του θα επισύρουν αναφορές σε τεξ-μεξ, πάσης φύσεως δυτική φολκ, σουίνγκ, τζαζ, ερημικά μπλουζ, εναλλακτικό ροκ. Σε συνδυασμό με τις πασίδηλες μεσογειακές και βαλκανικές καταβολές του επταμελούς σχήματος, θα συγκροτήσουν ένα αρμονικό χαρμάνι μελωδιών, αρωμάτων, γεύσεων, τοπίων. H αύρα των εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενων Lemonostifel θα αφιχθεί αρχικά στο στούντιο του Θανάση Παπακωνσταντίνου, για να πλέξει μετέπειτα στο δεύτερο αυτό δίσκο μια αναζωογονητική αλληλουχία ηλεκτρακουστικών στιγμών. [Π.Σ.]

PARALLEL WORLDS with DAVE BESSELL – Morphogenic
(DiN)

Ο πρόσφατος δίσκος των Parallel Worlds έσκασε σαν βόμβα στα ηχεία μας γεμίζοντας το χώρο από τους ήχους των αναλογικών synthesizers, της proto-electronica αντίληψης των Μπάκη και Γιάννη Σύρρου οι οποίοι με τη συνδρομή του Dave Bessel παράγουν ένα εντυπωσιακό soundtrack-ικο, κλειστοφοβικό αλλά παράλληλα γοητευτικό δείγμα σύγχρονης ηλεκτρονικής μουσικής. O Ian Boddy, πατέρας της πειραματικής electronica στη Μεγάλη Βρετανία και εμπνευστής της DiN Records, συντονίζει ανθρώπους και μηχανήματα που συνυπάρχουν αρμονικά σε αυτό το ηχητικό κομψοτέχνημα. Το welcome message στο site των Parallel Worlds δίνει καθαρά το στίγμα της ηχογράφησης: unreal music with real machines…[K.K.]

ΕΤΤΕΝ – Lappuggla
(Inner Ear Records)

Δε χρειάζεται να αναλογιστεί κανείς τον αντίκτυπο της τραγουδοποιίας της Etten στην ψυχοσύνθεσή του. Με την κάθε ακρόαση των δημιουργημάτων της, ξεπηδά φυσικά κι αβίαστα μια απόκοσμη θέρμη για να σκεπάσει την πληθώρα των σκέψεών μας. Η Ελένη Τζαβάρα μετά του καλλιτεχνικού της προσωπείου που ακούει στο όνομα Etten, εξακολουθεί να υφαίνει αριστουργηματικές εξομολογήσεις, πλούσιες σε αισθαντικές electro-σκιαγραφήσεις, περιστοιχισμένες από φυσιοκεντρικές εικόνες και ιδωμένες από μια πολυπρισματική γυναικεία σκοπιά. Με κρυστάλλινες ερμηνείες από μικροφώνου που την κατατάσσουν στις σπουδαιότερες φωνές των τελευταίων δυο δεκαετιών παγκοσμίως και μια αξιοποίηση των δομών της ως διαβατήριο για τη χώρα των ιδιοσυγκρασιακών τραγουδοποιών. [Π.Σ.]

CAYETANO – Once Sometime
(Pale Sounds / Klik Records)

Ακόμα ένας δίσκος που κυκλοφορεί στα πλαίσια των διεθνών standards από τον Γιώργο Μπρατάνη, δύο χρόνια μετά το Back Home. Ένα εκρηκτικό μείγμα Nu Soul, Nu Funk, Hip Hop και Breakbeat, που δεν μας αφήνει λεπτό σε ησυχία. Ηχητικά πλούσιος, απολαυστικός, ραδιοφωνικός και όσο mainstream χρειάζεται, ο νέος δίσκος του Cayetano, τα έχει όλα αυτά, και σε σημεία σε υπερθετικό βαθμό. Βασισμένο μουσικά κυρίως στις πολλές συμμετοχές (ΝΕΚ, George Perin, Stefanatty, DK Booker κ.α.), τo Once Sometime είναι ένα κοσμοπολίτικο άλμπουμ, που μυρίζει Κεντρική Ευρώπη, αφήνοντας όμως μια χαραμάδα από την οποία διακρίνεται στο βάθος η Θεσσαλονίκη… [K.K.]

SPECTRALFIRE – Spectralfire
(Restless Wind)

Η ζεστή χροιά και τα αλλοπαρμένα ριφ της κιθάρας του Λάμπη Κουντουρόγιαννη, που προηγουμένως εσωκλείστηκαν στους επιθετικά ενεργητικούς αυτοσχεδιασμούς των Modrec, επανεμφανίζονται με μια πιότερο ευαίσθητη φορεσιά. Πλάι στις εναλλακτικές ροκ συνήθειές του, μένει εμβρόντητος κανείς παρατηρώντας τα μελωδικά σόουλ υποστηρίγματα, την προσθήκη ευέλικτης trip hop ρυθμολογίας, τα εύστοχα ψήγματα ευφυούς χορευτικής μουσικής. Για να ταυτοποιήσεις το ψηφιδωτό του Spectralfire εστίασε στην εικόνα που θέλει αγκαζέ, τα καμάρια της πολυθρύλητης Motown στη σύγχρονη εκδοχή του Jamie Lidell, τον αιχμηρό αισθησιασμό των Afghan Whigs, τους 90s beat απόηχους του Μπρίστολ στα κυβικά της Warp Records, τις φευγάτες εκτάσεις του προσωπικού καταλόγου του John Frusciante. [Π.Σ.]

ZEBRA TRACKS – Collective Guilt
(Limited Fanfare Records)

Οι Ζέβρες επιστρέφουν, αυτή τη φορά μέσω της αμερικάνικης Limited Fanfare Records, με ένα από τους -ελάχιστους- δίσκους που βάζουν στο στόχαστρο την πολιτικοοικονομική κατάσταση στην Ελλάδα του σήμερα, τολμώντας μάλιστα να χρησιμοποιήσουν σαν artwork για το πρώτο τους single μια αιμοσταγή έκδοση της Άνγκελας. Το Collective Guilt είναι ένα άλμπουμ που περιέχει μερικά από τα καλύτερα κιθαριστικά tracks του 2012 (We Found A Reason to Live and we Called it God, Vampires and Ghouls, Bicycles, Party Is Over).[K.K.]

LEE BURTON – Busy Days For Fools
(Klik Records)

O Λευτέρης Καλαμπάκας προβάλλει ξανά την καλλιτεχνική του υπόσταση με το προσωνύμιο Lee Burton, ύστερα απ’ το όνομα Liberto και τη house ταυτότητα, με τα οποία μας συστήθηκε πίσω στο 2006. Στο νέο του πόνημα, Busy Days For Fools, παραδίδει ένα εθιστικά μεταμεσονύχτιο αμάλγαμα που κυλάει επιτυγχάνοντας μια θαυμαστή ισορροπία μεταξύ ψηφιακών και αμιγώς οργανικών ήχων. Κι αυτό σηματοδοτεί ένα υποδειγματικό electronica άλμπουμ, προορισμένο για μια γενιά ακροατών που αδυνατεί να αφομοιώσει τον αέναο όγκο ηχητικών δεδομένων και αναζητεί εναγωνίως μερικές παραστάσεις, που θα τη συντροφεύουν πέρα και έξω απ’ τα σημεία των καιρών. [Π.Σ.]

ΜΑΝΩΛΗΣ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ – Ο Άνθρωπος Βόμβα
(Inner Ear Records)

Στο ελληνοπρεπές σκηνικό που διαμόρφωσε έως και τις μέρες μας, ο Μανώλης Αγγελάκης επισυνάπτει μια περισσότερο δυτικότροπη κατεύθυνση. Τον Άνθρωπο Βόμβα διέπει μια πολυεπίπεδη παραγωγή, η οποία έρχεται να περιβάλλει αφοπλιστικά την ποθητή ευρύτητα στο έργο του. Μια ευρύτητα ύφους που σφύζει από αμεσότητα, ευθύτητα, αλήθεια, δίχως να αποστασιοποιείται από τα τεκταινόμενα στον πραγματικό κόσμο και χρόνο. Ο Αγγελάκης μετατρέπεται μονομιάς σε φορέα ενός ιδιότυπου τραγουδιού διαμαρτυρίας, μέσα απ’ το οποίο κραυγάζει ήσυχα για το δίκαιο, με γαλήνη ψυχής και πνεύματος. Συμπυκνώνοντας έναν ποιητικό λυρισμό μεταξύ διακριτικών μπλουζ γραμμών και ρυθμικών κραδασμών, με την απαραίτητη βοήθεια κι από στοιχεία ηλεκτρονικής φύσης. [Π.Σ.]

LARRY GUS – Silent Congas
(DFA Records)

Ο Larry Gus σαλπάρει για άλλες πολιτείες, μέσω της DFA Records, ξεκινώντας εντυπωσιακά με το Silent Congas ως πρόγευμα για το κυρίως πιάτο που θα απολαύσουμε μέσα στο 2013. Το δωρεάν download μέσω του σημαντικού αυτού label, αφήνει το άλμπουμ ελεύθερο να φτάσει σε όσο το δυνατόν περισσότερα αυτιά, προετοιμάζοντας μας για το επόμενο χτύπημα. Απολαυστικό beatmaking και δείγμα υψηλής κοπτοραπτικής από τον Παναγιώτη Μελίδη, ο οποίος μας κάνει να φουσκώνουμε από υπερηφάνεια κάθε φορά που διαβάζουμε το όνομά του σε κάποιο από τα major music sites/blogs του εξωτερικού.[K.K.]

ΚΡΙΣΤΗ ΣΤΑΣΙΝΟΠΟΥΛΟΥ & ΣΤΑΘΗΣ ΚΑΛΥΒΙΩΤΗΣ – Greekadelia
(Riverboat/World Music Network)

Στην πέμπτη κατά σειρά σύμπραξή τους, η Κρίστη Στασινοπούλου κι ο Στάθης Καλυβιώτης μεταποιούν αναγνωρίσιμα δημοτικά τραγούδια με βαθιά ριζωμένο το ελληνικό στοιχείο, από τη σκοπιά μιας μοντέρνας αισθητικά και ενορχηστρωτικά οπτικής. Το δίδυμο επιχειρεί μέσα απ’ το Greekadelia, όχι να αναβιώσει πιστά το φορτίο των κομματιών που το απαρτίζουν, αλλά να δώσει μια αλλιώτικη τροπή στο ξεδίπλωμα των συστατικών τους. Επιστρατεύοντας λαούτο, ινδικό αρμόνιο, το αφρικανικό κρουστό μπεντίρ, ηλεκτρονικές προσμίξεις και λούπες. Κι ο παρών δίσκος, έχει τη δυναμική ώστε επαναπροσδιορίσει τη σχέση μας με την πλούσια μα ταλαιπωρημένη στο πέρασμα των ετών μουσική που μας κληροδοτήθηκε. Με ή χωρίς την ενθουσιώδη αποδοχή απ’ τα World Charts (έφτασε στο νούμερο 1) και τον Τύπο (με αναφορά και στη βρετανική Guardian). [Π.Σ.]

VICTORY COLLAPSE – Convenience Has Poisoned Our Souls
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)

Ίσως το μοναδικό καθαρά rock n’roll άλμπουμ αυτής εδώ της λίστας, το ντεμπούτο άλμπουμ των Victory Collapse χρησιμοποιεί απλώς τα βασικά συστατικά του ιδιώματος, δηλαδή κιθάρες, τύμπανα, μπάσο και μια φωνή που ξέρει να τραγουδάει τα αγγλικά όπως πρέπει. Αυτό εδώ το γκαζωμένο post-punk διαμαντάκι ακολουθεί την παράδοση των προγόνων του, εντός και εκτός συνόρων, συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησαν οι Radio 4 και οι Death From Above. Το Convenience Has Poisoned Our Souls είναι γεμάτο μικρές ηχητικές εκπλήξεις σε μορφή τρίλεπτου rock n’ roll δυναμίτη. [K.K.]

MECHΔNIMAL – MechΔnimal
(Inner Ear)

Ξεσκονίζοντας τόσο τις μελανόμορφες minimal wave αναμνήσεις των βρετανικών 80s όσο και τις αδυσώπητες πτυχές του βιομηχανικού ροκ, το γηγενές τρίο των Mechanimal καταθέτει ένα βραδυφλεγές σύνολο τραγουδιών σε ατμοσφαιρικό techno φόντο. Τοποθετεί, δε, με περίτεχνο τρόπο την παραμορφωμένη χροιά της κιθάρας και την όλο γρέζι απαγγελία των φωνητικών, αποτυπώνοντας μεθοδικά μια υποβόσκουσα ένταση που εκδηλώνεται όπου κι όταν πρέπει. Η προϋπηρεσία των μελών του σε ημεδαπά εγχειρήματα που άφησαν ανεξίτηλο στίγμα στο πέρασμα των ετών, τους προικίζει με γνώση και παραστάσεις. Η εξέλιξη των εργαλείων τους και η ενσωμάτωση αυτής σε μεστή συνθετική γραφή, εντούτοις, είναι αυτή που τους ωθεί σε ολότελα ιδιάζουσες αναζητήσεις. [Π.Σ.]

ΨΑΡΟΓΙΩΡΓΗΣ/ΧΑΙΡΕΤΗΣ/ΑΓΓΕΛΑΚΑΣ/ΒΕΛΙΩΤΗΣ – Όσο κι αν Δέρνει ο Άνεμος
(All Τogether Νow)

Το όραμα του Γιάννη Αγγελάκα και της παρέας του για μια εποικοδομητική συνέχιση της παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα του σήμερα καλά κρατεί. Αυτή τη φορά με μπροστάρηδες δύο από τους σημαντικότερους σύγχρονους εκπροσώπους της κρητικής μουσικής, (Ψαρογιώργη/Χαιρέτη) και την υποστήριξη των Αγγελάκα/Βελιώτη, τόσο σε επίπεδο σύνθεσης και εκτέλεσης, όσο και παραγωγής, η ομάδα της All Together Now, εισάγει στο, μέχρι πρότινος, άβατο της κρητικής μουσικής όργανα και ήχους από διαφορετικές παραδόσεις, εντός και εκτός συνόρων. [K.K.]

ADOLF PLAYS THE JAZZ – Form Follows Function
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)

Με όνομα που υπογραμμίζει το οξύμωρο του σχήματος της τζαζ ελευθεριότητας και του χιτλερικού απολυταρχισμού, τούτο το αθηναϊκό σύνολο σε καθοδηγεί σ’ ένα απύθμενο πηγάδι στοχασμού. Οι Adolf Plays The Jazz γεμίζουν τις ambient-rock αποσκευές τους με οργανικά θέματα, τα οποία θεμελιώνονται πάνω σε μακρόσυρτες κιθαριστικές, λοιπές έγχορδες, πληκτροφόρες, πνευστές και κρουστές πομπές. Η ηχητική δραστηριότητα του γκρουπ εξακολουθεί να διατηρεί οικουμενικό προφίλ, καθότι προσανατολίζει τον δέκτη σε ποικίλες κουκίδες στον ορίζοντα, σφραγίζει συνήθως τους στίχους στο συρτάρι και πορεύεται σχεδόν μη λεκτικά, μα στρώνοντας επιμελώς πληθώρα αλλιώτικων εκφραστικών οδών. [Π.Σ.]

ΤΗΕ ΒΟΥ – Before
(Ανεξάρτητη Κυκλοφορία)

Σε μια ηχογραφημένη συγκομιδή με σεβαστό πλέον πλήθος κορυφώσεων, ο Boy- Αλέξανδρος Βούλγαρης στα πεζά επίγεια- προσθέτει σε ανύποπτο χρόνο ένα ακόμη αξιοζήλευτο συνθετικό αποτέλεσμα. Με το αυτόνομα φρεσκοκυκλοφορημένο Before εξακολουθεί να τεκμηριώνει ορθώς μια ουσιώδη παραγωγικότητα, πιάνοντας το σφυγμό της εκάστοτε περιόδου κατά την οποία επιλέγει να εκδώσει τις προτάσεις του με παροιμιώδη διαύγεια πνεύματος. Οι πιάνο-ροκ διασκελισμοί του έχουν αυτή τη φορά μια εσωτερική ορμητικότητα, καταλήγοντας να παραδίδουν λεπτομερώς σμιλεμένα παράγωγα τρυφερότητας. Πως αλλιώς θα χαρακτήριζες μια αλληλουχία ηχητικών στιγμιοτύπων που δημιουργήθηκαν ως ευθεία παραπομπή στην σταμπαρισμένα ρομαντική ταινία Before Sunrise. [Π.Σ.]

SILLYBOY – Nature of Things
(Just Gazing Records)

Ο δεύτερος δίσκος του Sillyboy συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το Played, μόνο που αυτή τη φορά οι κιθάρες μπαίνουν σε πρώτο πλάνο, η παραγωγή ακούγεται πιο ολοκληρωμένη, οι στίχοι εξακολουθούν να είναι ιδιαίτεροι και το Nature Of Things συνολικά αποτελεί ένα level up στα σχέδια του Αθηναίου παραγωγού/μουσικού. Η προσεγμένη πλαισίωση του άλμπουμ με βιντεοκλίπ εξαιρετικής αισθητικής και με artwork-έργα τέχνης φανερώνει κομμάτι της σοβαρής δουλειάς που γίνεται σε όλα τα επίπεδα από τη δημιουργική παρέα του Sillyboy. [K.K.]

ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ – Μαγγανείες
(EMI)

Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου χαρτογραφεί ένα καινούργιο κόσμο με επαρκώς αφομοιωμένους τους παραδοσιακούς απόηχους της χώρας μας, κι ο Γιάννης Χαρούλης βουτάει μέσα του και αφήνει στο βυθό του εκείνες τις βαθιά συναισθηματικές ερμηνείες του. Οι θύμησες της Κρήτης, του Πόντου, του ρεμπέτικου τραγουδιού, τα ηχητικά καρτ ποστάλ από κάθε γωνιά αυτού του τόπου, πλαισιώνονται από μια σύγχρονη παραγωγή και καταφθάνουν στο “σήμερα” με μια καταπραϋντική, σχεδόν λυτρωτική δράση απέναντι σε κάθε πικρία. Δεκατρία τραγούδια που δεν ξετυλίγουν μονάχα ένα κουβάρι αναμνήσεων, αλλά βρίσκονται δίπλα μας για να παράγουν νέες. [Π.Σ.]

BOKOMOLECH – Mass Vulture
(Inner Ear Records)

Η επιστροφή των Bokomolech στο δισκογραφικό, αλλά και στο συναυλιακό γίγνεσθαί της χώρας μας χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τους παλιούς φίλους των Αθηναίων, αλλά υπήρξε και το έναυσμα για τη δημιουργία νέων Boko-fans. Το Mass Vulture είναι ένα “γεμάτο” άλμπουμ, τόσο μουσικά, όσο και συναισθηματικά, που καταφέρνει να ισορροπήσει εύκολα ανάμεσα στον ήχο του παρελθόντος, που τους καθιέρωσε σαν ένα από τα σημαντικότερα σχήματα της τελευταίας 20ετίας στην Ελλάδα και στις υψηλές απαιτήσεις που προστάζει η δισκογραφία σήμερα. Ίσως η σημαντικότερη επιστροφή της χρονιάς. [K.K.]

The Greek Albums of 2012 by mixtape.gr by Mixtapegr on Mixcloud

(Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου αποτελεί μέρος του cover artwork του άλμπουμ Once Sometime του Cayetano)