Ο Ήχος του 2012 (Part II)

Οι συντάκτες και οι συντάκτριες του mixtape.gr επιλέγουν τα 30 “καλύτερα” albums για το 2012. Μέρος δεύτερον ως την κορυφή! Για τις θέσεις 30-16 εδώ - και στο τέλος 5 ακόμα “προσωπικά κολλήματα” από κάθε συντάκτη που δεν χώρεσαν στην 30άδα.

15
Neil Young & Crazy Horse - Psychedelic Pill
(Reprise)

Ας μη γελιόμαστε όλοι οι μεγαλύτεροι φαν του. Δεν έβγαλε το δίσκο της χρονιάς (παρόλο που είναι το δικό μου νούμερο 1). Έκανε αυτό που ξέρει καλύτερα με τους

ανθρώπους που μπορεί να συνεννοηθεί καλύτερα. Ανανέωσε για μερικά ακόμα χρόνια το συμβόλαιο πίστης με το κοινό του, αλλά και υπέγραψε νέο με πολλούς καινούργιους. Όμως δε μου κάνει καμία εντύπωση. Δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει σα σκυλί που παρόλο που είναι γέρικο μαθαίνει καινούργια κόλπα. Και όπως γράφει και στην υποσημείωση του ομότιτλου κομματιού «age has nothing to do with having a good time». Η τελευταία του εμμονή είναι να σώσει τον αναλογικό ήχο από την καταπιόλα του ψηφιακού και συμπιεσμένου ήχου, με το Pure Tone, όπου θα μπορείς ν’ ακούς σαν να είσαι στο στούντιο που ηχογραφεί ο καλλιτέχνης. Χλωμό το βλέπω να το καταφέρει, αλλά σίγουρα κατάφερε να σώσει το παλαιοντολογικό ροκ για μια χρονιά ακόμα. [ Γ. Σαμούρκας]

Click here to view the embedded video.

14
Kendrick Lamar – Good Kid M.A.A.D. City
(Aftermath/Interscope/Top Dawg)

Βάζοντας κανείς στην άκρη τις υπερβολές των αμερικάνικων reviews που το έσπευσαν να το κατατάξουν από την πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας στα all time classics τύπου Illmatic και ακούγοντας το με όσο πιο καθαρό αυτί γίνεται, το επίσημο ντεμπούτο του Kendrick Lamar σε μεγάλη εταιρεία εντυπωσιάζει εξ αρχής χάρις στο γεγονός πως ενώ είναι ένα ξεκάθαρα mainstream hip-hop άλμπουμ, καταφέρνει παράλληλα να διατηρήσει ακέραιο -και όχι να εκμηδενίσει όπως συμβαίνει συχνά- και το απόλυτα προσωπικό όραμα του δημιουργού του. Αυτό είναι εμφανές τόσο στις εξαιρετικές παραγωγές που δεν ξεστρατίζουν σε “εύκολες” λύσεις όσο και στην μεγάλη γκάμα που καλύπτονται στιχουργικά: από feel-good ύμνους στο LA στις δυσκολίες του να μεγαλώνεις στο Compton και μέχρι αυτοαναφορικά tracks που θα ζήλευε ακόμα και ο Kanye. Ο νεαρός rapper είναι ο πρώτος εδώ και καιρό (και ελπίζω όχι ο τελευταίος) που έσπασε επιτέλους το σύνηθες pattern των τελευταίων ετών: ανερχόμενος καλλιτέχνης με εξαιρετικά mixtapes > άνισο/μέτριο pop rap major label album. Αυτό λέει πολλά και, κυρίως, υπόσχεται ακόμα περισσότερα για το μέλλον. [Λ. Κουσίδης]

Click here to view the embedded video.

13
Beach House – Bloom
(Sub Pop)

To ντουέτο από την Βαλτιμόρη της Victoria Legrand και του Alex Scally τελειοποίησε το λεγόμενο dream pop υβρίδιο με το “Teen Dream” το 2010, και φέτος συνέχισε στην ίδια πορεία με το “Bloom”. Η συνταγή γνωστή, πετυχημένη πια και σαφώς όσοι κρατούν μία αρνητικά κριτική στάση απέναντι στο τέταρτο album έχουν ως επιχείρημα ότι δεν υπάρχει καμία εξέλιξη και μάλιστα, σε σχέση με την προηγούμενη πολύ πετυχημένη δουλειά τους, πάσχει από έλλειψη τόσο σπουδαίων μελωδιών. Ως ένα βαθμό δεν έχουν άδικο, και γι’αυτό και ο αρχικός ενθουσιασμός με τον οποίο υποδεχτήκαμε το “Bloom” μετριάστηκε με την πάροδο των μηνών, και τους κράτησε εκτός τελικής δεκάδας. [Η. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

12
Dr John – Locked Down
(Nonesuch Records)

Προσωπικά τρέφω απεριόριστο σεβασμό προς τον ζωντανό θρύλο της Νέας Ορλεάνης και το Locked Down είναι το album που τον επαναφέρει στον χάρτη – όχι τόσο για τους πιουρίστες της νεοορλεάνικης jazz και r’n’b – αλλά και για όλους τους υπόλοιπους που αρέσκονται σε πιο hip και σύγχρονες κυκλοφορίες, που στέκονται όμως πιστές σε κλασικές μουσικές παραδόσεις. Με τον Dan Auerbach των Black Keys στο τιμόνι σε ρόλο παραγωγού και κιθαρίστα και με μια μπάντα εξαίρετων μουσικών που έστησε ειδικά για αυτό το album ο Auerbach για χάρη του Dr. John, το Locked Down καταφέρνει να επαναφέρει τον 72χρονο βετεράνο σαμάνο στο προσκήνιο της παγκόσμιας μουσικής, με ένα από τα καλύτερα albums της μεγάλης του καριέρας. [Η. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

11
Mechanimal - Mechanimal
(Inner Ear Records)

Η μοναδική εγχώρια κυκλοφορία που εισχώρησε – και για τα καλά μάλιστα – στην συνολική 30άδα των albums, αν και στη θέση των Mechanimal θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και το δεύτερο album των Baby Guru και το ντεμπούτο του Spectralfire. Όμως είναι αυτό το δημιούργημα των Γιάννη Παπαϊωάννου (ΙΟΝ), Freddie F. και Τάσου Νικογιάννη που δίκαια κέρδισε την προτίμησή μας και ξεχώρισε. Tο Μηχανικό Κτήνος με τα αναλογικά ηλεκτρονικά industrial τοπία και τα minimal techno beats αλλά και το σκοτεινό παραμορφωμένο drone, σε συνδυασμό φυσικά με τα αψεγάδιαστα φωνητικά με την απαραίτητη θεατρικότητα, καταφέρνει να συλλάβει την ψυχική και ψυχολογική κατάσταση της κοινωνίας της οποίας είναι αποκύημα. [Η. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

10
Tindersticks - The Something Rain
(Lucky Dog/City Slang)

Αν και αρχικά υποδεχτήκαμε με κάποιο σκεπτικισμό το άλμπουμ αυτό, οι Tindersticks μας έκαναν να αναθεωρήσουμε, και μάλιστα με σχετική άνεση. Πραγματοποιώντας ένα γενναίο reboot και γυρίζοντας 10 χρόνια πίσω, όχι τον ήχο τους, αλλά την έμπνευσή τους, κυκλοφόρησαν ένα άλμπουμ εφάμιλλο των ηχογραφήσεων για τις οποίες τους είχαμε αποθεώσει κάποτε. Το The Something Rain είναι γεμάτο από φανερούς, αλλά κυρίως κρυμμένους θησαυρούς, που ανακαλύπτουμε σιγά σιγά και φυσικά, πλημμυρισμένο από την πάντα υπέροχη soulful φωνή του Stuart Staples, ο οποίος τραγουδάει μερικά από τα καλύτερα τραγούδια που έγραψαν ποτέ. [K. Καραμιχάλης]

Click here to view the embedded video.

9
Lana Del Rey – Born To Die
(Polydor/Interscope)

Ορίστε, τώρα που καταλάγιασε ο αχός γύρω από το όνομα και το πρόσωπο και τη μουσική και τα χείλια της Lana Del Rey ίσως να μπορούμε να αξιολογήσουμε – με καθαρότερο μυαλό και χωρίς περισπασμούς γύρω από όσα ασήμαντα ανεβάζουν ή κατεβάζουν την αξία της – το δίσκο της. Τώρα ίσως να μπορούν κάποιοι να δουν πέρα από τη βιτρίνα και να παραδεχτούν ότι ο δίσκος διαθέτει ορισμένα πολύ καλά τραγούδια. Τι περισσότερο να περιμένεις δηλαδή από έναν ποπ δίσκο; Αν πάλι όχι, τι να πούμε; Υγεία και καλή καρδιά… [Μ. Μπούρας]

Click here to view the embedded video.

8
Ty Segall Band – Slaughterhouse
(In The Red Records)

Σφαγείο. Ο Ty Segall είναι ασταμάτητος, είναι το χρυσό παιδί της psych αναβίωσης του San Francisco και μαζί με το άλλο enfant terrible της σκηνής Mikal Cronin στα 40 λεπτά του “Slaughterhouse” μας χαρίζουν τον καλύτερο rock’n’roll οργασμό της χρονιάς. Αν συνυπολογίσουμε μαζί και τα δύο άλλα album που κυκλοφόρησε μέσα στη χρονια, ως Ty Segall το “Twins” και ως Ty Segall and White Fence το “Hair”, ο 25χρονος αμερικανός είναι αδιαμφησβήτητα ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές του 2012. [Η. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

7
Jessie Ware – Devotion
(PMR, Island)

Υπάρχει κάτι αδιόρατα classy γύρω απ’την αύρα της Jessie Ware: μπορείς να το διακρίνεις στα βίντεο απ’τα singles του ‘Devotion’, στις live εμφανίσεις της, στον τρόπο που προφέρει τις λέξεις, στην κίνησή της στο χώρο. Μοιάζουν να πέρασαν αιώνες από τότε που έκανε φωνητικά στον SBTRKT και τον Joker, η αλήθεια είναι όμως πως το ‘Devotion’ υπήρξε η φυσιολογικότατη εξέλιξη γι’αυτήν. Ένα σύγχρονο r’n'b άλμπουμ που πατάει γερά στις ’80s βάσεις που έκαναν τη Sade βασίλισσα της βρετανικής sophisticated pop. Τραγούδια όπως το αψεγάδιαστο ‘Running’ ή η downtempo soul του ‘Taking In Water’ την διαχωρίζουν από οποιαδήποτε σύγχρονη τραγουδίστρια του είδους, γιατί πολύ απλά η ίδια επέλεξε να ανεβάσει τα standards, χωρίς να συμβιβαστεί. Κι αν η Adele ή η Beyonce διεκδικούν δικούς τους θρόνους και μερίδια εκατομμυρίων πωλήσεων, η Jessie διαλέγει τον ρόλο του κοριτσιού της διπλανής πόρτας απ’το Νότιο Λονδίνο, που η επιτυχία της χτύπησε ξαφνικά την πόρτα. Μια Whitney Houston για τα ’10s, χωρίς τις βάτες και την περμανάντ. [Η. Κορέλης]

Click here to view the embedded video.

6
Bruce Springsteen – Wrecking Ball
(Sony Music/Columbia Records)

Το Wrecking Ball είναι ένα από τα πιο ουσιαστικά και σύγχρονα albums του Αφεντικού. Ένα concept album που μιλάει ακριβώς για αυτό που συμβαίνει στις πραγματικές Ηνωμένες Πολιτείες αυτή τη στιγμή – στην αληθινή middle America. Τραγουδάει με την ψυχή ενός folk τροβαδούρου για την οικονομική κρίση που έχει χτυπήσει τον απλό εργαζόμενο, τις τοπικές επιχειρήσεις που ποδοπατούνται από τις μεγάλες εταιρίες, για τις μικρές πόλεις που αργοπεθαίνουν, για το περίφημο Αμερικάνικο όνειρο που ξεφτίζει όλο και περισσότερο. Είναι ένας λαϊκός δίσκος από έναν πραγματικό λαϊκό τραγουδιστή βασισμένο στην αμερικάνικη παραδοσιακή μουσική. [Η. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

5
Wild Nothing – Nocturne
(Captured Tracks)

Οι Wild Nothing καταφέρνουν να συνθέσουν ένα στιβαρό και σφιχτό δίσκο που ακούγεται από την αρχή έως το τέλος πολλές φορές, και μερικές ακόμα. Το Nocturne είναι ένα εθιστικά όμορφο παζλ από pop ύμνους και δεν μας αφήνει επιλογή παρά να παραδοθούμε στον απόλυτο ρομαντισμό ακούγοντας τραγούδια σαν το Paradise και This Chain Won’t Break. Αν υπήρχε παράδεισος της dream pop θα έπαιζε τον δίσκο αυτό και στα διαλείμματα θα τους βλέπαμε και live. [Ε. Πανταζοπούλου]

Click here to view the embedded video.

4
Tame Impala – Lonerism
(Modular)

Με τον δεύτερο δίσκο τους οι Αυστραλοί καταφέρνουν να τονίσουν τα ψυχεδελικά στοιχεία της μουσικής τους πιο έντονα από το προ διετίας ντεμπούτο τους. Αλλά την ίδια στιγμή δεν καταλήγουν απλοί μιμητές αυτού του ήχου, ούτε πέφτουν στην παγίδα να επαναλαμβάνουν συνεχώς τον εαυτό τους. Αντίθετα οι συνθέσεις τους χαρακτηρίζονται από μια αξιοθαύμαστη ροή και παρά την βαρυφορτωμένη παραγωγή κάθε όργανο ακούγεται ξεχωριστά, ενώ η προσωπικότητα του Κevin Parker εμπλουτίζει τις συνθέσεις κάνοντας τες τρομερά εθιστικές. Οι στίχοι των κομματιών αν και μοιάζουν μισοτελειωμένοι ενισχύουν την γενικότερη ονειρική διάθεση. Όσο και αν αποζητάει την εσωτερικότητα και το ταξίδι προς τα μέσα (there is a party in my head and you are not invited, όπως πολύ χαρακτηριστικά τραγουδάει) καταλήγει να σκαρώνει πανέμορφα τραγούδια (Apocalypse Dreams), να υιοθετεί πιο εμπορικές δομές (Elephant) και νa μας υπενθυμίζει πόσο μεγάλη μπάντα είναι τελικά οι Flaming Lips (Feels like we are going only backwards). [X. Πολονύφης]

Click here to view the embedded video.

3
Chromatics – Kill For Love
(Italians Do It Better)

Τα συνεχόμενα teasers με mp3 downloads ή/και συνοδευτικά video (από τον μόνιμο συνεργάτη τους Alberto Rossini) επί σχεδόν ένα χρόνο άφηναν ουκ ολίγες ελπίδες για το τέταρτο άλμπουμ των Chromatics. Όταν επιτέλους κυκλοφόρησε -αρχικά μόνο ψηφιακά, αργότερα και σε “φυσική” μορφή- οι ελπίδες αυτές όχι δεν διαψεύστηκαν αλλά επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση φάνηκε ότι το άλμπουμ είναι σαφέστατα το κορυφαίο άλμπουμ όχι μόνο των Chromatics αλλά και της όλης αισθητικής που πρεσβεύει η Italians Do It Better.

Επίσης από την πρώτη ακρόαση έγινε κατανοητό πως ο Johnny Jewel και η παρέα του δεν φοβήθηκαν τίποτα κατά την δημιουργία του Kill For Love που ξεκινά σχεδόν ιερόσυλα, με την γλώσσα έξω, δίνοντας μια νέα, ουσιαστική πνοή σε ένα classic των classics και τερματίζει μιάμιση ώρα μετά -ναι, ούτε να το απλώσουν όσο γίνεται δεν φοβήθηκαν- με ένα μακροσκελές instrumental.

Στο ενδιάμεσο, το άλμπουμ ενσωματώνει στην νιοστή όλα εκείνα τα στοιχεία και όλες εκείνες τις ιδέες και επιρροές (η “νύχτα”, το “ταξίδι”, η retro analogueαισθητική, οι New Order, οι Kraftwerk, o Giorgio Moroder, η Kate Bush, η σωστή πλευρά των 80s soundtracks, κλπ) που ως τώρα γνωρίζαμε και βρίσκαμε διάσπαρτες στα προηγούμενα άλμπουμ και στα άλλα projects (Desire, Glass Candy, Symmetry, κλπ) χωρίς να καταλήγει ένα ανέμπνευστο, βαρυφορτωμένο τερατούργημα. Αντιθέτως το Kill For Love είναι ένα πραγματικό indie pop αριστούργημα που αν αφεθείς στις χάρες του είναι έτοιμο να σε πάρει από το χέρι και να σε πάει μια απίστευτα συναισθηματική βόλτα γεμάτη κορυφές αλλά και μπόλικο χώρο να αναπνεύσεις ενδιάμεσα και θα σε κάνει στο τέλος να υποκλιθείς στο ταλέντο των δημιουργών του. [Λ. Κουσίδης]

Click here to view the embedded video.

2
Grizzly Bear – Shields
(Warp)

Αν υπήρχε έστω και η παραμικρή αμφιβολία ότι η επιστροφή των Grizzly Bear τρία χρόνια μετά το σχεδόν μεγαλεπήβολο Veckatimest θα μας άφηνε ανικανοποίητους, αυτή διαλύθηκε αμέσως με τις πρώτες κιόλας νότες του ‘Sleeping Ute’ που ανοίγει το Shields.

Τα στοιχεία που μας κέρδισαν στο παρελθόν είναι φυσικά εδώ. Η τραγουδοποιία τους παραμένει στοχαστική και σχεδόν ελεγειακή, οι στίχοι είναι ακόμα κομψοτεχνήματα που όμως σε δυσκολεύουν στην αποκωδικοποίηση τους, οι ενορχηστρώσεις -κατά τι πιο “ζωηρές” σε σχέση με τα προηγούμενα άλμπουμ- συνεχίζουν να είναι περίτεχνες και με εμμονή στην λεπτομέρεια, κλπ.

Αυτό που κατα την γνώμη μου διαφοροποιεί το Shields από τις προηγούμενες ηχογραφήσεις της τετράδας είναι πως είναι σαφέστατα το πιο άμεσο και “ωμό” άλμπουμ τους (προσοχή: αυτό δεν σημαίνει πιο εύληπτο ή εμπορικό) και αυτό στην πραγματικότητα με κάνει να πιστεύω ότι σε βάθος χρόνου ίσως θα θεωρείται το magnum opus τους γιατί τους κάνει πλέον να μοιάζουν πιο γήινοι και απτοί από ποτέ, όπως σε εκείνες τις απίθανες σκηνές από το ντοκιμαντέρ του 2009 για το All Tomorrow’s Parties Festival που παίζουν με μια κιθάρα για λίγους φανς στην παραλία του Minehead. [Λ. Κουσίδης]

Click here to view the embedded video.

1
Swans – The Seer
(Young God)

Το album που δίχασε όσο κανένα άλλο – και – την συντακτική ομάδα του mixtape.gr, κατέκτησε την κορυφή. Χαρακτηριστικό είναι ότι με εξαίρεση έναν συνεργάτη μας που το κατέταξε στην μέση της λίστας του, οι υπόλοιποι είτε το είχαμε στην κορυφή της προσωπικής μας λίστας, είτε εντελώς εκτός. Μία απόλυτα λογική Love or Hate σχέση με ένα album, πομπώδες, σκοτεινό, βασανιστικό και πολύ απαιτητικό.

Το έπος του Michael Gira και των συνεργατών του έρχεται από μία εποχή που απαιτούσε την απόλυτα τελετουργική ακρόαση ενός album. Δεν είναι ο δίσκος που θα κατανοήσεις με “πεταχτές” ακροάσεις mp3, δεν είναι ένα σύνολο εύκολων 3λεπτων συνθέσεων που θα σε προκαλέσουν να σιγοτραγουδίσεις τους στίχους του ενώ δουλεύεις. Είναι ένα έργο τέχνης που απαιτεί να του αφιερώσεις δίωρα sessions ακροάσεων, ιδανικά στα τρία βινύλια που απλώνεται – αδιαμφισβήτητα ελιτίστικο προφανώς - αδιαφορώντας για τις νόρμες της μουσικής βιομηχανίας και τις συνήθειες του απλού ακροατή, με προφανή στόχο να τρομάξει τους ανυποψίαστους και να κερδίσει αμέσως τον υπέρμετρο ενθουσιασμό του υποψιασμένου.

Επαναλαμβανόμενα μοτίβα, λέξεις και κραυγές, drone που στοχεύει στα νεύρα, kraut ρυθμολογία, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, εφιαλτικά μαστιγώματα της ποπ κουλτούρας, βαρύ και ασήκωτο από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό του, ο Michael Gira καταφέρνει να συνοψίσει 30 χρόνια μουσικής εξερεύνησης σε ένα magnus opus, που προκλητικά τραβάει στα άκρα και δοκιμάζει τις αντοχές του ακροατή.

Διαχρονικό αριστούργημα του οράματος μίας ιδιοφυΐας ή τερατώδες hyped ανοσιούργημα; Μόνο το μέλλον θα αποδείξει την ουσιαστική αξία του The Seer. Προς το παρόν όμως, είναι στην κορυφή των albums του 2012 για το mixtape.gr. Δικαίως. [H. Πυκνάδας]

Click here to view the embedded video.

Και 5 ακόμα “προσωπικά κολλήματα” από κάθε συντάκτη που δεν χώρεσαν στην 30άδα!

Ηλίας Πυκνάδας
Julian Cope - Psychedelic Revolution (HeadHeritage)
Sun Kil Moon – Among The Leaves (Caldo Verde)
… And You Will Know Us By The Trail Of Dead - Lost Songs (Richter Scale/Superball Music)
Liars – WIXIW (Mute Records)
Lambchop - Mr. M (Merge)

Λευτέρης Κουσίδης
Frank Ocean - Channel Orange (Def Jam)
Shackleton – Music For The Quiet Hour – The Drawbar Organ Eps ( Woe To The Septic Heart)
Schoolboy Q – Habits & Contradictions (Top Dawg Entertainment)
Moritz Von Oswald Trio – Fetch (Honest Jon’s Records)
Belbury Poly – The Belbury Tales (Ghost Box)

Κώστας Καραμιχάλης
Shearwater – Animal Joy (Sub Pop)
Motorpsycho and Stale Storlokken – The Death Defying Unicorn (Stickman Records / Rune Grammofon)
Goat – World Music (Stranded Rekords / Rocket Recordings)
BEAK – >> (self-released)
Portico Quartet – Portico Quartet (Real World)

Τάκης Θανόπουλος
Best Coast – The Only Place (Mexican Summer)
Roc Marciano – Reloaded (Decon)
Tennis – Young & Old (Fat Possum/ATP Recordings)
P.O.S – We Don’t Even Live Here (Rhymesayers)
Portico Quartet - Portico Quartet (Real World)

Βίκυ Στρατάκη
Chairlift - Something (Columbia/Kanine Records)
Deep Time - Deep Time (Hardly Art)
Cult of Youth – Love Will Prevail (Sacred Bones)
Animal Collective – Centipede Hz (Domino Records)
Titus Andronicus – Local Business (XL)

Μάνος Μπούρας
Memoryhouse - The Slideshow Effect (Sub Pop)
Here We Go Magic – A Different Ship (Secretly Canadian)
Kindness - World, You Need A Change of Mind (Polydor / Female Energy)
DIIV- Oshin (Captured Tracks)
Michael Kiwanuka - Home Again (Polydor)

Ευαγγελία Πανταζοπούλου
Death Grips - No Love Deep Web / The Money Store (Epic)
Shearwater - Animal Joy (Sub Pop)
Hammock – Departure Songs (Hammock Music)
Frank Ocean - Channel Orange (Def Jam)
Ariel Pink’s Haunted Graffiti – Mature Themes (4AD)

Ηρακλής Κορέλης
Actress – R.I.P. (Honest Jon’s Records)
Earth House Hold - When Love Lived (Love’s Label)
Steve Hauschildt - Sequitur (Kranky)
Violens - True (Slumberland Records)
Twin Shadow – Confess (4AD)

Χριστιάννα Φινέ
Alabama Shakes – Boys And Girls (ATO / Rough Trade)
The Walkmen – Heaven (Fat Possum)
Lambchop – Mr. M (Merge)
Θάνος Ανεστόπουλος – Ως το Τέλος (Εξώστης, Inner Ear)
Bob Dylan – Tempest (Columbia)

Γιάννης Σαμούρκας
Scott Walker – Bish Bosch (4AD)
Gillian Welch – The Harrow And The Harvest (Acony Records)
Peaking Lights – Lucifer (Mexican Summer)
Six Organs Of Admittance – Ascent (Drag City)
The Flaming Lips – And Heady Fwends (Warner)

Γιάννης Κοκκονάκης
Teenage Bottlerocket - Freak Out! (Fat Wreck Chords)
Turbonegro – Sexual Harassment (Volcom Entertainment)
Lucero - Women & Work (ATO Records)
Old Crow Medicine Show – Carry Me Back (ATO Records)
Terrible Feelings – Shadows (Sabotage Records/Deranged Records/Double Sun)

Μάριος Πέτρου
The Cribs - In the Belly of the Brazen Bull (Wichita)
David Byrne & St Vincent – Love this Giant (4AD)
Dinosaur jr. – I Bet On Sky (Domino Records
Titus Andronicus - Local Business (XL)
John Talabot ‎– ƒIN (Permanent Vacation)

Μάνος Νομικός
Pallbearer – Sorrow and Extinction (2 Buck Spin)
Ancestors – In Dreams and Time (Tee Pee Records)
Miguel – Kaleidoscope Dream (RCA)
Converge – All We Love And Leave Behind (Epitaph)
El-P – Cancer 4 Cure (Definitive Jux)

Παναγιώτης Σταθόπουλος
Deadfile - Deadfile (self-released)
Lemonostifel – Lemonostifel (All Together Now)
Foreign Fields – Anywhere But Where I Αm (Self-Released)
Lee Burton – Busy Days For Fools (Klik Records)
The New Law - The Fifty Year Storm (The New Law Recordings)

Κωνσταντίνος Πατσαρός
Crocodiles - Endless Flowers (FrenchKiss)
King Tuff - King Tuff (Sub Pop)
Dum Dum Girls – End of Daze (Sub Pop)
Lower Dens – Nootropics (Ribbon Music)
Melody’s Echo Chamber – Melody’s Echo Chamber (Fat Possum)

Χάρης Πολονύφης
Mark Lanegan – Blues Funeral (4AD)
Disappears – Pre Language (Kranky)
The Tallest man on Earth – There is no leaving now (Dead Oceans)
Jake Bugg - Jake Bugg (Mercury Records)
Neneh Cherry & The Thing – Cherry Thing (Smalltown Supersound)

Γιάννης Περδίκης
Two Wounded Birds – Two Wounded Birds (June with Holiday Recording)
Paul Weller – Sonic Kicks (Island)
Disappears – Pre Language (Kranky)
Leonard Cohen – Old Ideas (Columbia)
Lee Ranaldo – Between Tims & Tides (Matador)

Έλενα Ράλλη
Twin Shadow – Confess (4AD)
Alt-J – An awesome wave (Infectious)
Victory Collapse – Convenience has poisoned our souls (-)
Richard Hawley - Standing At The Sky’s Edge (Mute)
DIIV- Oshin (Captured Tracks)