Miles Kane

Καλεσμένος μας σήμερα ο  Ζήσης Ανδριόπουλος τον Zebra Tracks, συνομιλεί με τον Miles Kane, λίγες ώρες προτού ο βρετανός ταλαντούχος μουσικός ανέβει στη σκηνή του EJEKT Festival.

Όταν δεν είσαι δημοσιογράφος και σου προτείνεται να παίξεις το ρόλο αυτό για μια συνέντευξη με έναν καλλιτέχνη του μουσικού σου γούστου, η πρόκληση είναι τουλάχιστον ενδιαφέρουσα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι

μου είχε κάνει την καλύτερη δυνατή εντύπωση στο Rock en Seine τον περασμένο Αύγουστο και μια κουβέντα μαζί του σίγουρα θα άξιζε τον κόπο.

Κουβέντα λοιπόν, και όχι συνέντευξη, και χωρίς καμία προετοιμασία, πέρα από όσα τύχαινε να γνωρίζω ήδη για τον Miles Kane, παραβαίνοντας λόγω άγνοιας όλους τους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, μια Δευτέρα πρωί (καλά από τι ώρα δίνουν συνεντεύξεις εκεί στην Αγγλία…) απάντησα στην κλήση από το management του  και περίμενα να με συνδέσουν με τον ίδιο. Το αν θα μιλούσα μαζί του ως μουσικός, ως δημοσιογράφος, ή ως ακροατής είναι κάτι που δεν είχα αποφασίσει και κάτι για το οποίο ακόμα δεν έχω καταλήξει. Μικρή σημασία έχει αυτό για έναν τύπο που στα 26 του έχει ήδη μια σημαντική διαδρομή και προφανώς στον καθημερινό προγραμματισμό του είναι αμέτρητες συνεντεύξεις για την προώθηση περιοδειών, δίσκων κλπ… Το βάρος για να βγει κάτι από αυτό το 20λεπτο έπεφτε πάνω μου. Ακολουθούν λοιπόν κάποιες αυθόρμητες ερωτήσεις, συνοδευόμενες από τις απαντήσεις που κατάφερα να κατανοήσω παλεύοντας με τη βαριά αγγλική προφορά του Miles Kane.

Καλημέρες, συστάσεις και η πρώτη μου απορία αφορά το πως του φαίνεται να περιοδεύει με προσωπική του δουλειά και όχι σα μέλος μπάντας, όπως έιχε συμβεί με τους Rascals και Last Shadow Puppets.

«Είναι κάτι που με κάνει υπερήφανο και με τονώνει απίστευτα. Πιστέυω ότι πάντα η δουλειά γίνεται μέσα στα συγκροτήματα, για αυτό και έχω σταθερούς συνεργάτες, απλά αυτή τη φορά το όνομα της μπάντας ταυτίζεται με το δικό μου»

Και αν τα κομμάτια σου δεν αρέσουν τελικά στο κοινό; Πώς αντιμετωπίζεις το γεγονός ότι τώρα είσαι ο μόνος συνθετικά υπέυθυνος;

«Κοίταξε, οι συνθέσεις πάντα εκφράζουν μια συγκεκριμένη περίοδο που περνάω. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου όταν γράφω κάτι, δεν ακολουθώ δηλαδή τις μόδες ούτε με απασχολεί το πόσο εμπορικό θα βγει. Δε φοβάμαι να αντιμετωπίσω την αποτυχία, το οποίο πρέπει να οριστεί κάπως, δλδ αποτυχία είναι αν κάτι δεν πουλήσει μόνο; Η αν ένα κομμάτι είναι κακό; Και πώς κρίνεται το κακό κομμάτι; Το γούστο είναι προσωπικό οπότε σε αυτό το πλαίσο είμαι χαρούμενος για κάθε σύνθεση που βγαίνει ε και αν δεν πάει καλά θα υπάρξει και επόμενη φορά»

Μιας που είπες για πωλήσεις, πόσο σημαντικό είναι το image ενός καλλιτέχνη; Θα μπορούσες να παίζεις αυτή τη μουσική φορώντας φαρδια παντελόνια; Εξυπηρετεί κάποιο σκοπό το στυλ και υπάρχει καποιος manager που δίνει κατευθύνσεις για αυτό;

«Το να σου πω ότι δεν έχει σημασία είναι ψέμα, πάντα υπάρχουν κάποιες τάσεις που ακολουθείς, είτε αυθόρμητα είτε μετά από καθοδήγηση. Είναι ένα σύνολο πρ