His Majesty The King Of Spain

Οι His Majesty The King Of Spain κυκλοφορούν αυτές τις μέρες το πρώτο τους album με τίτλο “Hyena” στην Inner Ear. Μιλήσαμε με τον Νεκτάριο Κουβαρά λίγο προτού παρουσιάσουν ζωντανά το album αυτή την Τρίτη στο Six D.O.G.S.

Πίσω στο 2009 και υπό αλλιώτικες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, οι ερωτήσεις μου είχαν βρει τις απαντήσεις τους δια των χεριών του Νεκτάριου Κουβαρά, ο οποίος εκφράζεται μουσικά με το σχήμα των His Majesty The King Of Spain.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα το ευρυζωνικό διαδίκτυο λειτουργεί ως δίαυλος επικοινωνίας και μας προσφέρει επιπρόσθετες πτυχές για την ηχητική δραστηριότητα του εν λόγω καλλιτέχνη, που επέλεξε με περίσσια ευρηματικότητα ένα μακρόσυρτο όνομα για το project του. Αναλόγως ιδιοσυγκρασιακά ευφάνταστες είναι κι οι αφηγήσεις του, υπό τη σκέπη δώδεκα συνθέσεων που αναπνέουν καθάριο ηλεκτρακουστικό φολκ-μπλουζ αέρα στο πρώτο του άλμπουμ με τίτλο “Hyena”, το οποίο κυκλοφορεί από την Inner Ear.

Λίγο πριν σταθεί ενώπιών μας – την Τρίτη 26 Ιουνίου με πλήρη συμπαράσταση από σύνολο μουσικών – και το παρουσιάσει ζωντανά απ’ τη σκηνή του Six D.Ο.G.S., μας εκμυστηρεύεται τις παρακάτω αλήθειες…

Για μια πρώτη γνωριμία…

Τι σε τροφοδοτεί με έμπνευση για να συνθέτεις μουσική και να την πλαισιώσεις με λόγια;

Μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μια ταινία που θα δω και θα μου δημιουργήσει έντονα συναισθήματα, κάτι που θα διαβάσω, κάποιο πρόσωπο, κάποιο περιστατικό που θα μου διηγηθεί ένας φίλος μου… Δεν υπάρχει κάποιο σύστημα.

Αν διάλεγες ένα τοπίο (φυσικό και μη) που θα αντιπροσώπευε τον ήχο σου, ποιο θα ήταν αυτό;

Το Las Vegas. Μια τεράστια τεχνητή πόλη στη μέση της ερήμου με αντίγραφα μνημείων από διάφορα άλλα μέρη του κόσμου, όπου τα πάντα είναι φωτεινά αλλά από πίσω κρυβούν μαυρίλα.

Πως είναι η διαδρομή απ’ την αφάνεια και την ως επί το πλείστον μικρή αναγνωρισιμότητα, σε μια κατά κάτι πλατύτερη;

Δε νομίζω ότι είμαι σε θέση να δώσω μια καλή απάντηση σ’αυτό, αφενός γιατί η διαδρομή αυτή είναι προς το παρόν αρκετά μικρή για ’μας, αφετέρου επειδή δεν την παρατηρούσα και προσεκτικά καθώς συνέβαινε. Σίγουρα πάντως είναι φανταστικό το συναίσθημα όταν αρχίζεις να απευθύνεσαι σε πολύ κόσμο.

Η έκθεση της δημιουργικότητάς του στο κοινό, είναι τελικά αυτοσκοπός για ένα μουσικό;

Για μένα, ναι. Οτιδήποτε φτιάχνω και είμαι τελικά σίγουρος ότι μου αρέσει, θέλω να το ακούσουν κι άλλοι άνθρωποι και να έρθουμε σε μια μορφή έμμεσης επικοινωνίας, ακριβώς επειδή θεωρώ αυτή τη μορφή επικοινωνίας με τους γύρω μου την πιο ουσιαστική και καθοριστική. Μπορώ με σιγουριά να πω ότι αυτό ισχύει και για τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, επειδή όλοι γράφουμε μουσική, απλώς η έκθεση μας φοβίζει σε διαφορετικούς βαθμούς.

Για το δίσκο ειδικότερα…

Στο παρθενικό σου άλμπουμ συναντάμε ένα αλισβερίσι μεταξύ της αμερικάνικης /βρετανικής φολκ και των μπλουζ, που εν τέλει αποπνέει μια ποπ αύρα. Ποιες ανάγκες και ποιες προτεραιότητες εξυπηρετεί αυτό το αντάμωμα;  

Η βασική προτεραιότητα ήταν αυτή ακ