Πώς καταστράφηκαν όλα τα αλχημικά χειρόγραφα για να μην μάθει κανείς τη συνταγή του χρυσού

Το 290 μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Διοκλητιανός εξέδωσε μια από τις πιο παράξενες και ριζοσπαστικές διαταγές στην ιστορία της γνώσης: να καταστραφούν όλα τα βιβλία που περιείχαν πληροφορίες για την κατασκευή χρυσού και αργύρου. Και μάλιστα όχι γενικά, αλλά συγκεκριμένα τα χειρόγραφα των Αιγυπτίων, που θεωρούνταν τότε οι πιο προχωρημένοι γνώστες της αλχημείας και της μεταλλουργίας.

Ο λόγος δεν ήταν ούτε θρησκευτικός ούτε μαγικός. Ήταν καθαρά οικονομικός. Εκείνη την εποχή, η ρωμαϊκή οικονομία ήταν σε κρίση. Το νόμισμα είχε χάσει την αξία του, ο πληθωρισμός αυξανόταν, και ο χρυσός είχε γίνει

το πολυτιμότερο “όπλο” του κράτους. Αν λοιπόν η Αίγυπτος – με τη βαθιά της τεχνική παράδοση – μπορούσε όντως να δημιουργήσει χρυσό τεχνητά, αυτό θα κατέρρεε το σύστημα. Έτσι, η γνώση έπρεπε να χαθεί.

Η διαταγή εκτελέστηκε. Κείμενα που μεταφέρονταν από στόμα σε στόμα επί αιώνες, σε παπύρους γραμμένους στα ελληνικά, στα κοπτικά ή σε παλιούς συμβολισμούς, εξαφανίστηκαν. Οι τεχνικές της μεταστοιχείωσης – ακόμα και αν δεν λειτουργούσαν όπως πίστευαν – έκρυβαν μέσα τους μια βαθύτερη ιδέα: ότι τα μέταλλα δεν είναι σταθερά, ότι η ύλη αλλάζει, ότι κάτι ευτελές μπορεί να γίνει πολύτιμο. Και αυτή η ιδέα, από μόνη της, αρκούσε για να θεωρηθεί επικίνδυνη.

Παρόλα αυτά, κάποια ίχνη σώθηκαν. Ο πιο διάσημος τέτοιος πάπυρος είναι ο “Papyri Graecae Magicae” ή αλλιώς Πάπυρος της Λέιντεν. Βρέθηκε αιώνες μετά σε τάφο στη Θήβα, και σήμερα φυλάσσεται στην Ολλανδία. Είναι γραμμένος στα ελληνικά και περιέχει τεχνικές, συνταγές, χημικά μείγματα – μια σπάνια ματιά στο τι χάθηκε. Δεν είναι ξεκάθαρο αν περιέχει πραγματική “αλχημεία”, αλλά αποδεικνύει πως όλη αυτή η γνώση υπήρχε, ήταν οργανωμένη, και κάποτε θεωρήθηκε τόσο επικίνδυνη που έπρεπε να καεί.

Το εντυπωσιακό είναι πως αυτή η μαζική καταστροφή δεν έγινε σε σκοτεινούς μεσαιωνικούς αιώνες. Έγινε από έναν αυτοκράτορα που νομοθετούσε, οργάνωνε τη φορολογία, έκανε μεταρρυθμίσεις. Κι όμως, μπροστά στον φόβο ότι κάποιοι τεχνίτες σε εργαστήρια της Αλεξάνδρειας ή της Μέμφιδας ίσως είχαν ανακαλύψει κάτι που δεν έπρεπε, προτίμησε να εξαφανίσει κάθε πιθανότητα.

Κανείς δεν ξέρει τι χάθηκε τότε. Αν υπήρχε όντως γνώση που θα άλλαζε την πορεία της χημείας ή αν απλώς κάηκαν συμβολικά όνειρα. Αλλά αυτό που σίγουρα δείχνει η ιστορία είναι ότι υπήρξαν εποχές που η εξουσία φοβήθηκε τη γνώση πριν ακόμα τη καταλάβει. Και έδρασε.

Όχι για να τη διορθώσει.
Αλλά για να τη σβήσει.

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα