Γεννήθηκε φτωχή, τη χτυπούσε ο άντρας της και όλοι την έλεγαν τελειωμένη στα 44. Και όμως, έγινε η Βασίλισσα του Ροκ

01:07 4/6/2025 - Πηγή: Sportime

Γεννήθηκε στην επαρχία του Τενεσί, σε ένα χωριουδάκι που λεγόταν Nutbush, ανάμεσα σε βαμβακοχώραφα, εκκλησίες Βαπτιστών και σιωπηλούς δρόμους που δε συγχωρούσαν τα λάθη. Η Άννα Μέι Μπούλοκ τραγουδούσε στο προαύλιο του σχολείου για μερικά κέρματα, κι όταν τα κατάφερνε, τα αντάλλασσε με εισιτήρια για τον κινηματογράφο. Οι γονείς της την εγκατέλειψαν, μία-μία οι αδερφές της χάνονταν, και η ίδια μεγάλωσε σαν να της έλειπε πάντα κάτι. Δεν ήξερε ακόμα πως θα γίνει μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φωνές στην ιστορία της

μουσικής.

Στα 17 της, κρατούσε ένα μωρό στην αγκαλιά και έπλενε πατώματα σε σπίτια πλουσίων. Στα 20, ήταν ήδη στην αγκαλιά του Ike Turner. Το αγόρι αυτό δεν της έδωσε απλώς το μικρόφωνο, της έδωσε και το επώνυμό του – χωρίς να τη ρωτήσει. Την μετονόμασε «Τίνα», γιατί του θύμιζε μια βασίλισσα της ζούγκλας από τα κόμικ. Την έκανε σταρ. Και μετά, την έσπασε κομμάτια. Στο πρόσωπο, στα πλευρά, στην ψυχή. Μπροστά στον κόσμο ήταν το δυνατό ντουέτο της δεκαετίας του ’60, πίσω από τα φώτα όμως ήταν μια γυναίκα που ήθελε να πεθάνει για να γλιτώσει.

Έφυγε ένα βράδυ του 1976, αιμόφυρτη, με 36 σεντς στην τσέπη και μια κάρτα βενζίνης. Πέρασε τη γέφυρα στο Ντάλας και πήγε να κοιμηθεί σε ένα φθηνό μοτέλ. Ήταν τελειωμένη. Όχι μόνο γιατί τη χτυπούσε ο άντρας της, αλλά και γιατί κανείς στη δισκογραφία δεν ήθελε μια μαύρη τραγουδίστρια, πάνω από 40, χωρίς σουξέ, χωρίς χρήματα, χωρίς «προφίλ». Ούτε τα σκυλάδικα της εποχής δεν την ήθελαν.

Κι όμως, το 1984, στα 44 της, έκανε το πιο απίστευτο comeback που έχει δει η ιστορία της μουσικής. Το «Private Dancer» πούλησε πάνω από 10 εκατομμύρια αντίτυπα. Το «What’s Love Got to Do with It» έγινε το πρώτο της Νο1, και της χάρισε Grammy. Στην Αμερική, την αποκαλούσαν «γιαγιά της soul». Στην Ευρώπη, την αποθέωναν σαν ροκ θεά. Σταδιακά, έγινε η πρώτη μαύρη γυναίκα που γέμιζε στάδια με 180.000 θεατές. Όχι με playback. Με ιδρώτα. Με γόβες και πόδια που δεν σταμάτησαν ποτέ να κινούνται σαν σεισμός.

Η Tina Turner δε νίκησε απλώς έναν άντρα. Νίκησε ένα σύστημα που δεν της επέτρεπε να γερνά, να είναι μόνη, να ξαναρχίζει από το μηδέν. Κι όμως, το έκανε. Χωρίς να ζητιανεύει. Χωρίς να εκλιπαρεί. Το έκανε με τον ήχο της φωνής της – που έμοιαζε να βγαίνει από λάβα και καπνό. Με το σώμα της – που έμαθε να κινείται σαν τίγρης αλλά κουβαλούσε τα χτυπήματα. Με το βλέμμα της – που κουβαλούσε όσα δεν της επέτρεψαν να πει.

Πέθανε στα 83, σε μια βίλα στις όχθες της λίμνης της Ζυρίχης. Είχε πουλήσει πάνω από 100 εκατομμύρια δίσκους. Είχε γράψει βιβλία. Είχε γίνει musical. Είχε συγχωρήσει όσα δεν ξεχνιούνται. Είχε πει: «Δεν χρειάζεσαι ήρωα. Εσύ είσαι ο ήρωας».

Γρηγόρης Κεντητός για το sportime.gr.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords