Παραδέχεται την ήττα ο Τσίπρας και ψάχνει τρόπο να διασωθεί

Παραδέχεται την ήττα ο Τσίπρας και ψάχνει τρόπο να διασωθεί10.02.2019ΣΥΡΙΖΑ

Οι μετρήσεις που φτάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου δεν αφήνουν πλέον περιθώρια αισιοδοξίας για αναστροφή της κατάστασης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Kερδίζει έδαφος ολοένα περισσότερο το σενάριο της διεξαγωγής τετραπλών εκλογών τον Μάιο

Από τον
Ανδρέα Καψαμπέλη

Με τον Μάιο να αποτελεί την επικρατέστερη, έως βέβαιη, επιλογή για τη διεξαγωγή των εθνικών

εκλογών, όπως εγκαίρως είχε αποκαλύψει η «κυριακάτικη δημοκρατία», τα κομματικά επιτελεία αρχίζουν να καταστρώνουν την τακτική με την οποία θα βαδίσουν το προσεχές τρίμηνο. Στο πλαίσιο αυτό, λαμβάνονται υπόψη όλα τα σενάρια, αλλά επί της ουσίας ο μόνος «αιφνιδιασμός» που θα μπορούσε να προκύψει πλέον αφορά την καθυστέρηση και όχι την επίσπευση των εξελίξεων.

Οσο κυλούν οι εβδομάδες τόσο κερδίζει έδαφος στο Μέγαρο Μαξίμου και στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ η άποψη για κάλπες ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Οι δημοσκοπικές τάσεις, ακόμη και στις εσωτερικές μετρήσεις που φτάνουν στο κυβερνητικό επιτελείο, είναι τέτοιες που δεν επιτρέπουν ιδιαίτερη αισιοδοξία για μεγάλο κλείσιμο της ψαλίδας με τη Ν.Δ., και πάντως σε βαθμό που να προοιωνίζονται «ντέρμπι» μεταξύ των δύο κομμάτων. Ο,τι κι αν λέγεται για λόγους τακτικής δημοσίως, η ήττα θεωρείται δεδομένη και το «θαύμα», που θα μπορούσε να την αποτρέψει, δεν φαίνεται στον ορίζοντα.

Βεβαίως, ο βομβαρδισμός «θετικών μέτρων» αναμένεται να συνεχιστεί και το επόμενο διάστημα, οπότε εκτιμάται ότι -ύστερα και από την κύρωση του πρωτοκόλλου ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ το βράδυ της Παρασκευής από την ελληνική Βουλή- θα έχει κλείσει αυτός ο κύκλος των εθνικών θεμάτων, αφήνοντας το πεδίο ανοιχτό για πρωτοβουλίες στους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας. Το πολιτικό κλίμα που διαμορφώνεται, όμως, φαίνεται ότι έχει επηρεάσει καθοριστικά τους συσχετισμούς στο εκλογικό σώμα. Ιδιαίτερο ρόλο έχουν παίξει οι χειρισμοί των τελευταίων εβδομάδων για την κάλυψη των «κενών» στην πλειοψηφία, ύστερα από τη ρήξη με τον Π. Καμμένο και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση.

Η αίσθηση της συναλλαγής, έστω σε πολιτική βάση, προκειμένου να βρεθούν οι έξι «πρόθυμοι» βουλευτές για να συμπληρωθεί το «151» έχει προκαλέσει σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της κυβέρνησης και δεν έχει αφήσει ούτε ίχνος πλέον από το «ηθικό πλεονέκτημα», το οποίο επικαλούνταν ανέκαθεν τα στελέχη της ως ειδοποιό διαφορά της Αριστεράς.

Η εντελώς ανορθόδοξη μέθοδος της επιστολής, με την οποία συντάσσονται με τον ΣΥΡΙΖΑ παραμένοντας ταυτόχρονα ανεξάρτητοι ή βουλευτές... άλλου κόμματος, και δη των ΑΝ.ΕΛ., έδωσε μάλιστα και μια ιλαρή διάσταση στο όλο σκηνικό, που δρα απαγορευτικά στην προσπάθεια εκλογικής ανάκαμψης του κυβερνώντος κόμματος.

Την ίδια ώρα, οι αντιδράσεις του Π. Καμμένου λόγω της «διάλυσης» της Κοινοβουλευτικής Ομάδας των ΑΝ.ΕΛ., καθώς και οι αλληλοκαταγγελίες με τον Ν. Νικολόπουλο κάνουν ακόμη πιο τοξική την ατμόσφαιρα και οδηγούν σε μεγαλύτερη καταβαράθρωση. Μάλιστα, όσα ακούστηκαν το βράδυ της Παρασκευής στη Βουλή, με αφορμή τη συζήτηση για το πρωτόκολλο ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το πόσο βαραίνει το κλίμα, ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο, για τις σχέσεις των κ. Καμμένου και Τσίπρα.

Υστερα από όλα αυτά, η εικόνα που κυριαρχεί παραπέμπει σε μια κυβέρνηση η οποία, έχοντας αποδεχτεί ότι ηττάται, επιχειρεί να στηριχθεί με κάθε τρόπο σε δεκανίκια για να κερδίσει χρόνο, ώστε να μπορέσει να πάει πιο «συντεταγμένα» στις εκλογές και να αποφύγει τη συντριβή.
Κι αυτή η αρνητική εικόνα είναι πολύ ισχυρότερη και εντονότερη από τη θετική, που θέλει να προβάλει η ίδια με τα «μεταμνημονιακά μέτρα» τα οποία έχει αρχίσει να δρομολογεί και να εφαρμόζει.

Παρακμή

Καθώς προστίθενται επίσης διαρκώς νέα κρούσματα παρακμιακής συμπεριφοράς από βουλευτές, είτε ανήκουν στη συμπολίτευση είτε όχι, η σήψη -που θεωρείται πρωτοφανής στα μεταπολιτευτικά χρονικά της χώρας- χρεώνεται στην κυβέρνηση, η οποία διακήρυσσε κατά τα λοιπά ως προτεραιότητά της τη διαφορετική λειτουργία και την εξυγίανση του πολιτικού συστήματος.

Τώρα, αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτεθειμένος, καθώς κατέληξε, αν και το «νέο», να εφαρμόζει τις ίδιες μεθόδους -και κατά τρόπο χειρότερο- με το «παλαιό». Ο κ. Τσίπρας κάνει και στον τομέα αυτόν τα αντίθετα από εκείνα που υποσχόταν, όταν ζητούσε «να μιλήσει ο λαός», διότι είχαν πλέον φθαρεί και απαξιωθεί στα μάτια της κοινής γνώμης οι προηγούμενες κυβερνήσεις.

Το Plan B για ποσοστό 25%, που θα τον κρατήσει «ζωντανό» στο παιχνίδι!

Η ανάταξη αυτής της κατάστασης δεν φαίνεται καθόλου πιθανή. Ο μόνος ρεαλιστικός στόχος που υπάρχει από εδώ και πέρα για την κυβέρνηση είναι να περιορίσει και να συγκρατήσει την περαιτέρω φθορά. Οι κινήσεις και τα ανοίγματα που επιχειρούνται προς τα «κεντροαριστερά», στον απόηχο της ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών, αποκτούν πια έναν αμυντικό χαρακτήρα, ο οποίος προσλαμβάνει πάντως και μια γλαφυρότητα, καθώς την ίδια ώρα η κοινοβουλευτική στήριξη στην κυβέρνηση προέρχεται κυρίως από βουλευτές «εκ δεξιών». Οσο κι αν ο κ. Τσίπρας θέλει να δώσει έναν «αμφίπλευρο» χαρακτήρα -επιχειρώντας να αντιγράψει και ως προς αυτό τον Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του 1980-, οι αντιφάσεις είναι ορατές και οι σημερινές συγκολλήσεις είναι εμφανώς συγκυριακές και τεχνητές. Γι' αυτό, μια μεγάλη ήττα στις ευρωεκλογές του Μαΐου θα αφήσει μια εκλογική κληρονομιά την οποία θα είναι αδύνατον να διαχειριστεί, στην περίπτωση που επιλέξει να πάρει το ρίσκο για εθνικές κάλπες πέντε μήνες αργότερα, όταν η συντριβή θα κινδυνεύει να μετατραπεί σε χιονοστιβάδα.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον κ. Τσίπρα μπαίνει πλέον σε εφαρμογή το Plan B, που έχει στόχο τη διατήρησή του στο πολιτικό παιχνίδι της επόμενης ημέρας των εκλογών, με ισχυρό -αν όχι πρωταγωνιστικό- ρόλο. Εν μέσω του ναρκοπεδίου που έστρωσε η ίδια, η κυβέρνηση στηρίζει τώρα τις ελπίδες της σε ένα εκλογικό αποτέλεσμα που θα συντηρεί τη ρευστότητα και την αβεβαιότητα.

Προϋπόθεση

Αυτό έχει ως βασική προϋπόθεση να μην εξασφαλίσει την αυτοδυναμία η Ν.Δ. Μια τέτοια εξέλιξη, σε συνδυασμό με την παραμονή του ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά της τάξης του 25%, θεωρείται πλέον το ιδανικό σενάριο, που θα βοηθήσει τον κ. Τσίπρα να «κρατηθεί» πρώτα απ' όλα στην ηγεσία του κόμματός του, αποφεύγοντας τις εσωτερικές αμφισβητήσεις, ενώ παράλληλα μπορεί να δρομολογήσει γενικότερες ανακατατάξεις και συνθέσεις. Γι' αυτό, ταυτόχρονα με την προσπάθεια ενίσχυσης της προεκλογικής συσπείρωσης του ΣΥΡΙΖΑ, η σύγκρουση με την αξιωματική αντιπολίτευση θα είναι μετωπική και, όσο πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών, θα μεγαλώνει. Μια καθοριστική παράμετρος, που θα κρίνει άλλωστε τους μετέπειτα συσχετισμούς, εάν η Ν.Δ. δεν πιάσει τους 151, είναι και το γεγονός ότι οι αμέσως επόμενες εκλογές θα γίνουν με την απλή αναλογική, που είναι ήδη ψηφισμένη και «αναμένει» να τεθεί σε εφαρμογή...