Μαύρη ημέρα για την Ελλάδα

Μαύρη ημέρα για την Ελλάδα17.06.2018Παρασκήνιο

Υπογράφεται σήμερα από Τσίπρα και Ζάεφ (στις Πρέσπες) η συμφωνία της ντροπής

«Εάλω η Μακεδονία» φωνάζουν οι τοπικοί άρχοντες και οι διοργανωτές των συλλαλητηρίων, που καλούν τον κόσμο σε ραντεβού στο Πισοδέρι και πορεία προς το σημείο της παράδοσης του ονόματος

13 Απριλίου 1992 - 17 Ιουνίου 2018: Το χρονικό της εσχάτης προδοσίας

Η Θέση μας: Δημοψήφισμα

εδώ και τώρα!

Διαβάστε επίσης:

► Κινούμενη άμμος! Το θέμα των Σκοπίων διχάζει και δοκιμάζει τα κόμματα►Γιάννα - Θόδωρος, Ντόρα - Ισίδωρος και Μυτιληναίος στο πάρτι του Βαγγ. Μαρινάκη!►ΣΤΑΘΗΣ ΒΑΛΙΩΤΗΣ: Ενας φιλάνθρωπος με το αζημίωτο που «σαμποτάρει» την Ορθοδοξία►Πώς μεθοδεύεται ο αφελληνισμός της ιδιωτικής υγείας►Ποιοι επιθυμούν να «κάψουν» τον Παυλόπουλο;►«Κύριε δήμαρχε, θέλω να μου βρεις γαμπρό»!►Οι τράπεζες πουλάνε όσο όσο τα «κόκκινα» δάνεια στις εταιρίες-κοράκια

Από την ονομασία της περιοχής από τον Τίτο στην ανεξαρτητοποίηση και την καπηλεία του ονόματος από τους Σκοπιανούς μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας

Το ζήτημα του ονόματος προέκυψε το 1991, όταν τα Σκόπια αποσχίστηκαν από τη Γιουγκοσλαβία και ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους υπό το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Οι ρίζες, όμως, του ζητήματος πάνε αρκετά πιο πίσω και, συγκεκριμένα, μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο στρατάρχης Τίτο διαχώρισε από τη Σερβία την περιοχή που καλούνταν έως τότε Vardar Banovina (η σημερινή ΠΓΔΜ) με νέα ονομασία αρχικά το «Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας» και, στη συνέχεια, το «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ωστόσο, αρχίζουν ουσιαστικά τα μεγάλα προβλήματα για την Ελλάδα.

Το 1991 η Αθήνα αντέδρασε έντονα στην ανιστόρητη υφαρπαγή και τη λεηλασία της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, αλλά και στις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπίων, θέτοντας το ζήτημα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, το οποίο με δύο αποφάσεις εκείνης της χρονιάς συνιστά την εξεύρεση ταχείας διευθέτησης με γνώμονα την καλή γειτονία. Το χρονικό αυτής της εθνικής περιπέτειας όπως εξελίχθηκε στα χρόνια που ακολούθησαν έχει ως εξής:

13 Απριλίου 1992: Η Ελλάδα λαμβάνει επισήμως θέση για το θέμα της ονομασίας με απόφαση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών υπό τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Καραμανλή και αποφασίζεται να μη γίνει αποδεκτό κανένα όνομα που θα αναφέρεται στον όρο «Μακεδονία» ή παράγωγά του. Στις 27 Ιουνίου του ίδιου έτους, στο Συμβούλιο Κορυφής της Λισαβόνας, η Ευρώπη δήλωσε την υποστήριξή της στις ελληνικές θέσεις.

8 Απριλίου 1993: Η γειτονική χώρα αναγνωρίστηκε από τον ΟΗΕ με την προσωρινή ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης σημαίας και του ήλιου της Βεργίνας που εν τω μεταξύ είχαν επιλέξει οι ίδιοι. Αμέσως μετά άρχισαν διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών για την τελική ονομασία του κρατιδίου. Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων η ονομασία Σλαβομακεδονία ή Σλαβική Μακεδονία προωθήθηκε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κίρο Γκλιγκόροφ και τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, σκόνταψε όμως στις αντιρρήσεις κυρίως του Αντώνη Σαμαρά που εν τέλει οδήγησαν στη δημιουργία της ΠΟΛ.ΑΝ. και την πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

16 Φεβρουαρίου 1994: Επί κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, η Ελλάδα αποφάσισε τον οικονομικό αποκλεισμό (εμπάργκο) της ΠΓΔΜ και τη διακοπή λειτουργίας του γενικού προξενείου της Ελλάδας στα Σκόπια ως μέσο πίεσης, ενώ παράλληλα αρχίζουν μεγάλες πιέσεις σε βάρος μας από τον δυτικό παράγοντα για άρση του εμπάργκο. Η Ελλάδα τελικά παραπέμπεται στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο όμως δεν κάνει δεκτό το αίτημα για λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατά της Ελλάδας.

4 Σεπτεμβρίου 1995: Ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, από την Αθήνα ο τότε πρέσβης Τόμας Μίλερ και από την Ουάσινγκτον ο τότε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Νίκολας Μπερνς ανακοινώνουν ταυτόχρονα την επίτευξη συμφωνίας Ελλάδας - ΠΓΔΜ για απευθείας διάλογο υπό την αιγίδα του Σάιρους Βανς, με σκοπό την υπογραφή μιας ενδιάμεσης συμφωνίας. Στις 13 Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη υπογράφεται η Ενδιάμεση Συμφωνία, ωστόσο οι προκλήσεις των Σκοπιανών διογκώθηκαν τα επόμενα χρόνια. Ακόμα και από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών ο Γκρούεφσκι είχε δηλώσει «το όνομα της χώρας μου είναι και θα είναι Δημοκρατία της Μακεδονίας»). Οι Σκοπιανοί, παράλληλα, χρησιμοποιούσαν μαζικά τα ελληνικά σύμβολα, όπως ο ήλιος της Βεργίνας, η χρήση των οποίων απαγορευόταν από την Ενδιάμεση Συμφωνία, καθώς και άλλα που ανήκουν στην ελληνική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά (μετονομασία αεροδρομίου Σκοπίων σε «Αλέξανδρος Μακεδών», έγερση αγαλμάτων του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Φιλίππου, ονομασία του εθνικού οδικού άξονα «Αλέξανδρος ο Μακεδών» κ.ά.). Στις 12 Οκτωβρίου το Μόνιμο Συμβούλιο του ΟΑΣΕ αποφασίζει, με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας, την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία Former Yugoslav Republic of Macedonia (συντομογραφία FYROM).
Απρίλιος 2008: Με πρωθυπουργό τον Κώστα Καραμανλή, η Ελλάδα άσκησε βέτο στην ένταξη της χώρας στο ΝΑΤΟ, κατά τη Σύνοδο Κορυφής στο Βουκουρέστι και η αίτηση ένταξης απορρίφθηκε ομόφωνα.
Στο Βουκουρέστι τα μέλη της Συμμαχίας αποφάσισαν επίσης ότι θα απευθυνθεί πρόσκληση στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας για ένταξή της εφόσον λυθεί το ζήτημα του ονόματος κατά τρόπο αμοιβαίως αποδεκτό.
Η απόφαση επιβεβαιώθηκε σε όλες τις μεταγενέστερες Συνόδους Κορυφής της Συμμαχίας στο Στρασβούργο (2009), στη Λισαβόνα (2010) και στο Σικάγο (2012). Εναν μήνα νωρίτερα, τον Μάρτιο δηλαδή, η Ακαδημία Αθηνών είχε εκδώσει ανακοίνωση με την οποία καλούσε σε εξεύρεση σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό , η οποία θα λαμβάνει υπόψη τη διαφοροποίηση μεταξύ της αρχαίας Μακεδονίας και του σημερινού κράτους της ΠΓΔΜ.

21 Μαρτίου 2011: Η ΠΓΔΜ ξεκίνησε προφορική διαδικασία προσφυγής κατά της Ελλάδας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, η οποία είχε κατατεθεί ως αίτημα αμέσως μετά τη σύνοδο στο Βουκουρέστι. Στην προσφυγή επικαλείται την παραβίαση από την Ελλάδα του άρθρου 11 της Ενδιάμεσης Συμφωνίας, σύμφωνα με το οποίο η Ελλάδα συμφωνεί να μην προβάλλει αντιρρήσεις στην αίτησή της σε συμμετοχή σε οργανισμούς στις οποίες η Ελλάδα είναι ήδη μέλος (ΝΑΤΟ, Ευρωπαϊκή Ενωση), με αιτιολογία τη μη συμφωνία για το όνομα. Το δικαστήριο στις 5 Δεκεμβρίου 2011 καταδίκασε την Ελλάδα για τις επίσημες δηλώσεις κατά τη Σύνοδο Κορυφής του Βουκουρεστίου, όπου ουσιαστικά αρνούνταν την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ λόγω της μη εύρεσης λύσης για το όνομα.

Δεκέμβριος 2012: Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε ότι η έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. με την ΠΓΔΜ εξαρτάται από την εφαρμογή των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων αλλά και τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας, θέτοντας κεντρικά την επίλυση του ονοματολογικού ως προϋπόθεση για την ένταξη των Σκοπίων στην Ευρώπη.

Και οι χειρισμοί Τσίπρα έως τη μειοδοσία σε βάρος της χώρας

Η αντίστροφη μέτρηση για τη συμφωνία προδοσίας της Μακεδονίας από την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα άρχισε ουσιαστικά με την πτώση του εθνικιστή Νίκολα Γκρούεφσκι στα Σκόπια και την ανάδειξη στην εξουσία του κόμματος του Ζόραν Ζάεφ, ο οποίος σε συνεργασία με τους Αλβανούς έθεσε ως προτεραιότητα την ένταξη της χώρας του στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ. Είχε ήδη διαφανεί έντονα η βούληση του διεθνούς παράγοντα, ιδίως των Αμερικανών και των Γερμανών, για την επίλυση του Σκοπιανού και οι πιέσεις δεν άργησαν να ασκηθούν προς την Αθήνα και τα Σκόπια προκειμένου να τελειώνει το συντομότερο δυνατόν η υπόθεση αυτή, όπως φαίνεται, σε βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Ηδη από τον Αύγουστο του 2017 ο Νίκος Κοτζιάς πραγματοποίησε την πρώτη επίσκεψή του στα Σκόπια προκειμένου να αρχίσουν οι διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών, που εντάθηκαν μετά τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου στη γειτονική χώρα, όπου η κυβέρνηση Ζάεφ εδραιώθηκε και ο Ν. Γκρούεφσκι παραιτήθηκε και από την ηγεσία του VMRO-DPMNE. Στο παιχνίδι μπήκε ο ειδικός διαμεσολαβητής του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς, ο οποίος στις 20 και τις 21 Νοεμβρίου του 2017 συνάντησε τους εκπροσώπους της Ελλάδας (Α. Βασιλάκης) και των Σκοπίων (Β. Ναουμόφσκι). Ο κ. Ναουμόσφκι εξέφρασε αντιρρήσεις, βγήκε εκτός γραμμής ως άνθρωπος του προέδρου Γκιόργκι Ιβανόφ και... τελείωσε με τη μία.

Δεκέμβριος 2017: Εχουν αρχίσει και επίσημα οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του Σκοπιανού, με τον κυβερνητικό εταίρο Πάνο Καμμένο να δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνηγορήσει σε όνομα που θα έχει τον όρο «Μακεδονία». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αρχίζουν να παίρνουν θέση μάχης, με τη Νέα Δημοκρατία και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αμφιταλαντεύονται για τη στάση που θα κρατήσουν, να εστιάζουν στη «μυστική διπλωματία» της κυβέρνησης και να θέτουν ζήτημα δεδηλωμένης, δεδομένου ότι οι ΑΝ.ΕΛ. ξεκαθαρίζουν ότι δεν θα ψηφίσουν τη συμφωνία.

Ιανουάριος 2018: «Το 2018 θα είναι έτος προώθησης των λύσεων για τα άλυτα ζητήματα, υπολείμματα της Ιστορίας, όπως το ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων και τα θέματα με την Αλβανία» δηλώνει ο Νίκος Κοτζιάς, ενώ και ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Ζόραν Ζάεφ λέει πως θα μπει τέλος στον αλυτρωτισμό και προαναγγέλλει λύση μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2018. Ακολουθεί καταιγισμός εξελίξεων σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο. Στην κυβέρνηση κάνουν υπουργικό συμβούλιο, ο Ν. Κοτζιάς συναντά τον Ν. Ντιμιτρόφ στη Θεσσαλονίκη, η αντιπολίτευση εντείνει την κριτική της και ο λαός ξεσηκώνεται με τη συμβολή της Εκκλησίας. Μητροπολίτες πρωτοστατούν στο μεγάλο συλλαλητήριο που πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη. Στο μεταξύ, πέφτουν στο τραπέζι και τα πρώτα ονόματα, «Βόρεια Μακεδονία», «Ανω Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία», «Μακεδονία του Βαρδάρη» και «Δημοκρατία της Μακεδονίας (Σκόπια)».

24 Ιανουαρίου 2018: Οι Αλ. Τσίπρας και Ζ. Ζάεφ συναντιούνται στο Νταβός και δηλώνουν έτοιμοι να πάνε σε λύση. Ο Ελληνας πρωθυπουργός με την επιστροφή του στην Αθήνα ενημερώνει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τους πολιτικούς αρχηγούς. Στις 30 Ιανουαρίου ο Μάθιου Νίμιτς επισκέπτεται την Αθήνα, συναντά τον Νίκο Κοτζιά και επιβεβαιώνεται η πρότασή του με τα πέντε ονόματα. Αμέσως μετά ο ειδικός διαμεσολαβητής του γ.γ. του ΟΗΕ μεταβαίνει στα Σκόπια, τα οποία αποκαλεί με το όνομα «Μακεδονία».

Φεβρουάριος 2018: Στις 4 του μήνα πραγματοποιείται το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα, με τις ενώσεις να δηλώνουν πως ο συγκεντρωμένος κόσμος ήταν 1.500.000. Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη πλέον με την κοινωνία και επιχειρεί να αλλοιώσει την εικόνα που έχει δημιουργηθεί. Αρχίζει νέος «πόλεμος» με την αντιπολίτευση. Γίνεται νέα τριμερής Κοτζιά - Ντιμιτρόφ - Νίμιτς και ο υπουργός Εξωτερικών αρχίζει να προϊδεάζει για το ξεπούλημα της Μακεδονίας. «Τα Σκόπια είναι μια ωραία κυρία με το όνομα Μακεδονία, στο οποίο θα προστεθεί και το όνομα του ανδρός της».

Μάρτιος 2018: Οι Σκοπιανοί αρχίζουν να κατεβάζουν τα αγάλματα, αλλάζουν την ονομασία του αεροδρομίου τους και της εθνικής οδού τους προς την Ελλάδα, ανοίγοντας τον δρόμο για την επίσκεψη του Νίκου Κοτζιά στα Σκόπια για πρώτη φορά αεροπορικώς. Γίνεται νέα συνάντηση στο τέλος του μήνα, αυτή τη φορά στη Βιένη, μεταξύ Κοτζιά - Ντιμιτρόφ - Νίμιτς. Εχει μπει το νερό στο αυλάκι για τη συμφωνία προδοσίας.

Απρίλιος 2018: Οι υπουργοί Εξωτερικών Ελλάδας και Σκοπίων συναντώνται στην Αχρίδα και κάνουν λόγο για καλό κλίμα. Στις 29 Απριλίου ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ ανοίγει πρώτη φορά «παράθυρο» για συνταγματικές αλλαγές, αλλά ξεκαθαρίζει ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνο έπειτα από δημοψήφισμα. Οι Σκοπιανοί αρχίζουν ένα παιχνίδι με «ήξεις αφήξεις» μέχρι και την τελευταία στιγμή όσον αφορά το όνομα, τις αλλαγές στο Σύνταγμα και το erga omnes.

Μάιος 2018: Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Ζόραν Ζάεφ έχουν τετ α τετ στη Σόφια. Πέφτει από την πλευρά των Σκοπίων στο τραπέζι το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν». Ξεσπάει θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα. Χαρακτηρίζεται όνομα συνώνυμο του αλυτρωτισμού. Ο πρωθυπουργός ενημερώνει τον Προκόπη Παυλόπουλο. «Βράζει» η κοινωνία με την παραδοχή ότι συζητείται αυτό το όνομα. Προγραμματίζεται στη Νέα Υόρκη συνάντηση Κοτζιά - Ντιμιτρόφ - Νίμιτς, με τον διεθνή παράγοντα να δείχνει να παρεμβαίνει αποφασιστικά σε Αθήνα και Σκόπια για την επίλυση του ζητήματος. Οι συναντήσεις της Νέας Υόρκης οδηγούνται σε ναυάγιο. Οι Σκοπιανοί δεν δέχονται το erga omnes παρά μόνο για το «Μακεδονία του Ιλιντεν». Ακολουθεί τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ Τσίπρα και Ζάεφ. Επαναλαμβάνονται οι συνομιλίες των υπουργών Εξωτερικών στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ε.Ε. Μετά τη συνάντησή του με τον Νίκολα Ντιμιτρόφ, ο Νίκος Κοτζιάς ανακοινώνει ότι «υπάρχει συμφωνία σε επίπεδο υπουργών Εξωτερικών» και παραδίδει τη σκυτάλη στους πρωθυπουργούς.

Ιούνιος 2018: Η παράδοση της Μακεδονίας έχει συντελεστεί οριστικά και αμετάκλητα. Απομένει η επικοινωνιακή διαχείρισή της από τις δύο πλευρές. Καθυστερεί η τηλεφωνική επικοινωνία μεταξύ του Αλ. Τσίπρα και του Ζ. Ζάεφ, με την οποία θα «κλειδώσει» η συμφωνία. Δίνεται η εντύπωση του ναυαγίου, αλλά κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Η αντιπολίτευση στα Σκόπια αντιδρά με επικεφαλής τον πρόεδρο Γκιόργκι Ιβανόφ. Στις 11 Ιουνίου γίνεται το τηλεφώνημα Ζάεφ στον Αλέξη Τσίπρα και επαναλαμβάνεται την επόμενη ημέρα. Η προδοσία είναι πλέον γεγονός. Παραδίδονται το όνομα «Μακεδονία», με τον γεωγραφικό προσδιορισμό «Βόρεια», η «μακεδονική γλώσσα» και η εθνότητα «Μακεδόνας» χωρίς η Ελλάδα να διασφαλίζει ούτε τη συνταγματική αναθεώρηση. Δίνει όμως το πράσινο φως για ένταξη των Σκοπίων σε ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ενωση.