Δεν ξεχάστηκε η Νίνα Ρίζου

Δεν ξεχάστηκε η Νίνα Ρίζου19.10.2018Πρόσωπα

Παρουσιάστηκε στον Ιανό, σε μια βραδιά αφιερωμένη στην πρόωρα χαμένη λογοτέχνη, το τελευταίο έργο της με τίτλο «Δεξαμενές»

Από τη
Γιώτα Βαζούρα

Ηταν όλοι τους εκεί για να την τιμήσουν. Συγγενείς, φίλοι και απλοί θαυμαστές του λογοτεχνικού έργου της Νίνας Ρίζου, η οποία έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 2017, βρέθηκαν την περασμένη Τετάρτη στο βιβλιοπωλείο του Ιανού για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου της, με τίτλο «Δεξαμενές», που κυκλοφορεί

από τις εκδόσεις Γιαλός.

Σε μια συγκινητική βραδιά, η οποία κράτησε ζωηρό το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων, παρουσιάστηκαν όλες οι πτυχές του λογοτεχνικού έργου της και αναδείχθηκε η ομορφιά της ψυχής μιας δημιουργού η οποία άφησε πίσω της ένα μικρό σε όγκο αλλά μεγάλο σε περιεχόμενο έργο.
Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος Σόνια Ζαχαράτου, ενώ για το βιβλίο της μίλησαν ο ποιητής - κριτικός Παναγιώτης Ιωαννίδης, η επιμελήτρια της έκδοσης Μαρία Δαμολή αλλά και ο αναγνώστης Σπύρος Γερμενίτης.

«Το ύφος της είναι μοναδικό. Μας ξαφνιάζει, αφού εκεί που διαβάζουμε ήσυχοι, έρχεται μια ανατροπή. Εκεί που περπατάμε, μας βουτάει στα βαθιά και μας ανασύρει στην επιφάνεια. Τελειώνοντας κάθε κείμενό της που είναι μικρό θέλουμε να το ξαναδιαβάσουμε και αισθανόμαστε πως κάθε φορά είναι καινούργιο» τόνισε κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης η κ. Δαμολή.

Το βιβλίο της Νίνας Ρίζου με τίτλο «Δεξαμενές», το οποίο κυκλοφόρησε λίγο πριν εκείνη φύγει από τη ζωή, περιλαμβάνει 12 διηγήματα. Πρόκειται για αληθινές, τρυφερές, σκληρές, αστείες, βαθιές, φωτεινές ιστορίες, μέσα από τις οποίες η συγγραφέας μάς οδηγεί στις δικές της δεξαμενές μνήμης και αγάπης.

Οι ομιλητές μίλησαν για το πολυεπίπεδο έργο της αλλά και για το ιδιαίτερο προσωπικό ύφος της, το οποίο κατάφερε να αιχμαλωτίσει τις καρδιές των αναγνωστών. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η πρώτη ποιητική συλλογή της με τίτλο «Τροχάδην σκιές» είχε προταθεί για το Βραβείο του Αναγνώστη, ξεσηκώνοντας ενθουσιασμό στον ποιητικό κόσμο.

Η επιμελήτρια αποκάλυψε στους παρευρισκομένους τη συγγραφική διαδικασία που ακολουθούσε η αείμνηστη δημιουργός, τονίζοντας ότι εκείνη έγραφε και εξελισσόταν συνεχώς. «Τα πεζά της τα ετοίμαζε κομμάτι κομμάτι. Κάθε εκδοχή ήταν διαφορετική και καθώς προχωρούσε το κείμενο, ακόμη και η ίδια “μεταμορφωνόταν”. Ανοιγε δρόμο στον εαυτό της και όταν τελείωνε, ησύχαζε. Στις “Δεξαμενές”, μάλιστα, ανέσυρε κομμάτια της προίκας της, αυτά που τη διαμόρφωσαν. Ποτέ δεν τρόμαζε να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της».

Ο ποιητής και κριτικός λογοτεχνίας Παναγιώτης Ιωαννίδης έκανε λόγο για μια ποιήτρια που «διάβαζε» πολύ, για μια δημιουργό «η οποία μέσα από τα έργα της συνήθιζε να απογυμνώνει τον εαυτό της, χωρίς ωστόσο να τον ευτελίζει», βρίσκοντας ομοιότητες στο έργο της με εκείνο του Γιώργου Ιωάννου.
«Οι λέξεις που χρησιμοποιούσε ήταν απλές. Παρότι τα κείμενα ήταν προσωπικά, το “εγώ” δεν πρωταγωνιστεί στο έργο της» τόνισε ο ίδιος, κάνοντας ειδική αναφορά στη σχέση του ανθρώπου με τη φύση και τον κόσμο όπως αποτυπώνεται στο έργο της.