Nίκος Κουρής: «Έχω κάνει τρία σίριαλ και έχω αρνηθεί 1.422»

Ντυμένος στα μαύρα αλλά με κόκκινα αρβυλάκια και έναν θερμό στο χέρι με υποδέχεται στο θέατρο Βασιλάκου όπου σε λίγη ώρα θα βγει στη σκηνή ως ευκατάστατος ράφτης από τη Σύρο που διεκδικεί να παντρευτεί την όμορφη Ανθούσα (Σμαράγδα Καρύδη) σε μια φαρσοκωμωδία υψηλών απαιτήσεων όπως είναι το έργο του Α.Ρ. Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο Γάμος». Φέτος, ο Νίκος Κουρής δουλεύει επτά ημέρες την εβδομάδα, πρωταγωνιστεί σε δύο παραστάσεις -τα Δευτερότριτα κάνει την παράσταση «Η Γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;» στο θέατρο

Θησείον- και από μέρα σε μέρα ετοιμάζεται να μπει στο στούντιο της ΕΡΤ για τα γυρίσματα ενός τηλεπαιχνιδιού γνώσεων, το οποίο θα παρουσιάσει! Στέκομαι στο τελευταίο γιατί είναι αυτό που μου κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση!

«Σου κάνει εντύπωση επειδή δεν είμαι παρουσιαστής; Έναν ρόλο υποδύεσαι κι εκεί. Το θέμα είναι να τον κάνεις πειστικά. Τηλεπαιχνίδι θα παρουσιάσω, δεν είπα ότι θα γίνω αστροναύτης και θα πάω στο φεγγάρι», λέει χαρακτηριστικά.

– Τι παραπάνω μπορείς να πεις για το συγκεκριμένο project;

Δεν έχω να πω πολλά γιατί είναι κάτι που ακόμα, ετοιμάζεται. Βασίζεται σε ένα ενδιαφέρον ξένο format, είναι ένα τηλεπαιχνίδι γνώσεων συνδυασμένο με εικόνα, θα ξεκινήσει τον Μάρτιο και θα προβάλλεται καθημερινά από την ΕΡΤ. Αυτό που μπορώ να πω με μεγάλη σιγουριά είναι πως όταν μου έγινε η πρόταση, ενθουσιάστηκα!

– Δεν αναρωτήθηκες γιατί επέλεξαν εσένα;

Βεβαίως, αναρωτήθηκα πώς με σκέφτηκαν υπό την έννοια ότι δεν είμαι παρουσιαστής μετά όμως, κατάλαβα το σκεπτικό των ανθρώπων της ΕΡΤ. Δεν αναζητούσαν για το συγκεκριμένο project έναν παρουσιαστή. Θέλουν να κάνουν μια καινούργια προσπάθεια συνολικά και προς πάσα κατεύθυνση. Και αυτό οφείλω να πω πως με συγκινεί. Πάντα ονειρευόμουν να κάνω στην τηλεόραση κάτι για το οποίο θα είμαι περήφανος. Πιστεύω ότι αυτό το τηλεπαιχνίδι είναι για μένα!

– Ωστόσο, ίσως να μην δουν όλοι με καλό μάτι την επιλογή σου αυτή. Θα υπάρξουν ενδεχομένως, σχόλια του τύπου «πήγε και ο Κουρής στην ΕΡΤ».

Γιατί η ΕΡΤ δεν έχει εξωτερικούς συνεργάτες; Επίσης, δεν πήγα εκεί για τα χρήματα. Προσπαθώ να στηρίξω μια εθνική δομή. Και δεν νομίζω ότι μέχρι στιγμής, υπάρχει κάποια αυστηρή ή αρνητική κριτική σε αυτό που πάμε να κάνουμε. Την βρίσκω μια πολύ ωραία ιδέα και ποσώς με ενδιαφέρει τι προβολή θέλει να κάνει ο καθένας πάνω μου. Τόσα χρόνια, διατηρώ ένα προφίλ πολύ προφυλαγμένο από την τηλεόραση και δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα που δεν μου άρεσε.

Αυτή είναι και η δύναμή μου. Να φανταστείς στην τηλεόραση μπήκα στα 35 μου. Μέχρι τότε, δεν έκανα τηλεόραση συνειδητά. Και το πλήρωσα με κόπο, δουλειά και μεγάλη φτώχεια. Δεν έχω ξεπουλήσει τη δουλειά μου -με την έννοια της εμπορικής συναλλαγής-, δεν έχω κυνηγήσει ρόλους -ήθελα να είμαι σε συνεργασίες πιο συνολικές όπως εγώ τις ονειρευόμουν-, έχω διαμορφωμένα αισθητικά κριτήρια και έχω διανύσει μια συγκεκριμένη διαδρομή και σε αυτήν μόνο, δίνω λόγο. Σε κανέναν άλλον! Μου είναι πολύ καλύτερο να παρουσιάσω αυτό το τηλεπαιχνίδι από το να παίξω σε ένα σήριαλ!

– Δεν έχεις κάνει και πολλά σίριαλ…

Έχω κάνει τρία επιλεγμένα σίριαλ και έχω αρνηθεί 1.422! Δεν έχω καεί, δεν είμαι μαϊντανός και δεν έχω βγάλει λεφτά!

– Κάποιος θα κάνει την εύλογη ερώτηση «και πώς ζεις;»

Ανέκαθεν από το θέατρο ζούσα! Κι αυτή τη στιγμή δεν κάνω δυο δουλειές για τα χρήματα. Κάνω δυο δουλειές για μένα. Και για μένα δεν είναι δουλειές, είναι η επιλογή μου και η καλλιτεχνική μου ανάγκη. Δεν θυσιάζεις επτά ημέρες την εβδομάδα για τα λεφτά. Δεν ανέχομαι για την προσωπική μου αξιοπρέπεια να φανταστώ ότι κάνω κάτι για τα λεφτά.

– Από την άλλη, μπορεί εύκολα να παρεξηγηθεί αυτό, να μεταφραστεί ως «σνομπ» ή ότι είσαι παραπάνω επιλεκτικός απ΄ όσο ενδεχομένως, χρειάζεται.

Ίδιο είναι το σνομπ και ίδιο το επιλεκτικός; Μην τα βάζουμε όλα σε ένα τσουβάλι! Δηλαδή θα κατηγορηθώ που έχω μια αισθητική; Που βασικά, δεν με νοιάζει να κατηγορηθώ για τίποτα. Με νοιάζει το όριο που βάζω εγώ, το οποίο ξέρω πολύ καλά ποιο είναι. Και νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος αυτό πρέπει να κάνει. Παράδειγμα! Aν σκέφτομαι εγώ «τι θα πει η μάνα μου για τη γυναίκα που θα παντρευτώ», υπάρχει πρόβλημα. Επίσης, αν σκέφτομαι «τι θα πει η γυναίκα που θα παντρευτώ για τη μάνα μου» είναι το ίδιο πρόβλημα. Γι΄ αυτό καταστρέφονται οι σχέσεις, γιατί μας ενδιαφέρει πολύ η γνώμη των άλλων. Γενικώς, οι άλλοι καθορίζουν αυτό που είμαστε. Προσωπικά, δεν τολμάω να συμβουλέψω κάποιον τι να κάνει. Μπορώ να έχω εγώ, γνώμη για τη ζωή σου; Μπορώ να πάρω τη δική σου ευθύνη;

– Ποιος άνθρωπος μπορεί να σε επηρεάσει;

Όλοι και όλα με επηρεάζουν! Αλλά τελικά, νομίζω πως υπάρχει μέσα μου κάτι ξεροκέφαλο, πολύ δικό μου, το οποίο δεν αλλάζει ποτέ! Στο τέλος, κάνω πάντα αυτό που ένιωθα από την πρώτη στιγμή. Και ξανά καταλήγω εκεί, ενώ τσεκάρω τον εαυτό μου μέσω των άλλων. Καμιά φορά τον βάζω απέναντι, αυτή είναι μια πολύτιμη διαδικασία. Το να μιλάς δηλαδή, με τον εαυτό σου. Τον οποίο εαυτό δεν θεωρώ δικό μου. Ούτε θεωρώ πως ο εαυτός μου είμαι εγώ. Ο εαυτός μου είναι σίγουρα, ένας άλλος.

– Τον οποίο άλλον, πώς τον αντιμετωπίζεις συνήθως;

Έχουμε μια σχέση αλλά σίγουρα, εγώ και ο εαυτός μου δεν είμαστε ένα. Είμαστε μίνιμουμ δύο. Μπορεί να είμαστε και παραπάνω, ανάλογα με τη σχιζοφρένεια του καθενός. Άρα, έχω πολύ διάλογο με τον άλλον άνθρωπο που είναι μέσα μου.

Που είναι είτε αντίλογος, είτε η μέσα μου αλήθεια, είτε τα κρυφά μου πράγματα, τα κόμπλεξ μου, οι βλακείες μου, η εξυπνάδα μου, οι πληγές μου. Ό,τι με συντελεί και με αποτελεί. Δεν είναι πάντως κάτι τόσο απλό ώστε να το πετάξω στα σκουπίδια ή να μην του δώσω σημασία. Δίνω πολύ σημασία στη μέσα μου ζωή, όπως πρέπει να κάνουμε όλοι οι άνθρωποι. Αλλά δεν το κάνουμε όσο θα ΄πρεπε, γιατί φοβόμαστε. Γιατί φοβάμαι κι εγώ, να έρθω αντιμέτωπος με τον μέσα εαυτό μου.

– Όνειρα για το μέλλον κάνεις;

Δεν έχω συγκεκριμένα όνειρα και φιλοδοξίες. Είμαι λίγο κινούμενος, το πάω «μέρα με τη μέρα». Θα ήθελα να έχω μια φιλοδοξία όμως. Μου είναι τόσο απαραίτητη που σχεδόν θέλω να την εφεύρω.

– Δεν προαπαιτεί φιλοδοξία το να ανεβαίνεις κάθε βράδυ εκεί πάνω;

Ναι, αλλά για μένα είναι πιο υπαρξιακοί οι λόγοι που κάνω θέατρο. Το ίδιο το θέατρο είναι μια πιο υπαρξιακή διαδικασία. Το θέατρο το χρειάζομαι για μένα. Ούτε για σένα, ούτε για το χειροκρότημα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν το θέλω και δεν το αποζητώ. Αλλά με νοιάζει το δικό μου το κάψιμο μέσα σε αυτό που κάνω.

– Τι γνώμη έχεις γι΄ αυτό που κάνεις; Το κάνεις καλά;

Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να πω αν είμαι καλός ηθοποιός και δεν είναι δουλειά μου να το πω εγώ αυτό. Αυτό που ξέρω να πω, αν θέλεις να μιλήσουμε ειλικρινά, είναι πως ασχολούμαι με τη δουλειά μου με πολλή αγάπη και μόχθο. Με τρόπο που δεν είναι αυτονόητος. Ούτε ετοιματζίδικος, φθηνός και εξυπνακίστικος. Για μένα η Τέχνη όχι μόνο δεν είναι περιττή -βεβαίως πρέπει να έχεις κάτι να φας πριν δεις μια παράσταση- αλλά είναι πολύ σπουδαίο πράγμα και η ζωή μας θα ήταν πολύ ρηχή χωρίς αυτήν. Όπως τείνει να γίνει.

– Πώς θα χαρακτήριζες την εποχή μας;

Βαρετή! Πιστεύω ότι ζούμε σε μια εποχή που συμβαίνουν κοσμογονικά πράγματα για το ανθρώπινο είδος. Για την επικοινωνία, τα αισθήματα, τον τρόπο που ερωτευόμαστε, τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας, την ψυχή μας και τις συγκινήσεις μας. Γιατί η επικοινωνία μας με τον άλλον άνθρωπο είναι η επικοινωνία μας με το κινητό. Και αυτό είναι πραγματικά, κάτι κοσμογονικό. Πλέον, είμαστε όλες οι γενιές βουτηγμένες μέσα στη μαρμίτα της τεχνολογίας. Νομίζω πως αν κάποιος πάρει το κινητό από τα χέρια μας -και βάζω και τον εαυτό μου σε αυτό- δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε.

– Είδα ότι «άνοιξες» λογαριασμό στο Instagram, αν και «ακολουθείς» μόλις 27 άτομα.

Η Σμαράγδα ευθύνεται γι΄ αυτό!

– Αλήθεια, πώς είναι να σε σκηνοθετεί η Σμαράγδα;

Την λατρεύω και η συνύπαρξή μας είναι μια πολύ ευτυχισμένη στιγμή. Με πήρε ένα βράδυ τηλέφωνο και μου είπε «αυτό το έργο, αυτόν τον ρόλο και θα σκηνοθετήσω εγώ, τι λες;». Της απάντησα αμέσως «ναι»! Δεν το πίστευε γιατί εγώ που θεωρούμαι τόσο «σοβαρός» ηθοποιός στην πραγματικότητα, δεν είμαι καθόλου αυτό. Είμαι μόνο ένστικτο. Η φύση μου είναι εδώ, στου «Κουτρούλη τον Γάμο», στην κωμωδία. Θα μου πεις «και γιατί έχεις παίξει μόνο δραματικούς ρόλους;» Γιατί αυτούς μου έδωσαν, βασικά!

– Γιατί δεν ζήτησες τους άλλους;

Αυτή την ερώτηση μου την έκανε κάποτε ο Λευτέρης Βογιατζής. Η απάντηση είναι «γιατί δεν έχω μάθει να ζητάω, ποτέ και τίποτα». Γιατί δεν έχω αυτή τη φιλοδοξία, που λέγαμε και πριν. Στη δουλειά δεν έχω ζητήσει ποτέ και τίποτα, ούτε από τον καλύτερό μου φίλο – σκηνοθέτη.

– Αυτό είναι πάντα κάτι καλό;

Ούτε καλό, ούτε κακό. Είναι αυτό! Για μένα είναι θέμα αξιοπρέπειας αλλά κι ένας περίεργος εγωισμός, την ίδια στιγμή. Μπλέκονται αυτά τα δύο.Πιστεύω ότι οι άνθρωποι που σχετίζονται μαζί μου, το ευχαριστιούνται αυτό, γιατί δεν φορτώνομαι ποτέ σε κανέναν. Είναι πολύ σημαντικό να μην δεσμεύεις κανέναν ηθικά. Πρέπει να δίνεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να είναι παντού, όπου θέλεις εσύ.

Σκέψου πόσο ωραίο είναι να αισθάνεται ο άνθρωπος που είναι μαζί σου ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανοίξει την πόρτα και να φύγει! Ανεξαρτήτως του αν θα το κάνει. Για μένα, έχει σημασία η δυνατότητα του πράγματος και όχι το ίδιο το πράγμα. Γι΄ αυτό δεν πιστεύω στον γάμο και δεν έχω παντρευτεί. Γιατί αυτό, από μόνο του, είναι ψεύτικο. Είναι εγκλωβιστικό το να ορκιστείς ένα «για πάντα».

– Σου αφαιρεί τη δυνατότητα της αλλαγής…

Πρέπει να είσαι με έναν άνθρωπο με την ελπίδα ότι θα αλλάξετε μαζί. Γιατί θα αλλάξετε! Γιατί αλλάζουμε! Στην πραγματικότητα, χάνεις τον εαυτό σου -μαζί και τον άλλον- επειδή δεν δέχεσαι κάτι που είναι πάνω από σένα. Δεν μπορείς να ελέγξεις τη φθορά σου, τη μετατόπισή σου, τα πράγματα που θα σου τελειώσουν μέσα στον χρόνο. Και τα πράγματα που θα σου γεννηθούν!

Πρέπει να είσαι ειλικρινής με το ότι δεν έχεις ιδέα για το τι πρόκειται να συμβεί. Και όταν το παίζεις τόσο σταθερός, τόσο σίγουρος κατά πάσα πιθανότητα θα προδοθείς. Και θα προδώσεις κι άλλους, δηλαδή τον άνθρωπό σου. Στην πραγματικότητα βέβαια, δεν τον προδίδεις. Απλά, αποκαλύπτεται αυτό που εξαρχής ήταν να συμβεί. Τι έχει χαθεί στο μεσοδιάστημα; Χρόνος! Αλλά ο χρόνος είναι συγκεκριμένος και η ζωή είναι μία! Γι΄ αυτό κάνε τώρα ό,τι είναι να κάνεις, δεν προλαβαίνεις. Όπως λέει και ο Τάσος Λειβαδίτης σε ένα αριστουργηματικό του ποιήμα, «το θέμα δεν είναι να σώσεις τον κόσμο. Το θέμα είναι να σώσεις τον κόσμο την ερχόμενη Πέμπτη»!

INFO: «Η Γίδα Ή Ποια είναι η Σύλβια;»: Ανεβαίνει κάθε Δευτερότριτο στο θέατρο Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες. Βασίζεται στο έργο του βραβευμένου -τρεις φορές με Πούλιτζερ- Έντουαρντ Άλμπι σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη με τον Νίκο Κουρή και τη Λουκία Μιχαλοπούλου στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Πρόκειται για έναν πετυχημένο οικογενειάρχη που ερωτεύεται τη Σύλβια, η οποία τυχαίνει να είναι… γίδα!

«Του Κουτρούλη ο Γάμος»: Ανεβαίνει κάθε Τετάρτη με Κυριακή στο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου, σε σκηνοθεσία Σμαράγδας Καρύδη. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους η ίδια και ο Νίκος Κουρής

Φωτογραφίες: Νίκος Μαλλιάκος

Πηγή: People

Instafeed