Κατερίνα Γκαγκάκη: «Ο κόσμος αντέδρασε βίαια, αλλά και δίκαια»

Το σπίτι της στο κέντρο της Αθήνας είναι απλό, λιτό, σχεδόν φοιτητικό, με μια μεγάλη βιβλιοθήκη, το γραφείο της και έναν αναπαυτικό καναπέ, όπου αμέσως βούλιαξα μέσα του μόλις μπήκα. Εκείνη, χαλαρή, εντελώς άβαφη, με τις φόρμες της, έχει μόλις επιστρέψει από εξωτερικές δουλειές. Η Κατερίνα που έχω απέναντί μου δεν έχει καμία σχέση με την Κατερίνα Γκαγκάκη, το στέλεχος, την επαγγελματία με το αυστηρό βλέμμα. Μου προσφέρει μαστιχόνερο, έρχεται και κάθεται δίπλα μου και κάπως έτσι ξεκινάει μια κουβέντα με πολλές

ερωτήσεις και ακόμα περισσότερες απαντήσεις…

– Για πρώτη φορά αποδέχτηκες πρόταση να συμμετάσχεις σε τηλεοπτική σχολιαστική εκπομπή, τη μεσημεριανή καθημερινή εκπομπή Μεσημέρι με τον Γιώργο Λιάγκα στον ΣΚΑΪ. Αναρωτιέμαι ποιο ήταν το δέλεαρ ώστε να δώσεις θετική απάντηση…

Έφτασα σε ένα σημείο που χαλάρωσα, ηρέμησα και μου έφυγε το άγχος, το οποίο είχα σε πολύ μεγάλο βαθμό στη ζωή μου. Άγχος για να αποδείξω πόσο σημαντική γυναίκα καριέρας είμαι. Η δουλειά μου μέχρι και πριν από λίγους μήνες αισθανόμουν πως με προσδιόριζε απόλυτα, κάτι που τελικά είναι λάθος.

Σκέφτηκα πως ύστερα από τόσα χρόνια ως επαγγελματίας, δεν έχω να αποδείξω κάτι αλλά ούτε να φοβηθώ και κάτι. Έκανα αρκετά νωρίς πράγματα που για μένα ήταν σημαντικά. Εισέπραξα αναγνώριση, χαρά αλλά και επαγγελματική ηδονή. Οπότε, είπα να κάνω πράγματα που μου κάνουν πραγματικά κέφι. Το καλοκαίρι, λοιπόν, έλαβα ένα μήνυμα από τον Γιώργο Λιάγκα, έναν άνθρωπο που θαυμάζω ως παρουσιαστή πολύ πριν έρθει στον ΑΝΤ1 και δουλέψουμε μαζί.

Έχει έντονα χαρακτηριστικά και είναι από τους πολύ έξυπνους ανθρώπους στην τηλεόραση. Τον Ιούλιο και σε ανύποπτο χρόνο μού έστειλε ένα μήνυμα στο οποίο μου έλεγε αν θα με ενδιέφερε να πήγαινα σε μια εκπομπή που θα έκανε. Μια εκπομπή παρέας, όπως χαρακτηριστικά μου έγραψε. Το μήνυμα είχε έναν δισταγμό. Παρ’ όλα αυτά, του απάντησα «Ναι, γιατί όχι;». Αφού τακτοποίησα ορισμένες επαγγελματικές υποχρεώσεις, δέχθηκα με χαρά την πρόταση του Γιώργου και ξεκινήσαμε.

– Η πρεμιέρα έγινε στις 11/09 και μόλις δυο μήνες μετά, παρουσιάστηκε ένα θέμα στην εκπομπή με το περιστατικό με τη φοιτήτρια στη βιβλιοθήκη του ΑΠΘ. Ένα θέμα που ο τρόπος με τον οποίο το αντιμετωπίσατε ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από παντού.

Δεν θέλω να το αναλύσω περαιτέρω το συγκεκριμένο περιστατικό, διότι έχω ως αρχή πως η συγγνώμη «μπασταρδεύεται» όταν ξεκινούν οι δικαιολογίες και παύει να έχει αξία. Ο κόσμος αντέδρασε βίαια, αλλά και δίκαια. Εντυπωσιάστηκα, όμως, με το μένος ορισμένων ανθρώπων που δεν περίμενα να αντιδράσουν με αυτό τον τρόπο. Αυτό που με τρόμαξε ήταν η φαινομενικά σαρωτική ακύρωση όσων πραγμάτων είχα αποδείξει μέχρι τότε εξαιτίας αυτών των λίγων λεπτών.

Αυτό ήταν κάτι που με συγκλόνισε, με τάραξε. Ως άνθρωπος έχω μάθει να είμαι πολύ δυνατή, σκληρή συχνά, κι όμως ύστερα από αυτό, ανακάλυψα δυνάμεις και ανθεκτικότητα που δεν ήξερα ότι είχα. Θεωρούσα και θεωρώ πως συνέβη κάτι που δεν ταιριάζει με εμένα και αυτά που εγώ έχω στο μυαλό μου σαν πορεία , αρχές και δείγματα γραφής για περισσότερα από 20 χρόνια. Το μεγάλο ζήτημα ήταν στο δικό μου το μυαλό,  και πώς στέκομαι εγώ απέναντί μου και όχι στις εξωτερικές αντιδράσεις. Άλλωστε έχω μάθει να βασίζομαι σε μένα και για την αποδοχή αλλά και για την όποια τιμωρία.

– Από εκείνη την ημέρα έχουν περάσει τρεις μήνες. Τι αντίκτυπο είχε τελικά το συγκεκριμένο περιστατικό στη δική σου επαγγελματική ζωή;

Έχω μια θεωρία ζωής και πολεμική τακτική σύμφωνα με την οποία όταν υπάρχει εμπόδιο ή μαύρο σημείο, το χρησιμοποιώ για να χτίσω, να διδαχτώ και να πάω παραπέρα. Να βγω σημαντικά λαβωμένη αν είναι το σωστό, αλλά πολύ πιο έμπειρη. Έτσι έχω λειτουργήσει στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου: όταν έχασα ανθρώπους από κοντά μου, όταν έφυγα από τον σημαντικές θέσεις επαγγελματικές, όταν με πρόδωσαν συνεργάτες.

Το συγκεκριμένο, λοιπόν, λάβωμα λειτούργησε ευεργετικά για μένα με την έννοια του ότι έμαθα, να ξέρες πόσα! Και για να είμαι ειλικρινής, δεν έχει χρειαστεί πολλές φορές να μάθω πράγματα μέσα από μια δύσκολη συνθήκη. Ήμουν από τους τυχερούς ανθρώπους που τα πράγματα πήγαιναν εκεί που τα πήγαινα εγώ. Όσες φορές αισθάνθηκα πως στη μάχη έχασα, προχώρησα για να κερδίσω τον πόλεμο.

– Λίγες μέρες μετά, παραιτήθηκες και από τη θέση της προέδρου της Τεχνόπολης στο Γκάζι αλλά και από υπεύθυνη Πολιτισμού στον Δήμο Αθηναίων.

Ναι, παραιτήθηκα. Δεν είχα κανένα δικαίωμα να υποβάλω ανθρώπους που εκτιμώ, πιστεύω, σέβομαι και ακολουθώ στην όποια, ακόμα και εκ παραδρομής, αρνητική ατμόσφαιρα. Είμαι κάθετη σε αυτό. Τους ανθρώπους που έχεις πυξίδα και συνοδοιπόρους, που βρίσκονται γύρω μου επαγγελματικά και όχι μόνο, οφείλεις πάντα να τους προστατεύεις, οπότε η απόφασή μου ήταν μονόδρομος. Ήταν ο δικός μου τρόπος για να το αντιμετωπίσω.

Στον Δήμο, όμως, παραμένω και είμαι πολύ ενεργή. Δεν έβαλα υποψηφιότητα για εφέ και δημόσιες σχέσεις, αλλά για να εμπλακώ και να βελτιώσω στο κομμάτι που μου αναλογεί τα καθημερινά και πρακτικά ζητήματα της πόλης.

– Η αλήθεια είναι πως το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης μιας κατάστασης σε μια εκπομπή το παίρνει ο παρουσιαστής. Και επειδή με τον Γιώργο σάς συνδέει και μια φιλία, αναρωτιέμαι αν αυτό σας έφερε ακόμα πιο κοντά.

Ήμασταν όλοι κοντά, αν και στις δύσκολες περιόδους εγώ σαν χαρακτήρας  μαζεύομαι. Δεν θέλω να μιλάω και να βλέπω κανέναν. Μπήκα σε μια διαδικασία κάθαρσης: διάβασα και απάντησα σε όλα τα μηνύματα και τα σχόλια που μου έστελναν. Αυτή ήταν μια δική μου θεωρία. Δεν κρύβομαι ποτέ, αλλά το αντιμετωπίζω στο 100%, ακόμα κι αν η πρώτη ανάγνωση δεν αποτυπώνει με ακρίβεια την πραγματικότητα. Εξάλλου, μόνη μου βάζω όταν πρέπει τον εαυτό μου απέναντι.

– Θέλοντας να επιστρέψω στο κομμάτι της εκπομπής, παρατηρούμε όλοι μας πως από την αρχή της σεζόν μέχρι σήμερα που μιλάμε έχουν γίνει πολλές αλλαγές. Κόσμος φεύγει, κόσμος έρχεται. Καινούρια πρόσωπα μπροστά και πίσω από τις κάμερες.

Υπάρχουν κατά την άποψή μου δύο δρόμοι. Ο πρώτος δρόμος είναι ο πιο εύκολος και υποδηλώνει τιμωρία. Ο δεύτερος είναι και ο πιο δύσκολος, τον οποίο οφείλω να ομολογήσω πως επέλεξε ο ΣΚΑΪ. Και είναι να στηρίξει την εκπομπή. Κακά τα ψέματα, από τον Νοέμβριο και μετά υπήρχε ένταση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τις αλλαγές που προανέφερες τις εκλαμβάνω ως μια προσπάθεια να στηριχθεί και να ενισχυθεί η εκπομπή ώστε να προχωρήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις.

– Πώς είναι οι σχέσεις σας ως ομάδας πίσω από τις κάμερες και όταν αυτές δεν γράφουν;

Τώρα μπορώ να σου πω ότι είναι πολύ καλύτερες από πριν γιατί γνωριζόμαστε, και μάλιστα ειλικρινά, βαθιά. Καμιά φορά, αυτές οι εντάσεις και οι ακραίες αλλαγές μπορεί να σε φέρουν ακόμα πιο κοντά. Σαφώς και υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσά μας, αλλά επίσης αισθάνομαι πως είμαστε περισσότερο δεμένοι και άνετοι σε σχέση με το παρελθόν. Προσωπικά, θα στεναχωριόμουν πολύ αν μου έλεγες πως για οποιονδήποτε λόγο δεν θα ήμουν σε αυτή την τηλεοπτική παρέα την επόμενη μέρα.

– Σε βλέπω ανανεωμένη, ήρεμη, αλλά και με μια ανεξήγητη γλυκύτητα στο πρόσωπό σου, που αποπνέει μια εφηβική ζωντάνια. Τι σου συμβαίνει;

Σε λίγο θα γίνω 48, αλλά αποπνέω μια… άγνοια κινδύνου μάλλον, που εσύ τη χαρακτηρίζεις εφηβική! Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι «ευχαριστώ»! Στη ζωή μου είμαι καλά και η αιτία είναι πως παραμένω ακόμα παιδί. Δεν έχω καμία συναίσθηση ότι ο χρόνος περνάει, γιατί θεωρώ ότι υπάρχει πολύς χρόνος. Κι αυτό είναι κάτι που μπορεί να μου έχει κοστίσει στην προσωπική μου ζωή. Ως άνθρωπος έχω έναν πολύ ενδιαφέροντα συνδυασμό φοβερού αυθορμητισμού και άκρατης αναβλητικότητας. Πάντα θα φτάσω χρονικά στο αμήν, αλλά όταν φτάσω, θα το κάνω όσο καλύτερα μπορώ. Αυτό είναι κάτι που με ακολουθεί μια ζωή.

– Τη δεδομένη χρονική περίοδο της ζωής σου είσαι μόνη ή έχεις κάποια σχέση;

Δεν έχω σχέση, αλλά είμαι σε ένα φλερτ! Μου αρέσει πολύ να φλερτάρω.

– Αφήνεσαι σε ένα φλερτ;

Το θέμα δεν είναι να αφεθώ εγώ, αλλά να τολμήσει ο άλλος.

– Αν δώσεις χώρο, ο άλλος θα τολμήσει…

Θα σου πω ότι είναι μια καλή περίοδος στην προσωπική μου ζωή. Όλοι με ρωτούν αν το 2019, με όλα αυτά που συνέβησαν, ήταν μια κακή χρονιά για μένα και τους απαντώ πως ήταν από τις καλύτερές μου χρονιές. Ήταν μια χρονιά στην οποία έκανα πολλά καινούρια πράγματα, έβαλα νέα δεδομένα και στόχους.

Με κάποιον τρόπο γύρισε το μυαλό μου και άρχισα να καταλαβαίνω πως αυτή η εμμονή με τον έλεγχο, τη δύναμη, τη δημόσια εικόνα και τη σκληρότητα δεν με πάει παρακάτω. Πλέον είμαι πολύ πιο θετική, ήρεμη, προσηνής. Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα κρατήσει, αλλά αυτή είναι η δική μου κατάσταση.

– Αισθάνεσαι χορτασμένη στην προσωπική σου ζωή;

Καθόλου! Χορτασμένη δεν έχω αισθανθεί από τίποτα. Ένα από αυτά που έχω κάνει και δεν μου συγχωρώ είναι πως εξαιτίας της δουλειάς μου άφησα πολλά πράγματα αλλά και ανθρώπους πίσω. Αυτό το περιβάλλον της δουλειάς αλλά και η αναγνώριση που είχα μέσα από αυτή με έκαναν να νιώθω αρκετά ασφαλής. Γι’ αυτό και στη δουλειά μου ήμουν πάντα αρκετά σκληρή και απόλυτη. Απεναντίας, στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μου κάπως χανόμουν και δεν το είχα 100%.

– Προηγουμένως μου είπες την ηλικία σου. Πώς νιώθεις με τον χρόνο που περνά;

Δεν μου αρέσει που μεγαλώνω και επίσης δεν θεωρώ πως η κάθε ηλικία έχει τις χαρές της. Μέχρι τα 45 έλεγα την ηλικία μου, και μάλιστα με μαγκιά και χαρά. Τώρα, όμως, έχει αρχίσει να μη μου αρέσει. Ορισμένα πρωινά ξυπνάω και κάθομαι και κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Με παρατηρώ και χαίρομαι που προς το παρόν το δέρμα μου είναι σε καλή κατάσταση. Από την άλλη, θα σου πω ότι δεν θα ήθελα να ξαναζήσω και να γίνω κάτω από 40 ετών.

– Θα έκανες κάποια αισθητική επέμβαση ώστε να βελτιώσεις την εμφάνισή σου;

Δεν έχω τολμήσει ποτέ να κάνω κάτι, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας. Το αντίθετο. Το ψάχνω!

– Όσα χρόνια σε βλέπω και σε ακούω, σε έχω πάντα στο μυαλό μου να καταπιάνεσαι με κάτι επαγγελματικά και να μην έχεις ποτέ χρόνο. Το ενδεχόμενο να αποκτήσεις ένα παιδί πέρασε από το μυαλό σου;

Στη δική μου περίπτωση δεν χτύπησε ποτέ αυτό που λέμε «καμπανάκι της μητρότητας». Πάντα, όμως, φανταζόμουν πως θα έρθει μια στιγμή που στο πλαίσιο μιας φυσιολογικής και βατής σχέσης, θα συμβεί. Στην ουσία, δεν έγινε από αναβλητικότητα και από την αίσθηση πως όλα μπορεί να γίνουν αργότερα. Και κάπως έτσι βγήκα από πολύ σημαντικές σχέσεις. Αυτό ήταν ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έχω κάνει στη ζωή μου και το μετανιώνω ακόμα και σήμερα. Δεν πρέπει ποτέ να θεωρούμε πως για τα πάντα υπάρχει χρόνος. Επίσης ο άνθρωπος με τον οποίο ήμουν μαζί τα τελευταία χρόνια δεν είχε διάθεση να κάνει οικογένεια.

Ήταν κάτι άλλωστε που ήξερα από την αρχή και το είχα σεβαστεί. Δεν θα έμπαινα στη διαδικασία να κάνω εξωσωματική αυτόνομα για να κάνω ένα παιδί μόνη μου. Θεωρώ πως είναι μια διαδικασία που θα μπορούσε να είναι και εγωιστική, πως ένα παιδί, ιδανικά, θα ήθελα να έχει δύο γονείς και πως ακόμα κι αν δεν είμαι με τον πατέρα του, εκείνος θα είναι εκεί για το παιδί μας. Έχω φίλες οι οποίες πήγαν σε μια τράπεζα σπέρματος και έκαναν εξωσωματική χωρίς να υπάρχει σύντροφος.

Αυτό για εμένα, τις δικές μου δυνάμεις και τη συναισθηματική ισορροπία φαίνεται δύσκολο πολύ. Από το καλοκαίρι, όμως, και μετά μου έχει μπει έντονα στο μυαλό μια άλλη διαδικασία που έχω ψάξει αρκετά. Σκέφτομαι να υιοθετήσω ένα παιδί. Τώρα θα μου πεις γιατί είναι αποδεκτό να υιοθετήσεις μόνη σου ένα παιδί από το να κάνεις μόνη σου εξωσωματική; Νομίζω πως όταν σε ένα παιδί προσφέρεις αγάπη, ένα σπίτι και του δίνεις μια οικογένεια, ίσως δικαιούσαι να είσαι και μόνη σου.

Μπορεί να ακούγεται χαζό και λίγο μονόπλευρο για να εκλογικεύσω αυτά που σκέφτομαι. Αυτή είναι, όμως, η δική μου πραγματικότητα. Και αυτή τη φορά δεν μου επιτρέπω να μετανιώσω. Είναι η πρώτη φορά που μέσα στην επόμενη διετία θα ήθελα να υιοθετήσω ένα παιδί. Γνωρίζω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο, ειδικά όταν πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια. Αλλά το θέλω πολύ. Επίσης, αν αυτό συμβεί, θα είναι και μια μεγάλη προσωπική αλλαγή, διότι μέχρι πρότινος το είχα αποκλείσει.

– Η επιθυμία σου να υιοθετήσεις ένα παιδί είναι κάτι το οποίο έχεις συζητήσει με το κοντινό σου περιβάλλον;

Όχι, δεν το έχω πει σε κανέναν. Τα πράγματα που θέλω και ονειρεύομαι πολύ δεν τα λέω ποτέ φωναχτά. Είναι ένας τρόπος άμυνας για το πώς θα τα ξορκίσω αν τελικά δεν μου συμβούν. Από την άλλη, όλοι εκείνοι που μιλάνε για την ενέργεια και τη θετική σκέψη υποστηρίζουν πως αν δεν φωνάξεις γι’ αυτά που θέλεις, δεν σου έρχονται τελικά. Για πρώτη φορά σκέφτομαι φωναχτά…

Φωτογραφίες: Στέφανος Παπαδόπουλος

Πηγή: People

Instafeed