Το παράδειγμα

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Το ρωσικό σχέδιο για συμμετοχή στους κυπριακούς υδρογονάνθρακες φαίνεται ότι προχωράει με σταθερά βήματα προς την ολοκλήρωση. Η Κύπρος, σε μια προσπάθεια εκμετάλλευσης του πλούτου της, καλεί οποιονδήποτε θέλει να συνεργαστεί με ένα μόνο αντάλλαγμα: την ΑΣΦΑΛΕΙΑ. Μπορεί η ηγεσία Χριστόφια να έχει κάνει στο πρόσφατο παρελθόν εγκληματικά λάθη,

ωστόσο, στην προσέγγιση με τη Ρωσία και το Ισραήλ έκανε κινήσεις που θα αναβαθμίσουν τον γεωπολιτικό χαρακτήρα του νησιού. Η Κύπρος δεν θέλει να γίνει όμηρος μιας και μόνο πηγής χρηματοδότησης, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την ήδη εύθραυστη εθνική της κυριαρχία.
Προτιμά να λύσει το οικονομικό της πρόβλημα κοιτώντας σε πολλές πλευρές, χωρίς να σπάσει τους δεσμούς με το Ισραήλ και τον αραβικό κόσμο. Άλλωστε, οι Ρώσοι υποσχέθηκαν έμπρακτα πολιτικο-στρατιωτική υποστήριξη σε ευαίσθητα περιφερειακά θέματα, σε αντίθεση με την αργόστροφη γεωπολιτικά Ευρώπη, που απείλησε έμμεσα με… διακοπή της πολιτικής υποστήριξης! Και το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Πότε οι Βρυξέλλες, μετά το 1974, υποστήριξαν έμπρακτα και ουσιαστικά τον κυπριακό ελληνισμό έναντι της τουρκικής απειλής και παραβατικότητας; Τι παραπάνω έκανε το Ευρωκοινοβούλιο από το να γράφει το Κυπριακό στα παλαιότερα των υποδημάτων του για χάρη της μεγάλης τουρκικής αγοράς; Μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει η αντίδραση της Ε.Ε., η οποία σε θέματα ασφάλειας το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να υποδέχεται τις στρατιές λαθρομεταναστών που της στέλνει η Άγκυρα.
Όπως και να ’χει, η Κύπρος κινείται αποφασιστικά σε έναν δρόμο που της αφήνει περισσότερες επιλογές στην προσπάθεια λύσης των οικονομικών και στρατηγικών προβλημάτων της. Ο Κλαούζεβιτς είχε πει ότι «οι οικονομικοί πόροι ενός κράτους, σε συνάρτηση με τη γεωγραφική του θέση και τις κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε αυτό, καθορίζουν τη στρατηγική του». Η Κύπρος κάνει ό,τι θα έκανε κάθε χώρα που σέβεται τον λαό της. Καλό είναι να πάρουν και άλλοι παράδειγμα.