ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Επαναδιαπραγμάτευση του ευρωπαϊκού κεκτημένου

Στην αρχή, προεκλογικά, η «επαναδιαπραγμάτευση» του Σαμαρά, η «αποδέσμευση» του Βενιζέλου και η «απαγκίστρωση» του Κουβέλη αφορούσαν και στα μέτρα που ήδη ισχύουν και έχουν βυθίσει τη χώρα στην ύφεση, τη φτώχεια και την ανθρωπιστική κρίση.
Μετεκλογικά, η επαναδιαπραγμάτευση της τρικομματικής κυβέρνησης είχε ως κεντρικό στόχο να μη ληφθούν νέα

μέτρα και να εφαρμοστούν απλώς τα ψηφισμένα 3 δισ. του Μαρτίου. Παράλληλα, σιγά σιγά, ξεχάστηκαν οι μεγαλόστομες διακηρύξεις για αποκατάσταση της εργασιακής ζούγκλας με την επαναφορά της μετενέργειας και των συλλογικών διαπραγματεύσεων-συμβάσεων.

Εδώ και μερικές ημέρες, η περίφημη «επαναδιαπραγμάτευση» έχει στενέψει πολύ. Ασφυκτικά πολύ. Και περιλαμβάνει μόνο την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής κατά ένα, άντε δύο χρόνια.

Το γεγονός ότι και οι τρεις εταίροι που συγκροτούν την κυβέρνηση Σαμαρά «ξέχασαν» τόσο νωρίς όσα έλεγαν πριν έναν μόλις μήνα είναι μεγάλη συζήτηση και, οπωσδήποτε θα κριθεί από τους πολίτες.

Η επίσημη πρώτη της κυβέρνησης δεν ήταν καλή. Πριν μερικές ημέρες ανακοινώθηκε η περικοπή κατά 22% του εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων (δηλαδή ένα… αρχετυπικά οριζόντιο μέτρο, παρά τις περί του αντιθέτου διακηρύξεις), ενώ όλα δείχνουν ότι η κυβέρνηση θα συνεχίσει να κόβει από παντού, στην προσπάθειά της να κλείσει τον εφετινό προϋπολογισμό και να βρει τα 11,5 δισ. ευρώ περικοπών για το 2013 και το 2014.
Όλα αυτά είναι σημαντικά και προφανώς επηρεάζουν τη ζωή όλων μας. Μάλιστα, αρκετούς από εμάς τους στέλνουν αυτά τα μέτρα κατευθείαν στο κοινωνικό περιθώριο, βυθίζοντας τη χώρα σε ακόμη βαθύτερη ύφεση και δυστυχία.

Όμως, το μείζον δεν είναι αν τελικά ο υπουργός Οικονομικών θα καταφέρει να πείσει τους εταίρους και την τρόικα για ορισμένες ήσσονες αλλαγές στη «συνταγή». Η Ελλάδα δε θα σωθεί αν τα 11,5 δισ. κοπούν στα 4 αντί στα 2 χρόνια, ούτε αν ο ΦΠΑ στο σουβλάκι γίνει 13%, από 23% που είναι σήμερα. Τέτοιου τύπου «ελαφρύνσεις» δεν είναι καν «μια κάποια λύσις», που θα ‘λεγε κι ο ποιητής.

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν την Ελλάδα οι εταίροι της. Το πρόβλημα είναι ότι δεν συμπεριφέρονται στην χώρα μας ως εταίρο, αλλά ως οφειλέτη. Και οι ίδιοι δεν φέρονται επίσης ως αλληλέγγυοι ευρωπαίοι εταίροι, αλλά απλώς ως δανειστές. Η σκαιά συμπεριφορά τους, μάλιστα, θυμίζει πολλές φορές όχι απλώς δανειστές, αλλά τοκογλύφους.

Κάθε φορά που το καταστροφικό πρόγραμμα αποδεικνύεται αναποτελεσματικό και φαίνεται ανάγλυφα ότι τα νούμερα δεν βγαίνουν, ξεκινούν οι «απειλές» για έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Υπουργοί, ηγέτες και πολιτικοί παράγοντες των χωρών του Βορρά συνεχίζουν, συχνά πυκνά, να επαναλαμβάνουν το άθλιο στερεότυπο της λαϊκίστικης φυλλάδας Bild περί τεμπέληδων Ελλήνων, που ζουν πάνω από τις δυνάμεις τους πίνοντας ούζο και τους αρέσει.

Όσοι θεσμικοί παράγοντες της χώρας, αλλά και απλοί ευρωβουλευτές, έχουν τούτες τις μέρες επαφή με ξένους ομολόγους τους, διαπιστώνουν πολύ καλά το αρνητ