Όταν γεννήθηκε ο Ζοτς

Σαν σήμερα στις 9 Μαρτίου του 1960 στο Τσάτσακ της πάλαι ποτέ ενωμένης Γιουγκοσλαβίας γεννήθηκε ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς...
Ό, τι και να γράψει κάποιος για τον άνθρωπο με το μαγικό ραβδάκι στον πάγκο, υστερεί μπροστά στα ίδια τα γεγονότα. Σαν σήμερα, στις 9 Μαρτίου του 1960 ο πιο επιτυχημένος προπονητής της Ευρώπης και αυτός που οδήγησε τον μπασκετικό Παναθηναϊκό στο να γίνει η μεγαλύτερη ομάδα όλων των εποχών, άνοιξε για πρώτη φορά τα μάτια.

Είναι ο προπονητής που μπορεί να πάρει έναν καλό παίχτη και να τον αναδείξει σε ηγέτη, ο κόουτς που προσέφερε στον Παναθηναϊκό ολοκληρωτικό έργο, παρουσιάζοντας την σπουδαιότερη ομάδα που ανέδειξε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός σε συλλογικό επίπεδο.

Ξεκίνησε ως παίχτης απο την τοπική ομάδα ΜΠΟΡΑΣ ΤΣΑΤΣΟΚ για 7 χρόνια (1977-1984).

Ακολούθησε η Παρτιζάν (1984-1991) και το 1991 παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Από παίχτης μεταμορφώνεται σε προπονητής σε μία νύχτα.

Αναλαμβάνει την Παρτιζάν (1991-1993), την Μπανταλόνα (1993-94) ,τη Ρεάλ (1994-97), την Μπενετόν (1997-99) και τον Παναθηναϊκό από το 1999 μέχρι και πέρυσι.

Προπονητής και της εθνικής Γιουγκοσλαβίας δύο φορές (1996-2000 και 2004-05).

Η συλλογή τίτλων τεράστια. Εφιάλτης στην σκέψη όλων των αντίπαλων προπονητών. Μαέστρος στην καθοδήγηση και στο διάβασμα του αγώνα.

Χαρακτηριστικό του το… γνωστό «μελιτζανί» χρώμα, όταν στράβωνε μία φάση ή ένας αγώνας.

Μπασκετική ιδιοφυία, χαρισματικός άνθρωπος, ιδανικός συνεργάτης.

Ίσως ο μοναδικός προπονητής που έχει κερδίσει πάνω και πρώτα από όλα τον σεβασμό και την αναγνώριση ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΠΑΛΟ (προπονητή. παίκτη, οπαδό).

Συνεργάστηκε με τεράστια ονόματα ως προπονητής όπως ο Ντέγιαν Μποντιρόγκα, ο Ζέλικο Ρέμπρατσα, ο Ιμπο Κουτλουάι, ο Τζόνι Ρότζερς, ο Ραμούνας Σισκάουσκας, ο Σάρας Γιασικεβίτσιους.

Αυτή ήταν η εύκολη πλευρά γιατί οι μεγάλοι παίκτες κάνουν τις μεγάλες ομάδες.

Όμως τι γίνεται όταν πρέπει να δημιουργήσεις έναν παίκτη-ηγέτη;

Το ερώτημα απαντάται με την μεταμόρφωση των νεαρών τότε και εξελίξιμων παιχτών σε καλαθοσφαιριστές – ορχήστρα.

Ο Αντώνης Φώτσης από ταλέντο, έγινε η κολώνα του μπασκετικού Παναθηναικού και σήμερα αποτελεί ένα από τα καλύτερα τεσσάρια της Ευρώπης.Ο Δημήτρης Διαμαντίδης από καλός πλει μέικερ έγινε ο κορυφαίος Ευρωπαίος αμυντικός και ο καλύτερος έλληνας οργανωτής του ευρωπαϊκού μπάσκετΟ Μάικ Μπατίστ από έναν ταλαντούχο 3αρι του ΝΒΑ έγινε ο «μπουλντόζας», ο καλύτερος σέντερ στην Ευρώπη για μια τριετία. Ο Νικ Καλάθης από αμούστακο αγόρι του κολλεγιακού, μεταμορφώθηκε στον οργανωτή που εξαφάνιζε τον Ναβάρο.Ο Πέκοβιτς από ανερχόμενος σέντερ, σε έναν από τους καλύτερους σέντερ της Ευρωλίγκας και βασικός πλέον στο ΝΒΑ.Ο Νικόλας Χατζηβέττας απο πρώτος σκόρερ στο ελληνικό πρωτάθλημα έγινε κορυφαίος αμυντικός.Ο Βασίλης Σπανούλης από απλός σκόρερ έγινε βασικό γρανάζι μιας καλοδουλεμένης μηχανής.Ο Κώστας Τσαρτσαρής απο την Ισλανδία και το Περιστέρι μεταμορφώθηκε σε έναν απο τους καλύτερους ευρωπαίους πάουερ-φοργουορντ.
Προπονητής που είχε την μοναδική ικανότητα να παίρνει το 110% από κάθε παίκτη.

Πατέρας για τους περισσότερους αθλητές , τους έκανε να νοιώθουν την ομάδα σαν δεύτερο σπίτι τους. Μια οικογένεια που η δύναμη της ήταν απεριόριστη. Και σαν σωστός πατέρας πάντα έβγαινε και αναλάμβανε ΠΡΩΤΟΣ την ευθύνη της ήττας. Πάντα δίκαιος στις ήττες, αναγνώριζε τα λάθη του και τον αντίπαλο όταν έπαιζε καλύτερα.

Δε δίστασε δημόσια επί ένα 10λέπτο να «καταγγείλει» την αγωνιστική νοοτροπία της ομάδας μετά από νικηφόρο αγώνα στην ευρωλίγκα επί της Πρόκομ στις 15 Ιανουαρίου 2009 (νίκη με 75-53), χαρακτηρίζοντας ως ΝΤΡΟΠΗ τον τρόπο που αγωνίστηκε η ομάδα! Άλλοι προπονητές απλά θα πανηγύριζαν την νίκη με 22 πόντους στην Ευρωλίγκα. Όχι όμως ο «δάσκαλος».

Η δήλωση «Τι Final 4? Who goes to Final 4? This Panathinaikos?» έχει περάσει στην ιστορία, αφύπνισε τους παίκτες, οι οποίοι τελικά έκείνη τη χρονιά κατέκτησαν ένα μεγαλοπρεπέστατο Triple Crown κερδίζοντας τον Ολυμπιακό και στις τρεις διοργανώσεις.

Το μεγάλο του όνειρο ήταν ο Παναθηναϊκός να ξεπεράσει σε ευρωπαϊκούς τίτλους την Ρεάλ. Πήρε τον Παναθηναϊκό με 1 ευρωλίγκα και τον άφησε με 6. Κρυφός πόθος όλων είναι να έρθει η μέρα που θα ξαναγυρίσει για να ολοκληρώσει το όνειρο του.