Στάχτες και αποκαΐδια και μία δόση ελπίδας για να μας κρατήσει όρθιους

Καύσωνας, ξηρασία, πυρκαγιές παντού, κλιματική αλλαγή (;) ανθρώπινο χέρι και αμέλεια (;). Ένα ακόμα καλοκαίρι που η χώρα μας έχει γίνει παρανάλωμα του πυρός, με φωτιές να καίνε δασικές εκτάσεις, όσες έχουν απομείνει, όχι και πολλές, από τις καταστροφικές πυρκαγιές προηγούμενων ετών. Η ελπίδα όμως δεν σβήνει αφού οι άνθρωποι έδειξαν πως ενωμένοι μπορούν να κάνουν πολλά, με τους κατοίκους της Ρόδου να δείχνουν τον δρόμο με τις υπεράνθρωπες προσπάθειές τους να σώσουν ό,τι μπορούν παλεύοντας με έναν αντίπαλο πιο δυνατό

Ωστόσο, η καταστροφή δεν σταματά στις καμένες εκτάσεις, στα ερειπωμένα χωριά, στα κατεστραμμένα σπίτια και στα ζώα που κάηκαν, αφού πέντε συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους μετατρέποντας την ελπίδα σε φόβο, αγανάκτηση και απελπισία.

Ρόδος-Κέρκυρα 

Τίποτα δεν θα είναι ξανά το ίδιο σε δύο ελληνικά νησιά κοσμήματα, πασίγνωστα σε όλο τον κόσμο και από τις ναυαρχίδες του ελληνικού τουρισμού. Η φωτιά ειδικά στη Ρόδο καίει ασταμάτητα μέρες ολόκληρες καταστρέφοντας δάση απαράμιλλης ομορφιάς, καίγοντας χλωρίδα και πανίδα, φέρνοντας δάκρυα στα μάτια για το μέγεθος της καταστροφής.

Οι εικόνες με τα νεκρά ελάφια μετά το πέρασμα της φωτιάς προκαλούν λύπη αλλά και οργή, θυμό για την άνευ προηγουμένου καταστροφή. Πώς θα ανακάμψει η φύση, θα της επιτρέψουμε να το κάνει ή θα φροντίσουμε να μην ορθοποδήσει; 

Χαιρέτα τον τον τουρισμό που χάνεις

Τον χειμώνα κάναμε λόγο για ρεκόρ αφίξεων τουριστών και πως η Ελλάδα θα ανακάμψει ειδικά μετά τα χρόνια της πανδημίας. Ακυρώσεις πτήσεων και κρατήσεων πραγματοποιούνται με τη φωτιά ακόμα να μην έχει σβήσει στη Ρόδο. Η ανασφάλεια και ο φόβος κρατάει τους τουρίστες μακριά. Ποιος μπορεί να τους αδικήσει;

H αρχή χωρίς τέλος 

Ρόδος, Κέρκυρα, Αίγιο, Κάρυστος, η πολύπαθη Εύβοια, Μαγνησία, Αργολίδα, Μεσσηνία, Κορινθία, Λαγονήσι, Λουτράκι, Μέγαρα, Κουβαράς Αττικής, Οινόη, Δερβενοχώρια.

Στις 17 Ιουλίου ξέσπασαν δασικές πυρκαγιές στην Ανατολική Αττική, με εκατοντάδες στρέμματα να γίνονται στάχτη ενώ στις 18/7 ξεκινάει η πύρινη κόλαση στη Ρόδο που δεν έχει τέλος αφού 10 μέρες μετά η φωτιά δεν έχει σβήσει.

Από τότε η μία εστία διαδέχεται την άλλη και καινούργια μέτωπα ξεπηδάνε συνεχώς, σε ένα καλοκαίρι που έχει τις περισσότερες πυρκαγιές των τελευταίων ετών. Στη λίστα με τις φετινές φωτιές μπήκαν ο Αστακός Αιτωλοακαρνανίας πριν από τρεις μέρες ενώ τις δύο τελευταίες μέρες φωτιές ξέσπασαν στη Λαμία, σε διάφορες περιοχές της Μαγνησίας γενικότερα, στη Λευκάδα Σπερχειάδας, στο Νέο Χαλκιόπουλο Άρτας, στην Κάτω Τιθορέα Βοιωτίας, στη Βρυσιά Φαρσάλων στο Παλαιοκκλήσι Καρδίτσας οι οποίες μεγαλώνουν ανησυχητικά τη λίστα η οποία φαίνεται πως δεν έχει τέλος.

Κάρυστος: Η πτώση του Canadair που πάγωσε την Ελλάδα

Δεν χωράνε πολλά λόγια για τον χαμό των δύο Ελλήνων πιλότων που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα υπηρεσίας παλεύοντας με τις φλόγες. Με αυτοθυσία επιχειρούσαν για την κατάσβεση της φωτιάς σε δύσβατη περιοχή στην Κάρυστο.

Τρεις ακόμη άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους 

Νεκρός εντοπίστηκε στις 25/07 ο κτηνοτρόφος, που αγνοούνταν από την Κυριακή 23/07, στην περιοχή Πλατανιστός της Καρύστου. 

Ένας ακόμα κτηνοτρόφος, που είχε εξαφανιστεί από τον οικισμό Άγιος Γεώργιος Φερών στη Μαγνησία, έχασε τη ζωή του με τη μεγάλη φωτιά που έχει ξεσπάσει να συνεχίζει να καίει στην περιοχή. 

Νεκρή βρέθηκε ηλικιωμένη γυναίκα χθες στον οικισμό Χοροστάσι, στον Αλμυρό Βόλου, σε τροχόσπιτο όπου διέμενε με τον σύζυγό της, σε περιοχή με ξερά χόρτα που παραδόθηκε στις φλόγες. Η γυναίκα βρέθηκε απανθρακωμένη μέσα στο τροχόσπιτο.

Η Ελλάδα καίγεται. Η κατάσταση που επικρατεί είναι άνευ προηγουμένου, με νέες εστίες να ξεπροβάλλουν συνεχώς, την φωτιά να εξαφανίζει δάση, περιουσίες και να αναγκάζει ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Πρόκειται για το υψηλότερο επίπεδο καμένων εκτάσεων των τελευταίων 13 ετών, με την Πυροσβεστική να έχει λάβει κλήσεις για να παρέμβει σε 61 σοβαρά περιστατικά δασικών πυρκαγιών από τις 15 Ιουλίου και μετά.

Όλα όμως περνούν σε δεύτερη μοίρα, αφού θρηνήσαμε θύματα, άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους πέφτοντας στη μάχη ενάντια στην πύρινη λαίλαπα ή επειδή η φωτιά τους πρόλαβε και δεν κατάφεραν να της ξεφύγουν. 

Είτε φταίει η κλιματική αλλαγή είτε ευθύνεται ο ανθρώπινος παράγοντας είτε όλα μαζί συνδυαστικά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ζωές χάνονται και το κενό δεν αναπληρώνεται, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω και η ελπίδα ίσως σβήσει κάποτε, γιατί δεν φτάνει η ελπίδα για να πάμε παρακάτω, για να αλλάξουν τα πράγματα και να υπάρξει μέριμνα, μέτρα προστασίας και κυρίως σεβασμός της ανθρώπινης ζωής και συνεπώς των ζώων, των δασών και των σπιτιών.