Όλα όσα θα ήθελα να γνώριζα πριν τον Μάρτιο του 2020

Βλέποντας το ημερολόγιο σήμερα θυμήθηκα ότι κλείσαμε δύο χρόνια με κόβιντ. Δυό χρόνια με έναν ιό που δεν ξέραμε ούτε από πού ακριβώς μας ήρθε, ούτε τι έπρεπε ακριβώς να κάνουμε για να τον αντιμετωπίσουμε. Χάθηκε κάθε αίσθηση του κανονικού με τον κορονοϊό. Δεν αγγιζόμαστε, δεν φιλιόμαστε, δεν βλέπαμε τους γονείς και τους παππούδες μας για μήνες για να μην τους κάνουμε κακό, για να μην μας κάνουμε κακό. Τα παιδιά μας δεν πήγαιναν σχολείο ούτε στα αθλήματά τους. Η λέξη που πλανόταν πάνω από τα κεφάλια μας αυτά

τα δύο χρόνια ήταν και είναι ακόμα μια: «ο φόβος».

Δύο χρόνια με κόβιντ

Όσα θα ήθελα να μου έχει πει κάποιος πριν το Μάρτιο του 2020 που μπήκαμε για τα καλά μέσα σε αυτήν την τρέλα που ονομάστηκε από τους γιατρούς Covid-19 Sars 2 είναι πολλά. Σήμερα δύο χρόνια μετά, μετρώ απώλειες από τον κορονοϊό, αγαπημένους ανθρώπους που μου στέρησε ο ιός αυτός. Μετρώ μέρες φόβου και ανασφάλειας, μετρώ μέρες απραξίας, μετρώ πολλές μέρες που έμενα στο σπίτι μου γιατί θεωρούσα ότι τα πάντα γύρω μου ήταν μολυσμένα.

Τι θα ήθελα να μου πεις:

Ότι και αυτό θα περάσει, όπως περνούν όλα.Ότι και αν κολλήσω δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, θα ζήσω και μετά από αυτό.Ότι το ό,τι έμεινα σπίτι θα μπορούσε να θεωρηθεί και ένα μεγάλο δώρο και μια ευκαιρία για αναστοχασμό και αναδιάρθρωση των πραγμάτων.Ότι η επιστήμη έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό όπου τα εμβόλια βγαίνουν σε χρόνο de te και μέσα στην ατυχία μας είμαστε μια τυχερή γενιά που απολαμβάνουμε τα οφέλη της επιστήμης.Ότι πολλοί άνθρωποι κάνανε πράγματα καταπληκτικά μέσα στις φάσεις της καραντίνας. Δημιούργησαν επιχειρήσεις, εκπαιδεύτηκαν και επένδυσαν το χρόνο τους σωστά!Ότι τελικά ο φόβος είναι καμιά φορά μεγάλος γιατί οι σκέψεις τον ταΐζουν. Γιατί το θάρρος κοτεύει και δεν ορθώνει το ανάστημά του μπροστά του να τον κάνει μια χαψιά.Ότι θα ξαναπιάσουμε τα χέρια και θα χορέψουμε, ναι εμένα αυτό μου έλειψε περισσότερο, να πιαστώ σε ένα κύκλο και να χορέψω. Ότι μια μέρα θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα λέμε: «Θυμάσαι τότε πίσω στο 2020 που έπρεπε να στείλουμε μήνυμα για να βγούμε έξω από το σπίτι μας»;Ότι μια μέρα θα τα θυμόμαστε όλα αυτά σαν μια ανάμνηση σκονισμένη εκεί στα πιο μακρινά υπόγεια του μυαλού και θα αναπολούμε ίσως τις ημέρες που ήμασταν οι 4 μας σε ένα σπίτι και αφιερώσαμε αποκλειστικό χρόνο ο ένας στον άλλο.

Ζώντας δύο χρόνια με το άγχος να μην κολλήσω κορονοϊό

Ζήσαμε την ιστορία

Αυτά που ζούμε τώρα, ο κορονοϊός, τα μνημόνια, τα capital controls και όλα αυτά που συνθέτουν τη σύγχρονη ιστορία, κάποτε θα έρθει ο ιστορικός και θα τα γράψει σε ένα βιβλίο που τα παιδιά θα διαβάζουν σε 50 χρόνια. Και είναι τόσο συγκλονιστικό το να σκεφτείς ότι οι αυριανοί απόγονοι μας θα διαβάζουν όλα αυτά που ζήσαμε και ίσως εντυπωσιάζονται ή σκέφτονται πώς τα καταφέραμε τελικά.

Όπως λέμε και εμείς για τους παππούδες μας, που η ιστορία έχει γράψει για τα πονήματά τους στα μέτωπα και την κατοχή και όλα αυτά που βιώσαν και αν τους ρωτήσεις σήμερα θα σου πουν «Δόξα τω Θεώ, τα καταφέραμε». Γιατί όταν είσαι μέσα σε μια συνθήκη δεν τη βιώνεις ακριβώς στην ένταση που της αρμόζει. Οι ορμόνες αναλαμβάνουν δράση και η επιβίωση παίρνει τον πρώτο λόγο και ο άνθρωπος μοιάζει να παίρνει μια υπεράνθρωπη μορφή.

Οι συνέπειες

Κάποιες από της συνέπειες της ασθένειας και του εγκλεισμού έχουν ήδη κάνει την εμφάνισή τους, άλλες ίσως χρειαστούν χρόνια για να εμφανιστούν. Το σίγουρο είναι ότι η ζωή μας ποτέ δεν μπορεί να είναι ακριβώς πριν τον Μάρτιο του 2020. Όσο και αν σιγά σιγά οδεύουμε προς την κανονικότητα που επί δύο χρόνια όλοι διαλαλούν, τελικά τίποτα δεν είναι ίδιο. Γιατί πια ξέρουμε πώς είναι να ζεις με τον φόβο και τη σκιά του θανάτου κάθε μέρα πάνω από το κεφάλι σου και ξέρουμε επίσης ότι κάτι τέτοιο είναι αρκετό να παραλύσει ολόκληρο τον κόσμο συνολικά!

Κάθε φορά που κάτι κοσμοϊστορικό συμβαίνει, ένα ερώτημα θέτω στον εαυτό μου και αυτό με εκνευρίζει που το θυμάμαι μόνο σε περιπτώσεις κοσμοϊστορικών γεγονότων και όχι κάθε μέρα που ξυπνάω: «Αν φύγω σήμερα από αυτόν τον κόσμο, έχω κάνει ό,τι χρειάζεται για να πάω ένα βήμα πιο κοντά στον σκοπό μου, έχω πει όλα τα σ’αγαπώ και τις συγνώμες που οφείλω, βοήθησα με τον τρόπο μου έναν συνάνθρωπο να αναπνεύσει καλύτερα»;

Εύχομαι να μην σου στέρησε πολλά και σημαντικά από τη ζωή σου ο κόβιντ. Εύχομαι ό,τι φτιάχνεται να βρεις τη δύναμη να το ξαναφτιάξεις και ό,τι χάθηκε για πάντα να πήρες το χρόνο να θρηνήσεις όπως ήθελες και όπως του αξίζει.

Δύο χρόνια από τη ζωή μας που σε λίγα χρόνια θα είναι μια ανάμνηση. Ας μη ξεχάσουμε ποτέ ότι και αυτό το περάσαμε και βγήκαμε πιο δυνατοί τελικά. Να είμαστε όλοι καλά!

Πώς να διαχειριστώ τον φόβο μου για τον κορονοϊό ενώ βρίσκομαι σε διακοπές

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όλα όσα θα ήθελα να γνώριζα πριν τον Μάρτιο του 2020 εμφανίζεται στο iPop.