Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Πώς ένα αθώο παρατσούκλι στη δουλειά “τρέφει” τις προκαταλήψεις

Πριν από λίγο καιρό, έγινε viral το video «Αχ βρε Μαρινάκι» της Lean In Hellas. Μέσα απ’ αυτό το video στόχος ήταν να καταλάβουμε όλοι ότι η στερεοτυπική αντίληψη και ο σεξισμός είναι απ’ τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στην Ελλάδα στο εργασιακό τους περιβάλλον. Με απλά λόγια και ένα πολύ όμορφα σκηνοθετημένο σκετς, η εταιρεία

κατάφερε να ενημερώσει για τις διαστάσεις αυτού του θέματος και να βάλει τον κόσμο να σκεφτεί το πώς ο στερεοτυπικός λόγος διαιωνίζει το πρόβλημα. Δυστυχώς, όμως, ο στερεοτυπικός λόγος έχει πολλές πτυχές και δεν τις γνωρίζουμε όλες. Το ήξερες ότι ακόμα και ένα υποκοριστικό ή παρατσούκλι στη δουλειά, μπορεί να έχει επιπτώσεις;

Τι εννοούμε όμως με τα παραπάνω;

Ένας συνάδελφός σου, νεαρός σε ηλικία, έχει καταφέρει να μπει σε μια πολύ καλή θέση, ξεκινώντας την καριέρα του μ’ έναν αξιοζήλευτο τρόπο. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια και με λίγη εμπειρία, έχει καταφέρει πράγματα για τα οποία άλλοι μπορεί να παλεύουν χρόνια. Ας πούμε αυτό τον συνάδελφο Γιάννη. Και ας πούμε ότι τον φωνάζει η μισή εταιρεία σε καθημερινή βάση “Γιαννάκη”. Cute, αθώο, δείχνει διάθεση προστασίας και φροντίδας. Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Ο Γιαννάκης τι σημαίνει για σένα; Θα μπορέσει ποτέ στα δικά σου μάτια να γίνει ο Γιάννης ο προϊστάμενος, διευθυντής; Ή το υποκοριστικό πάει πακέτο με μια χαμηλότερα υστάμενη θέση;

Επίσης, έχεις αναρωτηθεί πώς το “Γιαννάκης” μπορεί να επιδρά στην ψυχολογία του Γιάννη;

Ο τρόπος που μιλάς δείχνει και το εάν σέβεσαι. 4 εύκολα βήματα για να επικοινωνείς καλύτερα με τους γύρω σου

Για να μην μιλάμε, όμως, θεωρητικά και με ερωτήσεις, τι λένε οι ειδικοί για το υποκοριστικό και το παρατσούκλι στη δουλειά;

Ξεκινώντας απ’ τα πολύ βασικά, όπως έχουμε ξαναπεί δεν είναι αποδεκτό να χαρακτηρίζεις κανέναν στη δουλειά με κάποιο ψευδώνυμο που να σχετίζεται με την καταγωγή, την θρησκεία, τον σεξουαλικό του προσανατολισμό ή τα χαρακτηριστικά της εμφάνισής του. Φυσικά, σε περιπτώσεις αναπηρίας, δεν κάνουμε χιούμορ με την αναπηρία του άλλου, ακόμα κι αν θεωρούμε πως αυτό που λέμε το λέμε για πλάκα.

Τι γίνεται όμως με τα υποκοριστικά και τα παρατσούκλια στη δουλειά;

Σε μια εταιρεία, δύο διευθυντές στο ίδιο τμήμα είχαν το όνομα Mark. Οι συνάδελφοί τους τους φώναζαν Big Mark και Little Mark για να τους διαφοροποιήσουν, καθώς ο ένας ήταν λίγο πιο κοντός.

Όπως συμβαίνει τόσο συχνά με αυτές τις γκρίζες ζώνες του χιούμορ, δεν υπήρχε κακία, αλλά αυτό το ψευδώνυμο έκανε και τους δύο διευθυντές να νιώθουν κάπως άβολα, καθώς ήταν μια συνεχόμενη υπενθύμιση για την εξωτερική τους εμφάνιση.

Το ένα πρόβλημα με τα ψευδώνυμα είναι αφενός ότι όταν στα κολλήσουν, δύσκολα ξεκολλάνε. Αλλά στην πραγματικότητα, δεν χρειάζεται να προκαλέσουν κάποια προφανή ζημιά για να δημιουργήσουν πρόβλημα. Μπορούν να αποτελέσουν μια καθημερινή υπενθύμιση για κομμάτια της εξωτερικής σου εμφάνισης ή του χαρακτήρα σου που ακόμα κι αν έχεις αποδεχτεί και αγαπάς, δεν θέλεις να στα “χτυπάνε” κάθε μέρα.

Φυσικά, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά τα υποκοριστικά και τα ψευδώνυμά τους και νιώθουν πολύ καλά όταν τους αποκαλούν μ’ αυτά. Αλλά δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε υποθέσεις για το πώς αισθάνεται ο άλλος.

Εάν βρίσκεσαι σε διευθυντικό ρόλο και δεις ότι οι εργαζόμενοι αποκαλούνται μεταξύ τους με παρατσούκλια, σίγουρα θα έχεις αντιληφθεί ότι υπάρχει μεταξύ τους οικειότητα. Κι αυτό είναι ένα πολύ καλό δείγμα. Αλλά δεν μπορείς να ξέρεις ποιος νιώθει άνετα μ’ αυτό και ποιος όχι. Γι’ αυτό θα πρέπει να κάνεις μια ειλικρινή συζήτηση με τον καθένα, ώστε να καταλάβεις εάν αυτές οι λέξεις που χρησιμοποιούνται προσβάλλουν ή επηρεάζουν κάποιον ψυχολογικά. Και φυσικά, να διασφαλίσεις ότι το υποκοριστικό δεν σημαίνει και έλλειψη σεβασμού. Γιατί αυτό είναι πολύ βασικό θέμα, ειδικά στην Ελλάδα που χρησιμοποιούμε πολύ υποκοριστικά.

Ο Γιαννάκης μπορεί αύριο- μεθαύριο να είναι διευθυντής σου. Για κάτσε και σκέψου 2 πράγματα:

Θα μπορέσει να γίνει διευθυντής σου και στην θεωρία και στην πράξη, ακόμα κι αν συνεχίσεις να τον αποκαλείς Γιαννάκη ή θα νιώθεις ότι πάντα είναι κατώτερος σου επειδή έχει αυτό το υποκοριστικό;Θα μπορέσει ο Γιαννάκης να γίνει κάποια στιγμή διευθυντής ή το γεγονός ότι ακούει καθημερινά το όνομά του σε υποκοριστικό, τον θέτει αυτόματα σε μια στάση ζωής όπου νιώθει συνεχώς πιο μικρός με αποτέλεσμα να μένει πίσω από μόνος του και να μην προσπαθεί να πάει μπροστά σκεπτόμενος ότι σαν “Γιαννάκης” δεν θα μπορέσει να καταφέρει και πολλά;Και τελικά είναι απαγορευτικό το υποκοριστικό ή το παρατσούκλι στη δουλειά;

Όχι αλλά υπό προϋποθέσεις. Δεν πρέπει ποτέ να αντικαθιστάς για πάντα το όνομα κάποιου συναδέλφου σου με κάποιο παρατσούκλι και φυσικά αυτό το παρατσούκλι δεν θα πρέπει να παραπέμπει σε κάποιο χαρακτηριστικό του, υπονοώντας ότι τον κοροϊδεύεις διαλέγοντας αυτή την λέξη για να τον αποκαλείς.

Επιπλέον, δεν θα πρέπει το ψευδώνυμο να σημαίνει και έλλειψη σεβασμού. Μπορείς να αποκαλείς συναδέλφους με τους οποίους έχεις οικειότητα με κάποιο nickname που να τους ταιριάζει και να τους αρέσει, αλλά να έχεις πάντα στο μυαλό σου ότι δεν θα πρέπει ο τρόπος που το λες να δείχνει υποτίμηση, και φυσικά να σκέφτεσαι ότι «το Μαρινάκι» αύριο μπορεί να είναι η Μαρίνα η διευθύντρια. Και δεν θα πρέπει το «Μαρινάκι» να σε κάνει να της φέρεσαι με λιγότερο σεβασμό.

Αυτά με αγάπη από εμάς!

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Πώς ένα αθώο παρατσούκλι στη δουλειά “τρέφει” τις προκαταλήψεις εμφανίζεται στο iPop.