Flying high: Η φωτογραφία ενός Σύρου πατέρα και του γιου του ταξιδεύει και ευαισθητοποιεί ολόκληρο τον κόσμο

Μια τρυφερή στιγμή που καταγράφηκε από τον Mehmet Aslan, η οποία αποθανατίζει τον Munzir al-Nazzal και τον γιο του, και οι δύο επιζήσαντες του συριακού πολέμου, ώθησε τις ιταλικές αρχές να δράσουν και να τους σώσουν τη ζωή. Ένα χρόνο αργότερα, απολαμβάνουν την καθημερινότητά τους, χωρίς να κινδυνεύουν, στην Τοσκάνη.

Τον Ιανουάριο του περασμένου έτους, ενώ εργαζόταν στα τουρκοσυριακά σύνορα, ο φωτορεπόρτερ Mehmet Aslan φωτογράφισε έναν Σύρο, τον Munzir al-Nazzal, ο οποίος είχε χάσει το ένα του πόδι σε βομβιστική επίθεση. Ο Munzir έπαιζε με τον Mustafa, τον 5χρονο γιο του, ο οποίος γεννήθηκε

χωρίς άκρα, και το πλάνο απεικόνιζε τον πατέρα, στηριζόμενο σε μία πατερίτσα, σηκώνοντας το χαμογελαστό παιδί του στον αέρα.

Η φωτογραφία ενός Σύρου πατέρα απεικονίζει την σκληρότητα του πολέμου

Ο Aslan ονόμασε την συγκινητική φωτογραφία του «Hardship of Life».Είναι μια εικόνα που μοιράστηκε με όλο τον κόσμο και τον περασμένο Οκτώβριο ανακηρύχθηκε φωτογραφία της χρονιάς στα διεθνή βραβεία φωτογραφίας της Σιένα, κινητοποιώντας τους διοργανωτές του φεστιβάλ και την καθολική εκκλησία να αναλάβουν δράση για τη μικρή οικογένεια, η οποία βρισκόταν στον καταυλισμό προσφύγων στην Τουρκία.

Μετά από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις μεταξύ των διοργανωτών των φωτογραφικών βραβείων της Σιένα και των αρχών στην Τουρκία, ο Munzir και ο Mustafa κατάφεραν να φτάσουν στην Ιταλία στις 21 Ιανουαρίου.

«Δεν θα ευχαριστήσω ποτέ αρκετά τον ιταλικό λαό και την εκκλησία για όσα έχουν κάνει για εμάς», λέει ο Munzir, 33 ετών. «Σε αυτά τα 11 χρόνια, καμία άλλη χώρα δεν είχε κινητοποιηθεί για να μας βοηθήσει. Και δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ!»

Ο Munzir έχασε το δεξί του πόδι το 2014 όταν έπεσε βόμβα καθώς περνούσε μέσα από ένα παζάρι στο Idlib της Συρίας. Το 2017, η σύζυγός του, Zeynep, ήταν έγκυος στον Mustafa, και επλήγη σοβαρά από μια θανατηφόρα επίθεση με αέριο σαρίν στην ελεγχόμενη από τους αντάρτες πόλη Khan Sheikhun, στη βορειοδυτική Συρία, η οποία σκότωσε 89 άτομα. Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ εκείνο το έτος, οι κυβερνητικές δυνάμεις της Συρίας δεν αντέδρασαν.

Mehmet Aslan/Siena Awards 2021

Η φαρμακευτική αγωγή που δόθηκε στη Zeynep επηρέασε το μωρό και ο Mustafa γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια λόγω του συνδρόμου Tetra-amelia, μιας συγγενούς διαταραχής.

«Επί 11 χρόνια, ο πρόεδρος της Συρίας διεξάγει πόλεμο εναντίον του λαού του», λέει η Zeynep. «Λόγω του πολέμου, υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι εκεί που έχουν χάσει τα πόδια και τα χέρια τους όπως ο σύζυγός μου. Και στην πόλη μου, υπήρχαν τέσσερις έγκυες γυναίκες, θύματα της επίθεσης με αέριο σαρίν στο Khan Sheikhun, των οποίων τα παιδιά γεννήθηκαν όπως ο Mustafa».

Ο Mustafa χρειάζεται ειδικές ηλεκτρονικές συσκευές, οι οποίες δεν ήταν διαθέσιμες στην Τουρκία. Ιταλοί παιδίατροι, ειδικοί και χειρουργοί έχουν επισκεφθεί την οικογένεια από τότε που έφτασαν και εργάζονται για να σχεδιάσουν τα τεχνητά μέλη.

Όλοι οι γιατροί προσπαθούν να δώσουν στον Mustafa τη ζωή και την παιδική ηλικία που του αφαίρεσε ο πόλεμος.  Οι ιταλικές αρχές συνεργάστηκαν με την υπηρεσία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, τις τουρκικές αρχές και την Caritas, η οποία προσφέρει φαγητό και ένα σπίτι στην οικογένεια της Συρίας σε ένα μικρό χωριό κοντά στη Σιένα.

Πραγματικότητα ή εφιάλτης; Η καθημερινότητα ενός Αφγανού με την επάνοδο των Ταλιμπάν

Στο τέλος, η Καθολική εκκλησία διαπραγματεύτηκε τη διέλευση του Mustafa και της οικογένειάς του από την Τουρκία, χάρη σε έναν ανθρωπιστικό «διάδρομο», ο οποίος επιτρέπει τη νόμιμη διέλευση μεταξύ των χωρών, ίσως ένα από τα πιο αποτελεσματικά μοντέλα για την αποφυγή θανάτων και ταλαιπωρίας όσων ανθρώπων αιτούνται άσυλο, αλλά δυστυχώς σπάνια χρησιμοποιείται από ευρωπαϊκές χώρες.

«Ελπίζω ότι η ιστορία του Mustafa και η νέα του ζωή στην Ιταλία μπορούν να χρησιμεύσουν ως ένα μήνυμα, μία αφορμή για ευαισθητοποίηση σε όλη την Ευρώπη, ότι ο ανθρωπιστικός «διάδρομος» είναι ο μόνος αξιοπρεπής τρόπος για να επιτραπεί σε αυτούς τους ανθρώπους να φτάσουν στην Ευρώπη», λέει ο καρδινάλιος της Σιένα Augusto Paolo Lojudice, ο οποίος, μαζί με τον ιδρυτή του βραβείου φωτογραφίας της Σιένα, Λούκα Βεντούρι, ακολούθησε τις διαπραγματεύσεις για να φέρει την οικογένεια στην Ιταλία. «Οι ανθρωπιστικοί «διάδρομοι» απαιτούν διάλογο μεταξύ δύο χωρών και δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει πάντα. Όπου δεν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση, όπως στη Λιβύη, γίνεται δύσκολο να προτείνουμε αυτή τη λύση».

Τα τελευταία έξι χρόνια, καθολικοί σύλλογοι και φιλανθρωπικές οργανώσεις έχουν φέρει στην Ιταλία περισσότερους από 4.300 πρόσφυγες από όλο τον κόσμο.

Ο Munzir λέει ότι μόλις και μετά βίας πρόσεξε όταν ο Aslan τράβηξε την φωτογραφία στις 6 Ιανουαρίου πέρυσι: «Έκανα αυτό που κάνω κάθε μέρα, παίζοντας με τον Mustafa». Ο γιος του λατρεύει να πετάει στον αέρα γιατί του δίνει μια αίσθηση σωματικής ελευθερίας για ένα παιδί που γεννιέται χωρίς άκρα. Ο Munzir παίζει μαζί του κάθε μέρα εδώ στην Ιταλία, περιτριγυρισμένος από τους πανέμορφους λόφους της Τοσκάνης, που έχουν πάρει τη θέση των σάπιων, γκρίζων κτιρίων των τουρκοσυριακών συνόρων.

«Η ιστορία του Mustafa και του Munzir, που δε θα την γνωρίζαμε χωρίς αυτή την φωτογραφία, υπενθυμίζει σε όλους μας, και ειδικά σε αυτούς τους καιρούς που διανύουμε, ότι ο πόλεμος δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ολοκληρωτική καταστροφή κάθε ζωής», λέει η Lojudice.

Διάβασε πρώτος όλα τα θέματα του iPop.gr στο Google News

Το άρθρο Flying high: Η φωτογραφία ενός Σύρου πατέρα και του γιου του ταξιδεύει και ευαισθητοποιεί ολόκληρο τον κόσμο εμφανίζεται στο iPop.