Τι να μας πουν και οι Εγγλέζοι… Εδώ είναι Πειραιάς!

Σάββατο μεσημέρι η Γουίγκαν, η οποία μάχεται για να αποφύγει τον υποβιβασμό στην Πρέμιερλιγκ, κερδίζει την Μάντσεστερ Σίτι των δισεκατομμυρίων και κατακτά για πρώτη φορά στην ιστορία της το Κύπελλο Αγλλίας.

Λίγες ώρες αργότερα στο ΟΑΚΑ συντελείται ένα ακόμη διαιτητικό έγκλημα, που στερεί από τον μικρό Αστέρα Τρίπολης τη δυνατότητα να κοιτάξει στα μάτια το μεγάλο του αντίπαλο σαν ίσος προς ίσο.

Η μικρή Γουίγκαν στην «υπανάπυκτη ποδοσφαιρική» Βρετανία κερδίζει το δικαίωμα στο όνειρο απέναντι σε ένα μεγαθήριο. Και αξιοποιεί

Στην «ανεπτυγμένη Ελλάδα» η πλειοψηφία των ομάδων στερούνται του δικαιώματος στην ελπίδα γιατί εδώ επικρατεί ο πειραιώτικος νόμος.

Όχι φέτος, αλλά εδώ και μία δεκαπενταετία και βάλε.

Με τον πρωταθλητή και αυτομάτως κάτοχο του μπόνους των 20+ εκατ. γνωστό από το τέλος του προηγούμενου πρωταθλήματος. Είτε είναι καλύτερος στους αγωνιστικούς χώρους είτε όχι. Υπέρτερος, βέβαια, εκτός αυτών. Με τους περισσότερους να σιωπούν και μία ιδιότυπη ομερτά να επικρατεί χάρη σε αυτούς που ωφελούνται, εφόσον οι ομάδες τους διατηρούν καλές σχέσεις με τον αιώνιο πρωταθλητή και, άρα, ανάλογη εύνοια.

Όταν όμως βρίσκονται οι ίδιες εμπόδιο, τότε βιώνουν στο πετσί τους το σκληρό πρόσωπο της αδικίας, όπως πριν λίγες ώρες ο Αστέρας Τρίπολης. Μίας αδικίας που γεννά βία εντός και εκτός γηπέδων. Που αμαυρώνει γεγονότα, ιστορίες ομάδων, εκμηδενίζει τη χαρά των υγιών για την «προαποφασισμένη» νίκη, μόνο και μόνο για την πρόσκαιρη ικανοποίηση ατόμων με διαταραγμένη ψυχική υγεία αλλά… χοντρό πορτοφόλι.

Αρκεί κανείς να δει διεθνείς διαιτητές να φέρονται σαν φοβισμένα ανθρωπάκια, άτομα με «συνδεσμιακό» παρελθόν να εκλέγονται σε θέσεις ευθύνης, δημοσιογράφους που δεν είναι αρεστοί να προπηλακίζονται και κατόπιν να δικαιώνονται οι θύτες, άλλοι συναδελφοί τους να απολύονται ή να απειλούνται γιατί σχολίασαν αρνητικά τον «πρόεδρα», κοκ.

Και όλο μαζί το σύστημα των υποτακτικών και συμβιβασμένων να εκτείθεται ολοένα και περισσότερο, συχνά ανεπανόρθωτα, χωρίς ίχνος αιδούς. Εξού και η αντίδραση πολλών υγιών φιλάθλων του Ολυμπιακού που αποχώρησαν εγκαίρως από το γήπεδο προκειμένου να μην νομιμοποιήσουν μία κάλπικη νίκη.

Η υγεία που αποπνέει η Γηραιά Αλβιώνα από την μία, και η θλιβερή νοσηρότητα της Ελλάδας από την άλλη. Οι μικροί της Αγγλίας που θέλουν και μπορούν, οι μικροί της Ελλάδας που μπορούν αλλά εμποδίζονται, κάτι, ωστόσο, που μικραίνει συνεχώς το μέγεθος του μόνιμου νικητή. Αλλά, πάλι, τι ξερουν οι Εγγλέζοι από ποδόσφαιρο; Ας ρωτήσουν τον κυρ Σάββα, που κάθε φορά ξεπερνάει τον εαυτό του, διασκεδάζοντάς μας στους δύσκολους καιρούς που ζούμε!

Υ.Γ Φαντάζομαι η τιμωρία των διαιτητών θα είναι παραδειγματική…

Υ.Γ.2 Η αντιπαραβολή ποδοσφαιρικού και μπασκετικού Ολυμπιακού (που διεκδικεί με ιδιαίτερες αξιώσεις το ευρωπαϊκό τρόπαιο στο Λονδίνο) είναι καταλυτική για όσους δε βλέπουν με παραμορφωτικούς φακούς!