Ποια λίστα Λαγκάρντ; Άλλο ξεφτιλίζει την υπουργική καρέκλα…

Οδύνη μεγάλη, προκαλεί η κατάσταση μιας χρεωκοπημένης οικονομικά και ηθικά χώρας, που παραμελώντας εκατοντάδες, χιλιάδες άλλα προβλήματα που την μαστίζουν, άλλοτε με επιπόλαιες πράξεις, άλλοτε με τραγικές παραλήψεις και άλλοτε με την συνειδητή κουτοπονηριά του νεοέλληνα την έφτασαν και την ανάγκασαν να ξαναζήσει μετεμφυλιακές εικόνες, εικόνες ντροπής.

Γεγονός των ημερών, φυσικά, η λίστα Λαγκαρντ. Έγκριτοι δημοσιογράφοι, πολιτικοί φωστήρες, αμερόληπτοι εισαγγελείς αλλά και κάθε λογής πολίτες ασχολούνται νυχθημερόν με την ξακουστή λίστα Λαγκαρντ, που είναι το τελευταίο αντίσωμα μιας κοινωνίας

που νοσεί από τη θανατηφόρα λοίμωξη της διαφθοράς. Η λίστα αυτή, λοιπόν, δεν είναι πανάκειας, δεν είναι κοιτίδα Πολιτισμού, δεν είναι δάδα Δικαιοσύνης και ό,τι άλλο μας σερβίρουν τα ΜΜΕ.

Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για Πολιτισμό, Δικαιοσύνη, Ισονομία, σε μια χώρα όπου οι ανάπηροι ξεφτιλίζονται. Όχι δεν είναι!!

Δεν είναι δυνατόν, να μας απασχολεί η κάθε λίστα Λαγκαρντ και να μην μας απασχολεί ούτε στο ελάχιστο, η λίστα του ΕΟΠΥΥ, η λίστα των Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηρίας, η λίστα της συνταγογράφησης, και η λίστα των αναπηρικών αδειών και συνταξιοδοτήσεων…

Χιλιάδες ανάπηροι ταλαιπωρούνται καθημερινά με τους εγκληματικούς χειρισμούς του υπουργείου Υγείας, που μέχρι να εγκριθεί η οποιαδήποτε αίτησή τους είναι έρμαια στα χέρια της τύχης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μάλιστα, κινδυνεύει και η ίδια τους η ζωή ακόμη.

Η κατάσταση αυτή που, πλέον, έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις είναι αφενός ντροπή για τη χώρα και αφετέρου ντροπή για το μεγαλειώδες της ανθρώπινης ζωής. Μόνο επικίνδυνη και εξοργιστική θα μπορούσε να είναι η καταστρατήγηση των συνταγματικών δικαιωμάτων τους από τον παντελώς ανίκανο και υπερχρεωμένο ΕΟΠΥΥ, που περιορίζει τις συντάξεις και τα επιδόματα που δικαιούνται εφευρίσκοντας διάφορες προφάσεις και αφορμές.

Η μεταχείριση, η περίθαλψη, η προστασία και η αποκατάσταση των αναπήρων, είναι, ήταν και θα είναι, Πολιτισμός, δικαίωμα και απαίτηση για ζωή, ακόμη και αν το δικό μας κράτος πρόνοιας είναι κωφότερο των κωφών και δυσίατο των νοσημάτων.

Διότι κάθε χώρα, κάθε κουλτούρα, κάθε κοινωνία, κάθε καθεστώς και κάθε κοινωνικό σύστημα που δεν έχει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει αναπηρικά κονδύλια, αναπηρικές ευκολίες και, κυρίως, αναπηρικούς νόμους, ανήκει στην κατηγορία των τριτοκοσμικών και των εγκληματιών πολέμου. Ενός πολέμου ανίερου σε κάθε μήκος και πλάτος, αφού διεξάγεται εναντίον αναπήρων.

Αναρωτιέμαι πόσο ευτελισμό μπορεί να χωρέσει μια υπουργική καρέκλα, ένας υπουργικός θώκος, μια υπουργική απόφαση, ακόμη και ένας νόμος που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την υγεία και την αναπηρία. Οι ανάπηροι είναι εκτός κάθε πολιτικής, λογιστικής και μνημονιακής διαπραγμάτευσης. Το κράτος πρόνοιας ανήκει στην υπαρξιακή πολιτική μιας κοινωνίας που αναπνέει και δεν έχει πέσει νεκρή ή αναίσθητη από τις σφαίρες των συμφερόντων και των συντεχνιών.

Δεν μπορούμε να θεωρούμε θύματα τις ζωές των ιδίων των αναπήρων αλλά και των πλησιέστερών τους, επειδή τόλμησαν και προσέβλεπαν στις υπηρεσίες του ελληνικού δημοσίου, επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, επειδή στάθηκαν τυχεροί μες την ατυχία τους και δεν εξέπνευσαν, επειδή προσπαθούν με κάθε τίμημα και κάθε κόστος να ζήσουν.

Δεν θα μπορούσε να είναι φυσιολογικό ο χρόνος και η αναμονή να έχουν την ίδια υπόσταση σε δεκάδες χιλιάδες ονόματα που περιμένουν τον εισαγγελέα ή το ΣΔΟΕ να τους δικάσει για τη λίστα Λαγκαρντ και σε δεκάδες χιλιάδες ανάπηρους που περιμένουν σε γκισέδες αναμονής που μοιάζουν με αίθουσες μεταπολεμικών νοσοκομείων για να πάρουν το ποσοστό αναπηρίας τους ή την αναπηρική σύνταξη τους.

Μόνο μια εικόνα του ποιητή της ήττας θα μπορούσε να περιγράψει την κατάσταση των αναπήρων που ξευτιλίζονται καθημερινά «αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα, να πιστέψω στους ανθρώπους» και αφού ήλπισαν σε ένα καλύτερο αύριο, αφού άκουσαν προεκλογικές δεσμεύσεις κατέληξαν μέσα από τα λόγια του ποιητή, ότι μια χώρα που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει ούτε στο ελάχιστο τις ανάγκες των αναπήρων της, είναι χώρα μαθηματικά και φυσικά ξοφλημένη. Για κάθε επίδομα που κόβουν, για κάθε σύνταξη που καθυστερούν , και για κάθε άρρωστο που ταλαιπωρούν θα κουβαλάνε τη ρετσινιά της αποτυχίας του σύγχρονου και ευρωπαϊκού, εθνικού συστήματος Υγείας, που το μόνο που κατάφερε είναι να ανοιγοκλείνει την πόρτα του πιο σύγχρονου Καιάδα.

Ο Γολγοθάς των αναπήρων δεν προσμετράται ούτε σε δραχμές ούτε σε ευρώ, ούτε σε λογιστικά νούμερα ούτε «επί τις εκατό». Ούτε και ξορκίζεται με ευχολόγια και παρηγορία θρησκευτικού επιπέδου. Θέλει μέσα.

Κύριοι πολιτικοί, εάν θέλετε λοιπόν, να μην διασυρθούμε στην Ευρώπη ως χώρα και ως κοινωνία από μια λίστα (και πιστέψτε με, δεν θα είναι η λίστα Λαγκαρντ) ας αλλάξετε πρώτοι εσείς την νοοτροπία, μας το οφείλετε και τους το οφείλετε στην τελική. Ας μάθετε καλά τα προβλήματά τους, ας διαθέσετε κονδύλια, ας διορίσετε πεπειραμένο προσωπικό, ας χτίσετε κατάλληλους στεγαστικά και κτιριακά χώρους και ας κάνετε τομές στη γραφειοκρατία και, ίσως, τους δώσετε το ελάχιστο των χρωστούμενων του ελληνικού δημοσίου.

Διότι, εν κατακλείδι, όπως και να το κάνουμε υπάρχουν ανάπηροι που ζουν την δική τους κόλαση, έχουν το δικό τους προσωπικό πρόβλημα, παλεύουν μαζί με της οικογένειές τους, τους δικούς τους δαίμονες και δεν τους ενδιαφέρουν ούτε στο ελάχιστο τα δικά σας ψευτοδιλήμματα, αν κυβερνάτε ή δεν κυβερνάτε τη χώρα, αν αύριο έχουμε ευρώ ή δραχμή, αν φταίει ο ένας ή ο άλλος.

Αυτό που τους ενδιαφέρει, είναι αν θα παραμείνουν και το επόμενο διάστημα σε κάποια από τις λίστες ευτελισμού, που το υπουργείο Υγείας τους κατατάσσει, για να εξασφαλίσουν τα πολυπόθητα εισιτήρια της φυσιολογικής ζωής που τους απέμεινε – και εσείς του στερείτε…

Υ.Γ.: Διότι όσο ακομα και να επιβαρύνετε με χαράτσια και φόρους τους ήδη εξαθλιωμένους Έλληνες, αν τους διαβεβαιώσετε ότι τα κονδύλια αυτά θα διατεθούν για τους ανάπηρους συμπολίτες τους, δεν θα υπάρξει η παραμικρή διαμαρτυρία.

*Follow on Twitter: @alexpapaspyropo

*Ο Αλέξης είναι μεταπτυχιακός φοιτητής με θέμα την Βυζαντινή Ιστορία