ΕΣΑΚ - ΔΕΕ Πειραιά: Οι ελπίδες της «Αυτόνομης Παρέμβασης» για τη ΓΣΕΕ…

ΕΣΑΚ - ΔΕΕ ΠειραιάΟι ελπίδες της «Αυτόνομης Παρέμβασης» για τη ΓΣΕΕ…
«Η ΓΣΕΕ οφείλει από μια θέση αναμονής και απόστασης που χαρακτηρίζει την εικόνα και τη λειτουργία της, να μετατραπεί σε πραγματικό όχημα δυναμικής παρέμβασης και αντίστασης» σημειώνει η «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ) με πρόσφατη επιστολή που έστειλε στη διοίκηση της ΓΣΕΕ. Δηλαδή, η ΑΠ εκτιμά πως αυτό που αποτελεί πρόβλημα με τη σημερινή διοίκηση της ΓΣΕΕ είναι κάποια... καθυστέρηση, αμέλεια, αποστασιοποίηση από την επίθεση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, η ΑΠ δε βλέπει ούτε συνειδητή υπονόμευση των εργατικών αγώνων ούτε συστηματική υπεράσπιση των αναγκών της «ανταγωνιστικότητας», όπως άλλωστε επιβεβαιώνει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ συνέχεια: και με τις ανακοινώσεις της, και με τα αιτήματά της και με τους «διαλόγους» και με το ότι μες στους τόπους δουλειάς έχουν αναλάβει (σ.σ. ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ) εργολαβικά να πείσουν τους εργάτες να συμπορευτούν με τους εργοδότες.
Τι πρέπει να σχολιάσει κανείς τώρα για την εκτίμηση και το κριτήριο της ΑΠ; Μόνο ότι δε βλέπει ποιο ρόλο έχουν επιλέξει οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες; \'Η ότι κι αυτή βοηθά στη συγκάλυψη του προδοτικού τους ρόλου και τον αποπροσανατολισμό, τη χειραγώγηση, άρα και την υποταγή των εργαζομένων;
... και το λεξικό που ψάχνει
Έτσι λοιπόν, και στο πλαίσιο των ελπίδων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ η ΓΣΕΕ να βρει κάποια στιγμή το... χαμένο της φως, η ΑΠ ζητά να ξεκινήσει «συζήτηση» ως «μια δυναμική κινητοποίηση ανασυγκρότησης του συνδικαλιστικού κινήματος». Και τι θεωρεί η ΑΠ πως απαιτείται για την ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος; «Να επανανοηματοδοτήσουμε λέξεις, ορισμούς και έννοιες, όπως μαζικό ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, συλλογική δράση, αλληλεγγύη, εθελοντισμός, ανιδιοτέλεια, δημοκρατία, μαζικότητα, ενότητα, αποτελεσματικότητα κ.ά.» όπως εξηγεί.
Δεν ξέρουμε αν οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ αντιλαμβάνονται την έννοια τέτοιων όρων λόγω... λεξικής πενίας. Δεν ξέρουμε, ακόμα, αν εννοούν πως το πρόβλημα του εργατικού κινήματος είναι η έλλειψη σεμιναρίων για τον εμπλουτισμό του λεξιλογίου των συνδικαλιστών. Αλλά το σίγουρο είναι πως για την εργατική τάξη, το περιεχόμενο τέτοιων όρων καθορίζεται και υπηρετεί τα συμφέροντά της μόνο ενάντια σε αυτούς που τσακίζουν τη ζωή τους. Γιατί, για παράδειγμα, και οι εργοδότες ζητούν «αλληλεγγύη» καλώντας τους εργάτες να δεχτούν τη λεηλάτηση των δικαιωμάτων τους, γιατί έτσι - ισχυρίζονται αυτοί με ψέματα - θα γλιτώσουν θέσεις εργασίας. Μόνο που για τους εργάτες αληθινή αλληλεγγύη δε νοείται έξω από τη σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας, για να δυναμώσει η πάλη (σε κάθε τόπο δουλειάς αλλά και γενικά) ενάντια στην πολιτική που γκρεμίζει τα δικαιώματά τους ως «κόστος». Τι δεν καταλαβαίνει η ΑΠ; \'Η μήπως κάνει - ξανά - ότι δεν καταλαβαίνει;...