Γεια Σου Κάρλο, Στο Καλό Να Πας Πασάκα Μου

Να με συμπαθάτε για το ύφος, αλλά έρχοσαντο τα γλυκά μου με πολύ φορά από το Λονδίνο δια να μας κάνουν χαλάστρα και ουσιαστικά να πάρουν την κούπα μέσα στο κουτούκι του Ολ Τράφροντ που λέει και ο περιπτεράς μου.   Σημειωτέον, τώρα που έβγανε πάλι ήλιο και τα κοριτσούδια άρχισαν να φοράνε τα κοντά, ο μέσος όρος αναμονής για να πάρεις έστω και τσίχλα στο περίπτερο ξεπερνάει το εικοσάλεπτο. Μέχρι να εστιάσει σε σένα από τις τύπες που περνάνε απέναντι, πίσω, δεξά κι αριστερά, έχεις πιάσει Αύγουστο και η Αθήνα έχει αδειάσει.   Ας είναι όμως, γιατί ενίοτε μου με κερνάει σοκοφρέτες, επειδή λέει δεν τις παίρνει κανείς. Καλοσύνη του, με βλέπει ως κοινής καταβόθρα. Όμορφα. Ο Κάρλο λοιπόν ήρθε, κοίταξε την Γιουνάη στα μάτια για 30 ολάκερα δευτερόλεπτα και μετά είπε να δώκει στον Ερνάντεζ μια μπαλίτσα για να του κάμει κηδεία πριν καν συμπληρωθεί το πρώτο λεπτό. Καταλήγεις πάντως, ότι αυτός ο Μεξικάνος, παίζει να είναι και μια βελτιωμένη έκδοση του Ινζάγκι. Πάντα μέσα στο γκολ, χωρίς να έχει τίποτα εκπληκτικά προσόντα, πέρα από ένα ξεπέταγμα που στα πρώτα μέτρα τρώει και τσιτάχ, την ικανότητα να οσφραίνεται την μαλακία που θα κάνει το σέντερ μπακ και τελειώματα που αν και τις περισσότερες φορές είναι παντελώς αντιεμπορικά είναι αυτό που λέμε στο χωριό μου «κλίνκαλ». Κοινώς, μεγάλη σκοτώστρα ο μικρός.   Βοηθήθηκε βέβαια από μια Τσέλσι που ανάθεμα κι αν ήξερε τι ήθελε από το παιχνίδι. Στην θεωρία ναι, ήρθε το χτυπήσει. Στην πράξη όμως, απλά έβλεπες κάτι σαλιαμάγκουρες να περιφέρονται στο χορτάρι με ύφος στο πρόσωπο που έλεγε «να κάνω πάσα, να μην κάνω, να κάνω τάκλιν, να μην κάνω, να τρέξω, να μην τρέξω, να κάνω μια ιδέα ευκαιρίας, να μην κάνω». Αφού σε κάποια φάση αν δεις, βάζει το γκολ ο Λαμπάρντιος και για κάποια δευτερόλεπτα κοντοστέκονται και σκέφτονται ούλοι μαζι «ρε για δες που μπήκε….και τώρα δηλαδή τι κάνουμε ασούμε. Πρέπει να φάμε ή να βάλουμε άλλο ένα;»   Μέχρι να βρούνε την άκρη το ματς είχε τελειώσει και μαζί του και το φετινό πρωτάθλημα Αγγλίας. Επαληθεύεται πάντως ότι φέτος το πρωτάθλημα ήταν μια περίπτωση «πάρτο εσύ, όχι πάρτο έσυ». Σκονδοφλίες, φαγώματα μουτρακίων και σκαμπανεβάσματα, που εν τέλει οδήγησαν το πράμα προς την Γιουνάη, η οποία έχοντας μια από τις πιο μέτριες ομάδες σε όλη της την παρουσία στην Πρέμιερ Λιγκ (με εξαίρεση την εξαιρετικά άχαρη εκείνη ομάδα του 1994-1995 που χάσαμε μέχρι και το κύπελο από την Έβερτον και εκείνονα τον χασαποβιόλη τον Παυλή τον Ράηντάουτ) κατάφερε να κάνει ελαφρώς λιγότερες μαλακίες από τους λοιπούς και κατά πως φάινεται να πάρει το κιούπι.   Μένει μόνο να δούμε ποιος άλλος θα πέσει ουσιαστικά και επίσης να χαζέψουμε στο ουτούμπε βίντεα τον Τααράμπτ της QPR, που από την άλλη σεζόν θα προσπαθήσει να γεμίσει το αισθητό κενό άσκοπης δαντέλας που άφησε πίσω του ο Χρηστάκης ο Ρονάλντο.   Εξώφυλλο ημέρας: Ε ρε λύσσα με αυτόν τον Εντέλ της Παρί. Τι διάολο μέλι έχει και τόνε συζητάνε συνέχεια για πόρτιερα του Ολυμπιάκος; Πλάκα πλάκα πάντως, μια με τον Εντέλ, μια με τον Οτσόα, βλέπουμε ότι υπάρχει συγκεκριμένος τ