Το δις εξαμαρτείν…

Το χειρότερο για τον Παναθηναϊκό, είναι ότι το αποτέλεσμα με την ΑΕΚ δεν ήταν έκπληξη. Για όσους τουλάχιστον επιμένουν να βλέπουν τι γίνεται μέσα στο γήπεδο κάθε φορά, για όσους επιμένουν να βλέπουν και να κρίνουν με ποδοσφαιρικά κριτήρια ένα παιχνίδι, για όσους επιμένουν να μην υποτάσσουν την κριτική και την άποψή τους για την ομάδα, σε μια σειρά σκοπιμότητες.

Μπορείτε ελεύθερα να γράψετε και να πείτε ότι θέλετε από κάτω. Ξέρετε κατά βάθος και σεις όμως, πως δυστυχώς για μια ακόμα φορά σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο, αυτά που κουβεντιάζουμε

Επί της ουσίας, για μια ακόμα φορά προπονητής και παίκτες στον Παναθηναϊκό μοιάζουν να είναι αλλού για αλλού. Αλλά όσο κι αν σαν φαίνεται περίεργο, δεν φταίνε αυτοί. Καλά κάνουν για μένα. Καλά κάνουν και κοροϊδεύουν όλη την κοινωνία, γιατί περί αυτού πρόκειται τελικά.
‘Όταν για μια σειρά λόγους, έχουν βγει όχι μόνο λάδι όλη τη χρονιά παρ’ ότι από το καλοκαίρι χάνουν τον ένα στόχο μετά τον άλλο, αλλά έχουν ανακηρυχθεί και σε… αφανείς ήρωες ταυτόχρονα, καλά κάνουν.

Όταν για μια ακόμα φορά, μόλις έρχονται παιχνίδια που έχουν βαθμολογική σημασία και η ομάδα κυνηγάει ένα στόχο και εμφανίζονται όλοι να χάνουν από τα τρίτα της απλήρωτης, διαλυμένης και σε χειρότερη μοίρα από τον Παναθηναϊκό για να μην ξεχνιόμαστε, ΑΕΚ και η πρώτη δήλωση του προπονητή είναι, έχουμε ακόμα παιχνίδια θα παλέψουμε για να μην χάσουμε την πρώτη θέση, καλά κρασιά.

Αλλά σας το ξαναλέω. Δεν φταίνε αυτοί. Βρήκαν και τα κάνουν. Βρήκαν ένα σύλλογο, που κανείς δεν έχει μάθει να ζητάει ευθύνες από κανένα που βρίσκεται σ’ αυτόν. Ένα σύλλογο που δεν χρειάζεται να είσαι καλός στην δουλειά σου και να προσφέρεις, αλλά απλά να έχεις καλές σχέσεις με ΜΜΕ και οπαδούς. Ένα σύλλογο που όλοι σε κάθε πόστο έχουν έξω-έξω την δικαιολογία και το πώς θα ρίξουν ευθύνες σε όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους.

Από κει και πέρα μην περιμένετε και τίποτε διαφορετικό.

Όταν δυο μήνες εδώ πέρα χτυπιέμαι σε κάθε δεύτερο άρθρο, ότι κάποια στιγμή θα πρέπει προπονητής και παίκτες να μας εξηγήσουν από την μεριά τους και άσχετα με όλα τα άλλα, πως μια διαφορά συν πέντε έγινε μείον εφτά σε ένα μήνα μέσα στο πρωτάθλημα, μου την πέφτατε όλοι από κάτω, μην τυχόν και θίξουμε τις ιερές αγελάδες, ή μην τυχόν και βρεθεί να φταίει σ’ αυτό το σύλλογο και κάποιος άλλος για κάτι, εκτός από τον… τρισκατάρατο.

Όταν γράφω τις ενστάσεις μου, για το πώς έγινε ξαφνικά και αφού χάθηκε το πρωτάθλημα, ρίχνουμε τριάρες σε κάθε –αδιάφορο παιχνίδι- κατά ριπάς και πάλι από κάτω τα μπινελίκια. Όταν ακόμα και μετά το προχθεσινό τραγικό παιχνίδι με τον Ατρόμητο, χτυπάς καμπανάκια και λες μην τυχόν και πετάξουν και πάλι την διαφορά γιατί αυτοί για όλα είναι ικανοί, το πρώτο μήνυμα που έρχεται είναι «ρε Γκόντζο τι θέλεις τώρα τον… Νιόπλια» και το επόμενο αφορά την… ΓΗΠΕΛ και πράσινα άλογα, μην έχετε παράπονο.
Η ουσία είναι, ότι σ’ αυτό το σύλλογο, την ομάδα και το συμφέρον της την έχουν γράψει όλοι στα παλιά