Ως μη γενόμενο... Ή μήπως όχι;

Είτε 32 (που δέχθηκε), είτε 42, είτε 162 πόντους διαφορά να δεχόταν ο Ολυμπιακός στη Μόσχα, ο στόχος του δεν άλλαζε και ο δρόμος δεν «έκλεινε».

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Ο Ολυμπιακός θέλει νίκη επί της Γαλατασαράι προκειμένου να προκριθεί στα πλέι οφ (ως δεύτερος στη βαθμολογία) ακολουθώντας την ΤΣΣΚΑ που βρίσκεται πλέον και μαθηματικά στην οχτάδα.

Υπό

αυτή την έννοια δεν έχει απολύτως καμία σημασία η συντριβή του Ολυμπιακού στη ρώσικη πρωτεύουσα από τη στιγμή κατά την οποία δε διαφοροποίησε το στόχο του. Νίκη επί της Γαλατασαράι για να προκριθεί ήθελε πριν το ματς, το ίδιο θέλει και τώρα. Αυτή είναι μιά πρώτη «προσέγγιση», ρεαλιστική, που θα μπορούσαμε να κάνουμε...

Θα μπορούσαμε λοιπόν να χαρακτηρίσουμε «ως μη γενόμενο» το ματς του Ολυμπιακού στη Μόσχα. Ούτως ή άλλως ελπίδες για νίκη δεν είχε ο Ολυμπιακός, το μέλλον του στο συγκεκριμένο αγώνα το... γνώριζε, άρα δεν υπάρχει κάτι άλλο για να συζητήσουμε.

Ή μήπως όχι; Ακόμα κι αν είναι δεδομένη η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο ομάδες, ακόμα κι αν ο στόχος δεν είναι ίδιος, ακόμα κι αν κανείς δεν έδινε τύχη στον Ολυμπιακό (για να ακριβολογούμε, συνυπολογίζοντας και τις απουσίες των «ερυθρόλευκων») για τον Ίβκοβιτς η συγκεκριμένη εξέλιξη πιθανότατα να ήταν... ό,τι έπρεπε ενόψει της προετοιμασίας για τον «τελικό» με τη Γαλατασαράι. Δε γίνεται να χαρακτηρίζεται «ως μη γενόμενο» ένα ματς που ακόμα κι αν γνωρίζεις ότι θα το χάσεις, δέχεσαι... 32 πόντους διαφορά και με την ΤΣΣΚΑ «σβηστή» στο δεύτερο μέρος.

Ο αγώνας της ερχόμενης Πέμπτης, την πρώτη μέρα του Μαρτίου, έχει χαρακτήρα «do or die» για τους «ερυθρόλευκους». Νικάς και προκρίνεσαι. Χάνεις κι αποκλείεσαι. Δεν υπάρχει άλλο ματς παρακάτω στο πρόγραμμα, οπότε δεν υπάρχει και... γυρισμός. Αυτό προϋποθέτει υψηλό δείκτη συγκέντρωσης, τεράστιο κίνητρο κι ασίγαστο πάθος. Θα πρέπει όλη η ομάδα να βρίσκεται σε εγρήγορση.

Ο Ολυμπιακός υπέστη μιά βαριά ήττα (ισοπεδωτική για την ακρίβεια αν αναλογιστούμε ότι δε μπήκε στο πνεύμα του ματς ούτε για ένα δευτερόλεπτο) μετά από μιά περίοδο ευδαιμονίας: Μετά το διπλό θρίαμβο επί της Εφές, μετά τη νίκη στο ντέρμπι επί του Παναθηναϊκού και ουσιαστικά την εξασφάλιση της πρωτιάς στη βαθμολογία της κανονικής περιόδου (συνυπολογίζοντας και τη νίκη στη Ρόδο επί του Κολοσσού).

Τέτοιες ήττες, ακόμα κι από μιά ομάδα σαφώς ισχυρότερη, είναι... γερή σφαλιάρα κι από μια σφαλιάρα... ξυπνάς. «Φεύγεις» από τα... όνειρα και προσγειώνεσαι στην πραγματικότητα. Κι αυτό ακριβώς χρειάζεται τώρα ο Ίβκοβιτς: Επιστροφή στην πραγματικότητα, «πολεμικό πνεύμα» ενόψει Γαλατασαράι αλλά κι... επιστροφή των τραυματιών προκειμένου να γίνει όσο τη δυνατό καλύτερη και ποιοτικότερη η δουλειά. Θέλω να πω ότι ακόμα κι αν δεν το... επεδίωξε ο Ίβκοβιτς, ίσως να πήρε το «καλύτερο δώρο» από την ΤΣΣΚΑ μ' αυτή τη συντριβή.