Ολυμπιακός, Part II

Η κουβέντα για τον Ολυμπιακό ξεκίνησε στο προηγούμενο κείμενο, το οποίο μπορείτε να διαβάσετε ΕΔΩ

Για δύο μήνες ο Βαλβέρδε έπαιρνε όσα ήθελε κι απ’τις δύο πλευρές του. Είχε τον κατάλληλο παίκτη για την δουλειά που θέλει στ’αριστερά και το δίδυμο Μιραλάς-Τζιμπούρ να είναι ονειρικό για όσα απαιτεί το σχέδιο από τον φορ κι αυτόν που κίνειται ως φορ

Το σχεδόν τέλειο τρίο των Ριέρα, Μιραλάς και Τζιμπούρ ήταν κι αυτό που καθόρισε την λογική των μεταγγραφικών κινήσεων. Αφού υπήρχαν τα τέλεια εργαλεία, ο Ολυμπιακός είχε την ανάγκη εναλλακτικών λύσεων στον πάγκο, με προσόντα διαφορετικά απ’αυτά των βασικών. Έτσι ήρθαν ο Χαβίτο και ο Αμπντούν, παίκτες περισσότερο του ένας μ’έναν και του παιχνιδιού στην γραμμή.

Ντόμινο

Όπως γνωρίζετε, όλα “χάλασαν” με την πώληση του Ριέρα, η οποία δημιούργησε ένα αρνητικό ντόμινο στο χορτάρι. Ο Βαλβέρδε δεν είχε χρόνο στην διάθεσή του κι έπρεπε να βρει λύσεις, χωρίς όμως να έχει στα χέρια του τον Μόνχε με τον Γέστε. Έτσι, έφερε τον Μιραλάς στ’αριστερά, για να ζητήσει απ’αυτόν τα στοιχεία που έπαιρνε από τον Ριέρα, κι αναγκαστικά τον “χώρισε” από τον Τζιμπούρ, αφού μπροστά από τον Τοροσίδη έπαιξε σε κάποια ματς ο Αμπντούν και σε κάποια άλλα ο Φουστέρ.

Κάτι έκανε ο Βέλγος στα αριστερά, κάτι κατάφερε σε κάποια ματς κι ο Αμπντούν, όμως το συνολικό αποτέλεσμα είχε πολύ αρνητικό πρόσημο. Στην πραγματικότητα ο Ολυμπιακός δεν έπαιρνε αυτά που απαιτούσε το σχέδιο που περιγράψαμε στο πρώτο μέρος ούτε από τον αριστερό εξτρέμ, ούτε από τον δεξιό. Ταυτόχρονα ο Μιραλάς είχε απομακρυνθεί από την περιοχή, γεγονός που έκανε τον παίκτη να δυσφορεί, αλλά και τον Ολυμπιακό να στερείται τα γκολ του, αφού ο Βέλγος σκόραρε κυρίως στην κόντρα κι εκτός έδρας (Παγκρήτιο, Νέα Σμύρνη, ΟΑΚΑ). Πρόβλημα παντού.

Αλλαγή

Ο Βαλβέρδε είδε πως οι πρώτες λύσεις που σκέφτηκε δεν έφεραν αποτέλεσμα και βρήκε άλλο πλάνο. Αφού οι Μόνχε και Γέστε παρέμεναν εκτός, ο Βάσκος προτίμησε να παίξει με τον Χολέβα μπροστά από τον Μαρκάνο απέναντι στην Ντόρτμουντ, για να φέρει τον Μιραλάς στα δεξιά και να έχει τουλάχιστον αυτό που θέλει σ’εκείνη την πλευρά. Μπορεί ο Χολέβας να έκανε πολύ καλό ματς και να σκόραρε, όμως το πραγματικά καλό νέο για τον Ολυμπιακό εκείνο το βράδυ ήταν η δουλειά που έκαναν ξανά μαζί στην επίθεση ο Μιραλάς με τον Τζιμπούρ.

Προφανώς εκεί ο Βαλβέρδε αποφάσισε πως δεν θα ξαναχαλάσει το δίδυμο και θα αλλάξει την οπτική του. “Αφού μέχρι στιγμής έχω πρόβλημα και στα δύο άκρα, ας έχω τουλάχιστον τον Μιραλάς εκεί που τον θέλω. Ας λύσω το πρόβλημα στα δεξιά και στα αριστέρα θα κάνουμε υπομονή.” Έτσι, ο Χολέβας έπαιξε ξανά αριστερά στη Γερμανία, ενώ λίγες μέρες πριν ο Βαλβέρδε είχε βάλει για πρώτη φορά εκεί τον Αμπντούν απέναντι στον ΟΦΗ, διατηρώντας μ’αυτόν τον τρόπο τον Βέλγο στα δεξιά για τρία συνεχόμενα παιχνίδια.

Μόνχε

Η υπομονή του Βαλβέρδε έλαβε τέλος στο “Βικελίδης”, αφού για πρώτη φορά φέτος ο Βάσκος μπορούσε να ξεκινήσει τον Μόνχε στ’αριστερά, αυτόν που ήρθε άρον-ά