Μαρτυρία: Γιατί ο ναζισμός δεν πρέπει να επαναληφθεί (vid)

Την άποψη ότι το τερατώδες έγκλημα του ναζισμού και των στρατοπέδων συγκέντρωσης δεν θα πρέπει να επαναληφθεί στην ανθρωπότητα, εξέφρασε ο Ελληνοεβραίος επιζών του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου Αλέξανδρος Σίμχα.

Όπως είπε, δεν πρόκειται για ένα έγκλημα που αφορά μόνο στους Εβραίους, αλλά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, την ευρωπαϊκή Ιστορία, τις αξίες του Διαφωτισμού που καταπατήθηκαν στο σύνολό τους, την ελευθερία, την αδελφοσύνη, την ισότητα κι όλα αυτά από τα οποία δεν είχε μείνει τίποτα την εποχή του ναζισμού.

Μιλώντας στην εκπομπή «Μεσημέρι και κάτι» του ΣΙΓΜΑ

ο κ. ανέφερε ότι ο ίδιος ελπίζει πως «την επόμενη φορά που θα υπάρξει ένας μικρός Χίτλερ για να κάνει τέτοια εγκλήματα, να τον τσακίζουν η δημοκρατία, η ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα επικρατήσουν. Ποτέ ξανά δεν πρέπει να ξαναγίνουν αυτά τα πράγματα και κάθε χρόνο θα πρέπει τα σχολεία να διδάσκουν το ολοκαύτωμα», είπε.

Πάντως, η νέα γενιά τρέφει μεγάλο ενδιαφέρον γι’ αυτή την πτυχή της ιστορίας, με τα παιδιά που συνομιλούν μαζί του όταν επισκέπτεται τα σχολεία να ρωτούν διάφορα πράγματα, όπως το αν ο ίδιος μισεί τους Γερμανούς, ποια ήταν η πιο άσχημη στιγμή εκείνης της περιόδου ή τι του έλειψε περισσότερο.

«Όχι, προς Θεού, δεν μισώ τους Γερμανούς. Και να τους μισούσα ποιο θα ήταν το όφελος; Τι θα κέρδιζα; Εδώ που τα λέμε η γενιά εκείνη των ναζί δεν υπάρχει πια, έχει φύγει από τη ζωή και αν δεν έχουν φύγει κάποιοι είναι πλέον 100 χρονών. Οι νέες γενιές δεν φταίνε γι’ αυτό που έγινε. Δεν φταίει όμως μόνο η Γερμανία γι’ αυτό που έγινε, όλη η Ευρώπη έφταιξε. Θα μπορούσε να προλάβει αυτό το κακό», επισήμανε προσθέτοντας ότι ακόμα δεν ξέρουμε για ποιο λόγο δεν θέλησαν να λάβουν μέτρα.

Πρόσθεσε δε ότι οι ναζί έκαναν «τη βρόμικη δουλειά» είπε, διαχωρίζοντάς τους από το σύνολο των Γερμανών.

Ο ίδιος ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν κηρύχτηκε ο πόλεμος, ωστόσο θυμάται αρκετά πράγματα, καθώς βρισκόταν σε κίνδυνο.

«Το πιο χαρακτηριστικό που θυμάμαι είναι ότι είδα έναν Γερμανό να σκοτώνει έναν πατριώτη μας, νέο άνθρωπο», σημείωσε.

Ερωτηθείς πότε η οικογένεια ένιωσε τον κίνδυνο και αναγκάστηκε να πάει από την Καβάλα που έμενε στην Αθήνα, ο κ. απάντησε ότι ο πατέρας του κατάλαβε νωρίς ότι αν δεν φεύγαμε δεν υπήρχε περίπτωση να γλιτώσουμε. Ήταν προνοητικός και διορατικός, δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω. «Φύγαμε πριν μπουν οι Γερμανοί στην Ελλάδα, φύγαμε μόλις μπήκαν στο Βελιγράδι», ανέφερε.

Στην ερώτηση αν ο ίδιος είχε αναγκαστεί να αποχωριστεί τους γονείς του, απάντησε θετικά, λέγοντας ότι αυτό συνέβης σε όλους, ειδάλλως δεν θα μπορούσαν να γλιτώσουν.

Πάντως ο κ. Σίμχα αντιλήφθηκε τις ναζιστικές φρικαλεότητες πολύ αργότερα, καθώς τότε υπήρχε μια «ένοχη σιωπή», καθώς ακόμα και οι ομόθρησκοί του δεν ανέφεραν τίποτα από όσους σώθηκαν.

«Ντρέπονταν. Ήταν φρικτά τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ήταν ό, τι χρειάζεται για τον ευτελισμό του ανθρώπινου είδους, μια μηχανή κατακρεουργήματος της ψυχής», είπε, τονίζοντας ότι και ο ίδιος ήταν πάντα επιφυλακτικός, καθώς λόγω του αντισημιτισμού ντρεπόταν να πει ότι ήταν Εβραίος.