Σοφιστικές θρηνωδίες: Παραισθησιογόνα της σκέψης

Έχουμε πολλές φορές υπογραμμίσει ότι με τις αφαιρέσεις συγχωρούνται οι αμαρτίες. Με το να μιλάμε γενικά και αφηρημένα δεν αερολογούμε απλώς, αλλά συγκαλύπτουμε και την ουσία των πραγμάτων, καθώς και τις δικές μας αμαρτίες ...

Το χειρότερο: συμβάλλουμε στη δολοφονία της σκέψης, της διαλεκτικής λογικής, αλλά και της τυπικής. Οι γενικές αφαιρέσεις και οι ηθικές θρηνωδίες είναι παραισθησιογόνα του μυαλού, νάρκωσης και....
αδράνειας της σκέψης, συνακόλουθα και της αγωνιστικής δράσης…

Μια τέτοια ηθική αφαίρεση (ναρκωτικό σόφισμα) συμπυκνώνεται στην εξής λεκτική ρητορεία: «Το μοναδικό όπλο είναι ο ενωμένος Λαός»!

Δεν υπάρχει κόμμα της ελληνικής ιστορίας που να μην έχει πλειοδοτήσει δημαγωγικά πάνω σε αυτό το ρητορικό σόφισμα…

Ωστόσο και εδώ τα πρωτεία τα έχει η «αριστερά». Η «αριστερά» σε όλες τις εκδοχές της και τις αποχρώσεις της έχει χρησιμοποιήσει και χρησιμοποιεί και σήμερα κατά κόρον αυτή την ηθική πολιτική ρητορεία, σε βαθμό κατάχρησης και σε μια πλουσιότατη πληθωρική γλωσσική ποικιλία.

Όποιος έχει στοιχειώδη γνώση της ελληνικής πολιτικής ιστορίας θα διαπιστώσει ότι αυτό το σλόγκαν («Το μοναδικό όπλο είναι ο ενωμένος Λαός»!) το τραγουδούν σε κάθε εποχή υστερικά όλα τα χρώματα της «αριστερής» ίριδας, ιδιαίτερα ο Ανδρέας Παπανδρέου και οι επίγονοι σε πολλές παραλλαγές…

Από αυτή την ελκυστικότατη ηθική αφαίρεση γεννιούνται νέα σοφίσματα: Θρήνοι και άφθονα δάκρυα για την «πολυδιάσπαση», τις «διαιρέσεις», τις «διχόνοιες» την ανικανότητα «ενότητας της αριστεράς» και πολλά άλλα…

Όπως αναλύσαμε στο άρθρο «Το ιστορικό μας δράμα: Η συντριβή της σκέψης» (ΕΔΩ: http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=6050),
τα πληθωρικά γλωσσικά τεχνάσματα στον πολιτικό λόγο είναι σοφίσματα απάτης: Δεν στοχεύουν στη γνώση και στην πειθώ, στην ενότητα και δράση του λαού, αλλά στην πολιτική του ύπνωση και χειραγώγηση, στην εκλογική εμπορία και στο καναλιζάρισμα στους αγωγούς της κάλπης, εξ ορισμού καθεστωτικούς και πολιτικά διασπαστικούς της «ενότητας του λαού»…

Η γλώσσα της εξουσίας είναι η γλώσσα των αφαιρέσεων και των σοφισμάτων. Ο κύριος στόχος αυτής της καθεστωτικής γλώσσας είναι η ασάφεια, η σύγχυση, η καταστροφή της επικοινωνίας και η παγίδευση του λαού σε λέξεις-αξίες: Λέξεις με τεράστιο αξιολογικό βάρος, όπως είναι η «δημοκρατία», ο «σοσιαλισμός», ο «πατριωτισμός», η «εθνική ομοψυχία», τα «κοινωνικά κινήματα» και «αριστερά ρεύματα», η «Ενότητα», ο «Ενωμένος Λαός» κ.λπ…

Σήμερα, λοιπόν, γίνεται πάλι κυρίαρχο «αριστερό» κλισέ: «Το μοναδικό όπλο είναι ο ενωμένος Λαός»!

Το είπε και ο Μίκης!!!

Βεβαίως το λένε ΟΛΟΙ: Το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ και κάθε ένας που είναι ή λέει ότι είναι Αριστερός.

Ανακαλύπτουμε ΟΛΟΙ πάλι την Αμερική: Μια Γενική αλήθεια (απόφθεγμα) διατυπωμένη από την εποχή των αστικών Επαναστάσεων, ένα «αξίωμα» παραδεκτό από τους πάντες και με ποικίλες παραλλαγές: «Κυρίαρχος είναι ο λαός», «όλες οι