Δεν μπορεί ο Χαρδούβελης να κλείνει τα μάτια στις αδικίες σε βάρος του κόσμου

Και ξαφνικά, εκεί που λέγαμε ότι ο Χαρδούβελης είχε πιεί το αμίλητο νερό, έγινε το πρόσωπο της εβδομάδας. Τη μια με την επιστολή σε όλους τους υπουργούς με την οποία απαιτεί να κλείσουν όλα τα προαπαιτούμενα και την άλλη με την παρέμβαση που έκανε για τις δικαστικές αποφάσεις.

Αν και ένας πιο… δυναμικός υπουργός σε μια στιγμή που κρίνονται όλα για την οικονομία είναι απαραίτητος, η παρέμβαση του κ. Χαρδούβελη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «χροντροκομμένη». Είπε λοιπόν ο τσάρος: «Οι πολιτικοί αποφασίζουν τη δημοσιονομική πολιτική και όχι η δικαστική εξουσία. Έχει λόγο η

Δικαιοσύνη για το τι είναι δίκαιο και τι είναι άδικο, αλλά δεν μπορεί να κάνει δημοσιονομική πολιτική».

Εκ πρώτης άποψης σωστή η τοποθέτησή του. Οι πολιτικοί χαράσσουν την δημοσιονομική πολιτική και όχι οι δικαστές. Όμως σημειολογικά πρέπει να τονίσουμε τα εξής: Που τα είπε όλα αυτά ο Χαρδούβελης; Στο Γενικό Συμβούλιο του ΣΕΒ, δηλαδή στον άντρο των επιχειρηματιών, στους εργοδότες που επλήγησαν μεν από την κρίση, ευνοήθηκαν δε από διάφορες περίεργες απαιτήσεις της τρόικας. Να θυμηθούμε τους «κουκουλοφόρους» που κάρφωναν στην τρόικα διάφορα θέματα και αυτή τα έβαζε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων; Μήπως να θυμηθούμε ποιοι πίεζαν και πιέζουν για κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα; Ποιοι ζητούσαν τις ομαδικές απολύσεις; Ποιοι πέτυχαν την κατάργηση της δυνατότητα στη διαιτησία;

Αλλά πάμε και στην ουσία. Ο κ. Χαρδούβελης κούνησε το δάχτυλο στους δικαστές οι οποίοι πολλές φορές προκαλούν με αποφάσεις που ευνοούν τα κλαδικά τους συμφέροντα, ωστόσο, πολλές φορές εκδίδουν αποφάσεις που προστατεύουν την ελληνική κοινωνία. Και διορθώνουν τεράστιες γκάφες ή σκοπιμότητες της εκάστοτε κυβέρνησης, θα λέγαμε εμείς.

Διότι με την τρόικα στην Ελλάδα έγιναν εγκλήματα. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι. Κόπηκαν μισθοί και συντάξεις κι έγιναν απίστευτα άδικες περικοπές. Σε χαμηλοσυνταξιούχους, σε ένστολους κ.λπ. ενώ ψηφίστηκαν νόμοι πέρα για πέρα αντισυνταγματικοί με το πιστόλι στον κρόταφο.

Αν λοιπόν δεν υπάρχει η δικαιοσύνη να εκδίδει αποφάσεις για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα τότε να την καταργήσουμε. Να αποφασίζουν και να δικάζουν οι πολιτικοί και να μην υπάρχει έλεγχος από κανέναν.

Εντάξει, να πούμε μια κουβέντα για τις αποφάσεις των δικαστηρίων που μπορεί να τινάξουν στον αέρα τον προϋπολογισμό. Να πούμε ότι οι δικαστές πολλές φορές λειτουργούν συντεχνιακά και κάνουν τα στραβά μάτια σε καραμπινάτες αδικίες (π.χ. οι καθαρίστριες δεν δικαιώθηκαν, αλλά οι δικαστές δικαιώθηκαν και θα πάρουν αυξήσεις).

Αυτό, όμως, δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα να καταργείται ο δικαστικός έλεγχος και να αφήνεται η τύχη της χώρας στα χέρια των πολιτικών. Και δεν μπορεί ο κάθε Χαρδούβελης να αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα εφαρμοστούν οι αποφάσεις των δικαστηρίων ή θα εφαρμοστούν α λα καρτ. Άλλωστε αφορούν χιλιάδες πολίτες που έχουν πληγεί βάναυσα από την κρίση. Δεν είναι αποφάσεις για τους εργοδότες ή τις τράπεζες.

Και δεν μπορεί ο υπουργός Οικονομικών να τα δίνει όλα για να λύσει το θέμα των κόκκινων επιχειρηματικών δανείων αλλά να κλείνει τα μάτια στις αδικίες σε βάρος του κόσμου, αδικίες που βρίσκουν πολλές φορές λύση στα δικαστήρια.

Ας είναι πιο προσεκτικός ο κ. Χαρδούβελης, λοιπόν. Διότι αν είναι να μιλά κατ’ αυτόν τον τρόπο και για τόσο κρίσιμα θέματα όπως η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, τότε καλύτερα να πιει το αμίλητο νερό.

Διαβάστε περισσότερα