Darkstalkers Ressurection

Όταν το Street Fighter..."βρικολάκιασε"!

Το Darkstalkers Resurrection είναι η αναγέννηση της σειράς Darkstalkers που ξεκίνησε το 1995 με το Night Warriors και συνεχίστηκε το 1997 με το Darkstalkers 3. Και τα δύο είχαν θετική απήχηση στην αγορά λόγω της θεματολογίας των χαρακτήρων. Μετά από 16 χρόνια, η επαναφορά του συμπαθούς αυτού fighting

σίγουρα αποτελεί μια νεκρανάσταση των...undead μαχητών που φιλοξενεί.

Η Capcom σε αυτή εδώ την προσπάθεια κάνει μια αναγέννηση και ένα "ρετουσάρισμα" στους δαγκανιάρηδες και καβγατζήδες ήρωες των δυο προαναφερθέντων τίτλων και σε μια τακτική 2 σε 1, που θυμίζει λίγο διαφήμιση σαμπουάν, μας τους φέρνει και πάλι στο σαλόνι μας. Η προγραμματιστική εταιρία Iron Galaxy Studios που βρίσκεται πίσω από το συγκεκριμένο τίτλο, έχει στο παλμαρέ της και άλλα games συνυφασμένα με fighting games όπως τα Street Fighter III: 3rd Strike και Marvel vs. Capcom Origins.

Σίγουρα οι εποχές του arcade έχουν περάσει ανεπιστρεπτί τουλάχιστον κατά την άποψή μου. Ένας φρέσκος gamer δύσκολα να πειστεί να "επενδύσει" τα χρήματά του σε ανάλογο video game, πόσο μάλιστα όταν τα Tekken και Mortal Kombat προσφέρουν πολύ περισσότερη δράση και γραφικά που κόβουν την ανάσα. Είναι άδικο βέβαια να συγκρίνουμε το Darkstalkers Ressurection με κάποιο από τα δυο κυρίαρχα στην κατηγορία fighting. Είναι games της ίδιας κατηγορίας (fighting) αλλά διαφορετικής φιλοσοφίας. Αυτή λοιπόν η νοσταλγία που αποπνέει το νέο αυτό δημιούργημα που θα αναλύσουμε σήμερα, είναι ορατή από συγκεκριμένο και μόνο κοινό.

Ready (or not)? Fight!
Μπουνιές, κλωτσιές, σφαλιάρες και κατραπακιές. Όχι μόνο όμως. Κοφτερές λεπίδες, πριονοκορδέλες, αρχαίες κατάρες και τέλος πάντων αιχμηρά αντικείμενα που δεν θα θέλατε να βρίσκονται στην πραγματικότητα δίπλα σας, σε καμία περίπτωση. 14 μαχητές, 14 όντα (πεινασμένα για νίκη αλλά και αίμα) από άλλον κόσμο που άμα λάχει δαγκώνουν κιόλας. Μαχητές που η παρουσία τους θα τρόμαζε σίγουρα τους Ruy/Ken ή ακόμα και τον Blanca. Αυτοί είναι με λίγα λόγια οι μαχητές του Darkstalkers Resurrection.

Κάποιοι είναι μυστηριώδεις, άλλοι πάλι φρικιαστικοί. Κάποιοι είναι φυλακισμένοι σε σώματα που δεν τους ανήκουν και άλλοι είναι απλά τρομακτικά... αστείοι. Ζόμπι ροκ σταρ (φέρνει λίγο στον Steve Harris), βρικόλακες, γατόπαρδοκοπέλες, μούμιες, wannabe-frankestein και κάτι πλάσματα σαν αρκούδες συμπληρώνουν αυτό το τσίρκο των φρικιών. Όλα τα πλάσματα έχουν τις κινήσεις τους και τα ατού τους, καθώς και τα αδύνατά τους σημεία. Κινήσεις θεαματικές, λαβές που κόβουν την ανάσα και όπως είπαμε, κάθε είδους οπλισμός που χρησιμοποιείτε -φυσικά- σαν προέκταση του χεριού τους. Ή μήπως είναι κιόλας; (έστω σε μερικούς...)

Πως πεθαίνεις όταν είσαι ήδη νεκρός;
Κάθε ήρωας στο Darkstalkers έχει το level που αποτελεί την "έδρα" του. Αυτό το έχουμε άλλωστε συνηθίσει σε όλα τα fighting της Capcom, με πρώτο και καλύτερο το Street Fighter. Όχι ότι αυτό το στοιχείο παίζει ιδιαίτερο ρόλο, καθώς αν ξέρετε καλά τα υπέρ χαρακτηριστικά του μαχητή σας και μπορείτε και κρύβετε τις αδυναμίες του, δεν υπάρχει "έδρα" που θα σας λυγίσει.

Μέσα σε αυτή τη δεκατετράδα όμως υπάρχουν και κάποιοι που δεν είναι αυτής της λίγκας του "θεάτρου των φρικιών". Χαρακτήρες όπως τα βαμπίρ Demitri και Donovan που μοιάζουν λίγο στον M. Bison και στον Vega αντίστοιχα, είναι οι "καλοί" τις υπόθεσης. Και αυτοί δέρνουν, τρυπάνε και... ακτινοβολούν αλλά το κάνουν για καλό σκοπό, καθένας για το δικό του. Φυσικά, κατά τη δική μου ταπεινή άποψη, οι "καλοί" είναι οι λιγότερο ενδιαφέροντες τύποι για να ξεκινήσετε το... ξεδόντιασμα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά μετά από κάθε αγώνα υπάρχουν εκείνες οι κλισέ ατάκες των fighting της Capcom, δηλαδή οι δηλώσεις των νικητών. Και οι badass τύποι έχουν ως γνωστόν τις καλύτερες ατάκες.

In the depths of Hell
Μετά τo κλασικό "Round" και τη προσταγή "Fight", ο ήρωας σας είναι υποχρεωμένος να αντεπεξέλθει και να μην πέσει νοκ-άουτ σε χρόνο ρεκόρ. Δεν υπάρχει πισωγύρισμα. Σας παίρνει ελάχιστη ώρα αν δεν είστε εξοικειωμένοι σε αυτού του είδους τα games. Αν έχετε "ένσημα" όμως σε Street Fighter (οποιοδήποτε από τα... χιλιάδες versions), τότε δεν έχετε να φοβηθείτε κάτι καθώς ο χρόνος που περνάει (όπως και το ξύλο που δέχεστε), είναι φίλος σας.

Αν υποθέτουμε ότι δεν έχετε εμπειρία από άλλα fighting games, τότε το Darkstalkers Resurrection δεν πρόκειται να σας δυσκολέψει. Απευθύνεται ακόμα και σε αρχάριους του είδους, τουλάχιστον ως προς τις μάχες ενάντια στη CPU. Υπάρχουν διάφορες εναλλακτικές ως προς το επίπεδο δυσκολίας, αλλά αν οι δείκτες αυτής της μπάρας δεν είναι στο τέρμα, τότε θα χάσετε την αίσθηση της επιβράβευσης από μια πραγματική πρόκληση. Πριν προχωρήσουμε, απλά θα αναφέρουμε για τους βετεράνους του είδους ότι ως είθισται σε τέτοια games υπάρχουν και ορισμένοι χαρακτήρες που λείπουν. Marionette και Shadow λοιπόν λάμπουν δια της απουσίας τους.

Τα modes
Θα αναφερθούμε πρώτα απ' όλα στο Single-Player mode, το οποίο χωρίζεται σε Arcade, Training και Challenge, τρεις αναμενόμενες και πασίγνωστες επιλογές. Το Training έχει διάφορες δοκιμασίες μέσω των οποίων σας διδάσκονται όλες οι βασικές κινήσεις που πρέπει να χρησιμοποιήσετε, αλλά και οι ειδικές τεχνικές κάθε χαρακτήρα που θα πρέπει να γνωρίζετε.

Στην ουσία αυτό είναι και το Challenge Mode, καθώς διαλέγετε τον χαρακτήρα σας και με διάφορα tutorials, μαθαίνετε τα δυνατά του χαρακτηριστικά αλλά και μερικά standard combos που πιάνουν παντός καιρού. Απλά στο Challenge Mode, "εξαργυρώνετε" αυτά που μελετήσατε στο Training με κάποιους πόντους εμπειρίας. Πόντοι εμπειρίας που μπαίνοντας στην επιλογή Vault, της αρχικής οθόνης, βλέπετε μια θάλασσα από επιλογές "αγοράς" διάφορων μικρών αλλά και μεγάλων merchandise, που δίνουν άλλο βάθος στο Darkstalkers Resurrection.

Time to fight...
Το Street Fighter στηριζόταν αλλά και αναδείκνυε μια γκάμα πολεμικών τεχνών, που τα πιο ακραία σκηνικά ήταν ο ηλεκτρισμός του Blanca και οι κλωτσιές του Dhalsim με τα πόδια που μάκραιναν. Εδώ όπως έχετε ήδη καταλάβει, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι πολεμικές "τέχνες" που χρησιμοποιούνται μοιάζουν πιο πολύ με "βρωμόξυλο" αλλά καθώς μιλάμε και για πλάσματα της νύχτας έχουμε να κάνουμε και με αθέμιτο φερόμενο οπλισμό. Όλοι έχουν κάτι αιχμηρό για να σας...μπήξουν στη σάρκα. Το πιο "light" εξ αυτών είναι τα νύχια ή τα δόντια τους.

Η άμυνα είναι κάτι το εύκολο αλλά όχι αποδεκτό. Όπως και να 'χει το Darkstalkers καθιέρωσε στην εποχή του στοιχεία όπως το μπλοκάρισμα στον αέρα, το σπάσιμο του αντίπαλου μπλοκ και τα reversal attacks. Αρχικά θα σας αναφέρουμε ότι αν επιλέξετε το auto guard mode από τις επιλογές τότε θα ξενοιάσετε. Μην το αξιοποιήσετε όμως για να παίξετε τελείως κλειστά. Η άμυνα αυτή θα σας χρησιμεύσει ώστε να ξενοιάσετε από έναν ενοχλητικό πονοκέφαλο και να συγκεντρωθείτε στην επίθεση.

Τα απλά χτυπήματα αποφεύγονται εύκολα, αλλά δεν ισχύει το ίδιο και για τα special moves. Με μια κίνηση του μοχλού προς τα πίσω, ο χαρακτήρας σας "μπλοκάρει" το χτύπημα με μια απειροελάχιστη απώλεια ενέργειας. Οι μηχανισμοί χειρισμού λειτουργούν άριστα, όπως επίσης και η ευκολία δημιουργίας combos ειδικά με τα controllers των κονσολών. Αν ήμασταν σε μηχάνημα θα έπρεπε να έχετε μια πλειάδα πολύχρωμων κουμπιών μπροστά σας για να τα καταφέρετε άψογα, κάτι που σίγουρα θα σας έκανε να χάσετε τον μπούσουλα.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει στην αρχική οθόνη του Darkstalkers Resurrection ένα μικρό μαύρο ορθογώνιο πλαίσιο κάτω δεξιά όπου εμφανίζει συνεχώς μικρές και περιεκτικές προτάσεις που εξηγούν εν ολίγης την ιστορία του κάθε χαρακτήρα. Ένα μίνι βιογραφικό εν ολίγης που έχει και αυτό το ενδιαφέρον του για να "μπείτε" πιο εύκολα σε αυτό το σκοτεινό κόσμο. Τι θα ήταν όμως μια "ανάσταση" ενός arcade μύθου, αν δεν υπήρχε και η σχετική αίσθηση, το feeling; Σίγουρα από τον καναπέ σας και χωρίς την ύπαρξη ενός coin-op δε μιλάμε ακριβώς για arcade νοσταλγία. Αν δεν έχετε κάτσει πίσω από ένα βρώμικο τζάμι, πατώντας ξεχαρβαλωμένα κουμπιά και με ένα μοχλό της πλάκας, δεν μπορείτε να νιώσετε 100% την εμπειρία. Βέβαια όπως έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν πολλών ειδώς views, με κυριότερες κατά την ταπεινή μου άποψη τα "retro" και "over the shoulder". Το τελευταίο σας δίνει την αίσθηση ότι παρακολουθείτε την εξέλιξη πάνω από τον ώμο ενός παίκτη που έχει στηθεί μπροστά από το arcade και παίζει.

Στον αντίποδα, ένα στοιχείο "εκσυγχρονισμού" που επίσης παρατηρείται σε arcade μεταφορές στις κονσόλες είναι το turbo mode. Η επιλογή αυτή εμφανίζεται και στο Darkstalkers Resurrection. Μόλις επιλέξετε τον χαρακτήρα που θέλετε να χειριστείτε, επιλέγετε και την ταχύτητα του παιχνιδιού. Ομολογουμένως το turbo mode να προκαλέσει σε κάποιους ναυτία, αλλά για κάποιους πιο φουριόζους gamers ενδέχεται να αποτελέσει μία αγαπημένη επιλογή.

Ότι πρέπει για τους νοσταλγούς των κλασικών 2D Fighting, παρότι στην εποχή του συναντήσαμε πολύ καλύτερα "διαμάντια".

Έλα άμα σου βαστάει...
Κάθε HD remake τέτοιου είδους που σέβεται τον εαυτό του οφείλει να συνοδεύεται κι από το ανάλογο multiplayer mode. Στην περίπτωση του Darkstalkers Resurrection θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως ομαλό στην όλη εμπειρία και ταυτόχρονα απολαυστικό. Χάρις στην τεχνολογία GGPO, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για τίποτε άλλο πέρα από τις ικανότητές σας στη μάχη. Οι συνδέσεις είναι αρκετά γρήγορες και γενικά το όλο user interface στη multiplayer διαδικασία θα σας φανεί απλό και εύχρηστο.

Στην εύρεση αγώνα υπάρχουν φίλτρα με τα οποία επιλέγετε περιοχή ή επιθυμητό επίπεδο ικανότητας του αντιπάλου σας, ενώ μέσα σ' όλα αυτά υπάρχει και κάτι καλύτερο. Αν συμμετάσχετε σε τουρνουά με ομάδες, όταν αγωνίζεται κάποιος συναθλητής σας, μπορείτε να παρακολουθήσετε τον αγώνα του έως ότου έρθει η σειρά σας. Συν τις άλλοις, σας παρέχεται η δυνατότητα να δείτε τα πρόσφατα 10 επιτεύγματά σας, αφού υπάρχει κάτι σαν autosaved match replay για τα 10 τελευταία matches. Από αυτά επιλέγετε τις καλύτερές σας επιδόσεις και τις κάνετε share αν το επιθυμείτε.

Τα sprites κι αν εγέρασαν...
Μια καλή συζήτηση που μπορεί να αναπτυχθεί είναι για τα γραφικά του Darkstalkers: Resurrection. Είναι καθαρά η οπτική γωνία που βλέπετε το όλο θέμα. Την εποχή που οι σημερινοί 30άρηδες ήταν παιδιά και πήγαιναν σε ένα arcade μαγαζί βλέποντας το Darkstalkers σε μια γωνία, θα έτρωγαν όλο το χαρτζηλίκι τους ώσπου να το τερματίσουν. Για την οικιακή ψυχαγωγία εν έτη 2013, τα δεδομένα στον τομέα των γραφικών είναι τελείως διαφορετικά. Εδώ λοιπόν η Capcom προτίμησε να σεβαστεί την παράδοση.

Καταρχήν τα μενού και γενικά το όλο user interface με τα προφίλ χαρακτήρων είναι δείγμα της σημαντικής δουλειάς των developers. Τα animations των πάλαι ποτέ sprites έχουν υποστεί ελαφριές HD πινελιές, ώστε να παντρέψουν περίτεχνα το retro με το σύγχρονο αισθητικό αποτέλεσμα. Για να είμαστε σαφείς όμως, για επίπεδο cartoon early 90's η μηχανή γραφικών θα αποθεωνόταν, όχι όμως για την εποχή μας. Ακόμα και στην HD εκδοχή της περιμέναμε περισσότερα. Τα αστραφτερά οπτικά εφέ σε κάθε κίνηση κερδίζουν τις εντυπώσεις -όπως τότε- αλλά τόσο τα κακοφτιαγμένα shadows, όσο και ορισμένες χρωματικές επιλογές (όπως το υπερβολικό κόκκινο σε κάποια σημεία) είναι μόνο δύο απ' τους τομείς που έπρεπε να προσεχθούν περισσότερο.

Ηχητικά, τα μουσικά κομμάτια έχουν πολλές και διάφορες αποχρώσεις. Για παράδειγμα πριν εισέλθετε σε κάποιο mode μπορείτε να ακούκε κάτι "πριόνια" και την ώρα της μάχης να ξεπετάγονται ακούσματα μεταξύ...τζαζ και ροκ. Φυσικά όλα τα tracks είναι έτσι επεξεργασμένα ώστε να ακούγονται σαν μπλιμπλίκια. Παρότι κάποιοι λατρεύετε το συγκεκριμένο ύφος, σε ένα τέτοιο fighting με horror πινελιές, δεν κολλάνε κάποια τζαζ κομμάτια που θα απευθύνονταν σε πιο χαλαρά ιαπωνικά casual games των ουφάδικων. Χάθηκε ένα ωραίο crossover που να περιέχει λίγο goth σε hardcore ρυθμούς; Τώρα όσον αφορά τα ηχητικά εφέ, τα κλισέ που οι παλιοί αγαπούν κάνουν εμφανή την παρουσία τους. Για παράδειγμα οι γροθιές ακούγονται λες και "γκελάρουν" κάπου ή το ξεκοίλιασμα θυμίζει σακούλα του σούπερ μάρκετ με ψώνια που μόλις σκίστηκε! Ακόμα και οι ήχοι επιβεβαίωσης της επιλογής σας είναι χαρακτηριστικοί vintage.

Πάμε όπως το '94
Τίποτα το καινούργιο, τίποτα το εντυπωσιακό τίποτα το καινοτόμο. Το Darkstalkers Resurrection απευθύνεται στους οπαδούς των retro fighting που θέλουν να το απολαμβάνουν στην κονσόλα τους. Ναι, υπάρχει κόσμος που λατρεύει το ξαναζεσταμένο...φαγητό, γιατί απλά ξέρει περί τίνος πρόκειται. Η Capcom θέλησε να προσεγγίσει το συγκεκριμένο κοινό, αγνοώντας φυσικά όχι τεχνικά το νέο Darkstalkers θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Απ' την άλλη με τις αλλαγές στο tutorial, το user inface και κυρίως το multiplayer, έδειξε την πρέπουσα σοβαρότητα.

Οι developers δεν προσπάθησαν ιδιαίτερα να κρύψουν τα χρονάκια του παιχνιδιού με την HD αναβάθμιση. Το αν το έπραξαν εσκεμμένα ή μη είναι κάτι που σηκώνει συζήτηση. Παρόλα αυτά με κόστος 15 ευρώ στο PSN ή 1.200 Microsoft points στο Xbox Live, το Darkstalkers Resurrection είναι μια φθηνή και συνάμα διασκεδαστική επιλογή "καψίματος" για gaming night με φίλους ή μόνοι σας μέσω του σχεδόν άριστου multiplayer που σας προσφέρει.

Θετικά:
- Η retro αίσθηση
- Αγνό "ξυλίκι" χωρίς ιδιαίτερες σπαζοκεφαλιές
- Εύκολη εκμάθηση μέσω των tutorials
- Εθιστικό multiplayer mode

Αρνητικά:
- Τα γραφικά δεν ενθουσιάζουν καθώς το HD ρετουσάρισμα ήταν σχεδόν ανεπαίσθητο
- Ιδιομορφίες στη μουσική και μικρές επαναλήψεις στο σπικάζ και τα εφέ
- Το turbo mode ενδέχεται να αποτελέσει "ζαλάδα"
- Λείπουν κάποιοι ιστορικοί χαρακτήρες

Βαθμολογία
Γραφικά: 6.5
Ήχος: 6
Gameplay: 8
Αντοχή: 7
Γενικά: 7

Πολλοί θα το δείτε, κάποιοι θα το δοκιμάσετε και ελάχιστοι θα το εκτιμήσετε. Κυρίως οι νοσταλγοί των arcade φυσικά.

Γιώργος Μεσολογγίτης