Εκπτώσεις στη μάχη με το μαύρο χρήμα

Ο Παναμάς και άλλες επτά χώρες βγαίνουν από τον κατάλογο με τους φορολογικούς παραδείσους της Ε.Ε.

Μόλις έναν μήνα μετά την υιοθέτηση από πλευράς Ε.Ε. της μαύρης λίστας με 17 φορολογικούς παραδείσους, οι υπουργοί Οικονομικών της Eνωσης ετοιμάζονται να αποσύρουν οκτώ χώρες από τη λίστα, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και ο Παναμάς, ο απόλυτος παράδεισος του μαύρου

Oπως αποκάλυψε Ευρωπαίος αξιωματούχος στο AFP, «εκτός απροόπτου οι υπουργοί Οικονομικών της Ε.Ε. θα αφαιρέσουν τον Παναμά, τη Νότια Κορέα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, την Τυνησία, τη Μογγολία, το Μακάο, τη Γρενάδα και τα Μπαρμπέιντος» κατά τη διάρκεια συνεδρίασης που έχει προγραμματιστεί για τις 23 Ιανουαρίου, ενώ η απόφαση θα υιοθετηθεί χωρίς προηγουμένως να συζητηθεί! Σύμφωνα με τον ίδιο, η αφαίρεση των οκτώ από τη λίστα σχετίζεται με το γεγονός πως «ανέλαβαν δεσμεύσεις που την αιτιολογούν».

Δέσμευση ωστόσο δεν σημαίνει νομοθέτηση και άρα το σκανδαλωδώς προνομιακό φορολογικό καθεστώς εξακολουθεί να ισχύει σε αυτές τις χώρες. Οι οκτώ, σύμφωνα με την ίδια πηγή, θα τελούν υπό επιτήρηση, καθώς θα περάσουν στην γκρίζα λίστα των 47 κρατών που έχουν δεσμευτεί να υιοθετήσουν την αρμόζουσα συμπεριφορά στα φορολογικά θέματα.

Βέβαια, μια και ο καιρός που έχει περάσει από την έγκριση της μαύρης λίστας είναι ελάχιστος, ηχούν ακόμα καθαρά τα λόγια του Πιερ Μοσκοβισί, ο οποίος σε ομιλία για την ανάγκη διαφάνειας χαρακτήρισε τη λίστα «μια καλή αρχή» και επισήμανε πως σε τρεις μήνες θα ελεγχόταν η συμμόρφωση των 47 κρατών.

Το τρίμηνο δεν έχει παρέλθει ακόμα, όμως απ' ό,τι φαίνεται η αργή σε όλα Ε.Ε. πρόλαβε ήδη να εξετάσει και να πειστεί από τις δεσμεύσεις του Παναμά.

Οι αντιδράσεις πάντως έχουν αρχίσει, με τους ειδικούς να κάνουν λόγο για μια ανησυχητική τάση και μια προσπάθεια να αποδυναμωθεί η αξιοπιστία της λίστας. Μάλλον... τυχαίο θα είναι το γεγονός ότι πολλά από τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. καθώς και εξέχουσες προσωπικότητες της Ενωσης φιγούραραν στα «Panama Papers», κάτι που προφανώς δεν σχετίζεται με την έλλειψη πολιτικής βούλησης ορισμένων κρατών-μελών να προχωρήσουν με τις μεταρρυθμίσεις που θα μπορούσαν να επιφέρουν ουσιαστικές αλλαγές.