Το φιλέ, η πισίνα, η ταινία και ένας … φόρος!!!

Ποιο είναι το μεγαλύτερο «ελάττωμα» της κυβέρνησης Τσίπρα όσον αφορά την διαχείριση των οικονομικών ζητημάτων; Η απάντηση θα ήταν σχεδόν αβίαστη: Δεν είναι ένα και δύο ώστε να μπουν σε διαδικασία αξιολόγησης. Πάντως, εκείνο που εγώ θεωρώ ότι «σπάει» όλα τα ρεκόρ – τα ρεκόρ κάθε είδους διακυβέρνησης σε αυτή τη χώρα- είναι η αποδεδειγμένη αδυναμία της να κατανοήσει και να προσμετρήσει τις συνέπειες των επιλογών και των αποφάσεων της (π.χ φορολογικά μέτρα, ασφαλιστικές ρυθμίσεις) στην αγορά αλλά και στην τσέπη των πολιτών

Την αποδεδειγμένη αυτή αδυναμία μπορεί κανείς να πιστοποιήσει σε εκείνες τις αποφάσεις που αφορούν «περιφερειακά» ζητήματα – αποφάσεις που περνούν τις περισσότερες φορές απαρατήρητες και ασχολίαστες ακόμη και από τα media (που παραμένουν στην συντριπτική πλειοψηφία τους προσκολλημένα στις αναλύσεις για τα εισοδηματικά ισοζύγια των δημοσίων υπαλλήλων). Για παράδειγμα, έχει αναρωτηθεί κανείς το πόσο θα επηρεάσει τα budget των ομάδων – εταιρειών παροχής αθλητικού θεάματος ή την εγχώρια κινηματογραφική παραγωγή ένας νέος φόρος στη συνδρομητική τηλεόραση; Το πόσο ακριβώς κανείς δεν το γνωρίζει τώρα καθώς οι συνέπειες θα φανούν εκ των υστέρων – θα καταγραφούν στα αποτελέσματα. Το σίγουρο όμως είναι ότι θα έχουμε λιγότερες ταινίες ελληνικής παραγωγής (άρα λιγότερα μεροκάματα για τους ηθοποιούς και τεχνικούς και πάει λέγοντας). Το ίδιο και με τα πρωταθλήματα στα «μικρά» αθλήματα όπως το βόλεϊ ή το πόλο που ζουν από τα τηλεοπτικά δικαιώματα – «ψίχουλα» για το φιλέ ή τη πισίνα αλλά και τα «ψίχουλα» δεν θα υπάρχουν.

«Η επιβολή τέλους στην συνδρομητική τηλεόραση», όπως επισημαίνουν στελέχη της αγοράς, «θα επιφέρει παράπλευρες συνέπειες και σε κλάδους όπως ο Αθλητισμός και ο Κινηματογράφος. Κι αυτό γιατί κύριο -αν όχι μοναδικό- έσοδο των ομάδων των ελληνικών πρωταθλημάτων αποτελούν τα έσοδα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα, ενώ μέσα από τις συμπαραγωγές που χρηματοδοτούν οι συνδρομητικές πλατφόρμες καταφέρνει και στέκεται στα πόδια του ο Ελληνικός Κινηματογράφος».

Όχι πως τα πράγματα είναι καλύτερα για τις ίδιες τις εταιρείες. Κάθε άλλο. Η επιβολή τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση, είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ζημιώνει τις ελληνικές εταιρείες του κλάδου και δημιουργεί αθέμιτο ανταγωνισμό υπέρ των αντιστοίχων του εξωτερικού. Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, μία τέτοια απόφαση, θα δημιουργούσε επαχθέστατες συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού υπέρ των εταιρειών του εξωτερικού που προσφέρουν αντίστοιχες υπηρεσίες, όπως Netflix, Amazon, Youtube, AppleTV, καθώς σε αυτές δεν μπορεί να επιβληθεί ανάλογο τέλος χρήσης, και άρα θα έδινε ένα τρομερό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα υπέρ των διεθνών εταιρειών παροχής υπηρεσιών συνδρομητικής τηλεόρασης εις βάρος των αντίστοιχων Ελληνικών! Και να σκεφθείτε ότι οι ελληνικές εταιρείες περνούν και από το δημόσιο ταμείο. Σε αντίθεση με τις μεγάλες διεθνείς πλατφόρμες αποδίδουν στην πολιτεία, εκτός των φόρων και του ΦΠΑ, αντάλλαγμα έως και 3% ετησίως επί των εσόδων τους για την άδεια δορυφορικής εκπομπής συνδρομητικής τηλεόρασης, καταβάλλουν όλους τους προβλεπόμενους φόρους επί των διαφημίσεων που προβάλλουν ενώ επιπλέον καταβάλλουν ποσοστιαίες εισφορές επί του τζίρου τους υπέρ των Κέντρων Αποκατάστασης και Εκπαίδευσης Τυφλών, υπέρ κινηματογράφου, υπέρ των Οργανισμών Συλλογικής Διαχείρισης Πνευματικών Δικαιωμάτων κ.α.

Η επιβολή τέλους στη συνδρομητική τηλεόραση θα οδηγήσει στην συρρίκνωση της αγοράς της συνδρομητικής τηλεόρασης και άρα θα έχει τα ακριβώς αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, καθώς θα οδηγήσει στη μείωση των εισφορών προς το Δημόσιο και τους λοιπούς φορείς και οργανισμούς που προαναφέρθηκαν ενώ ταυτόχρονα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο όσες εταιρείες δραστηριοποιούνται στο χώρο με ελληνικά φορολογικά στοιχεία, προς όφελος εταιρειών εξωτερικού που δεν αποδίδουν κανένα έσοδο στο ελληνικό δημόσιο. Αλλά, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους φωστήρες στο υπουργείο Οικονομικών και το Μαξίμου με τις Κόκκινες Σημαίες της ιδεολογικής μυθολογίας.

Υπάρχουν και άλλα ζητήματα με παρενέργειες σε όλο το διαθέσιμο φάσμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας που προκύπτουν από τέτοιου είδους φορολογικές επιβαρύνσεις αλλά είναι πολύ τεχνικά… Ας μείνουμε στην ουσία. Η αγορά και οι καταναλωτές δεν είναι ο σάκος του μποξ κανενός ιδεολογικού ινστρούχτορα … Το έχω γράψει πολλές φορές – μια αγορά με σταθερό περιβάλλον δίχως απανωτούς φόρους που καλύπτουν τρύπες (μαύρες τρύπες)μπορεί να δημιουργήσει και ανάπτυξη που φέρει δουλειές και εισοδήματα. Υπάρχουν λύσεις και βρίσκονται όλες προς την πλευρά των δαπανών. Για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση προχωρούσε το "Σύζευξις ΙΙ", για την κάλυψη των τηλεπικοινωνιακών αναγκών του δημοσίου, θα μείωνε τις δαπάνες κατά 150 εκατ. ευρώ ετησίως. Τελεία και παύλα, αγαπητοί σύντροφοι!!!