ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΟΥΠΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Οι τράπεζες και η κάλπη

Τρεις μόλις μέρες πριν τις εκλογές η κυβέρνηση έτρεξε ως άλογο κούρσας και έκλεισε το πρώτο κεφάλαιο ανακεφαλαιοποίησης των τεσσάρων μεγαλύτερων τραπεζών, Εθνικής, Alpha, Eurobank και Πειραιώς. Σε χρόνο ρεκόρ αποφασίστηκε

την Τετάρτη από το Υπουργικό Συμβούλιο η σχετική Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (θα πρέπει να ψηφιστεί από την επόμενη Βουλή) και την ίδια μέρα «πήρε» και αριθμό ΦΕΚ. Έτσι το ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας θα δώσει -και αυτό σε χρόνο ρεκόρ-  την πρώτη δόση των 18 δισ. στις τράπεζες, ως προκαταβολή, μάλιστα, της εισφοράς του στις μελλοντικές αυξήσεις μετοχικού τους κεφαλαίου. Τα χρήματα θα εισφερθούν στις ελληνικές τράπεζες στις αμέσως προσεχείς μέρες.

Καλώς έπραξε και ανέπτυξε ταχύτητα το ελληνικό κράτος. Το τραπεζικό σύστημα με τη ρευστότητά του αρδεύει -θεωρητικά- την οικονομία, σώζει τις επιχειρήσεις από την ασφυξία και, μέσω αυτών εξασφαλίζει ανεκτά επίπεδα απασχόλησης. Ορθώς λοιπόν έπραξαν Υπουργικό Συμβούλιο, τρόικα και Ταμείο Σταθερότητας εξασφαλίζοντας κεφαλαιακή επάρκεια, ρευστότητα και σταθερότητα του συστήματος. Μόνον που η ορθότητα δεν συμβάδισε με την επάρκεια της ρύθμισης. Η μεταφορά των 18 δισ. ευρώ στα ταμεία των τραπεζών αποφεύχθηκε να συνδυαστεί με αποφάσεις που θα έθεταν το καλώς εννοούμενο συμφέρον των δανειοληπτών (φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων) στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των τραπεζών, έστω μαζί με το συμφέρον των μετόχων. Ο στρατηγικός έλεγχος του Δημοσίου στο τραπεζικό σύστημα δεν εξασφαλίζεται με λεπτομερείς συμφωνίες παρά το ότι τα 18 δισ. και τα υπόλοιπα που θα εισρεύσουν στις τράπεζες είναι προϊόν δανείου που συνήψε η Ελλάδα με την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, στα πλαίσια του πολυδιαφημισμένου PSI. Πιο απλά; Τα χρήματα που στηρίζουν τις τράπεζες είναι λεφτά του κράτους. Μ’ αυτά οι ιδιώτες μέτοχοι (και σημερινοί μάνατζερς) των τραπεζών θα έχουν μονοψήφιο ποσοστό στο μετοχικό κεφάλαιο, με το Δημόσιο να διαθέτει «τερατώδες» ποσοστό. Παρόλα αυτά το ιδιωτικό μάνατζμεντ των τραπεζών επιδιώκει να εξασφαλίσει την εύνοια της τρόικας και των κυβερνητικών κομμάτων ώστε να διατηρήσει το μάνατζμεντ για πολλά ακόμη χρόνια. Αυτό προκαλεί, σύμφωνα με πληροφορίες, εσωτερικές αντιπαλότητες τόσο στο εσωτερικό των «κομμάτων εξουσίας» (από τη μια, αυτοί που θέλουν τον δημόσιο έλεγχο και από την άλλη οι αποθεώνοντες την ιδιωτική πρωτοβουλία), όσο και στο εσωτερικό της τρόικας. Η τελευταία αντιπαλότητα έχει, όπως την προσεγγίζουν οι δημοσιογραφικές πληροφορίες, ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Υπάρχουν εκείνοι που ομνύωντας στο ρόλο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θέλουν να διατηρηθεί ο έλεγχος των ιδιωτών, δηλ. την πλειοψηφία που συγκροτούν, η ομάδα του κ. Κωστόπουλου στον Alpha, ο κ. Λάτσης στη Eurobank και η ομάδα του κ. Σάλλα στην Πειραιώς. Και υπάρχουν, εντός της τρόικας και εκείνοι που θέλουν να περάσει ο έλεγχος στο ελληνικό Δημόσιο. Όχι, όμως, για να πανηγυρίσουν οι «κρατιστές», αλλά για να μεταφερθούν πολύ γρήγορα τα κρατικά πλειοψηφικά πακέτα στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων. Σ