ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ

Με άδεια βαλίτσα η Μέρκελ;

Τα ρεπορτάζ και οι αναλύσεις του τύπου «τι γυρεύει η Μέρκελ στην Αθήνα» έδωσαν και πήραν τις προηγούμενες ημέρες. Δικαιολογημένα, αφού η Γερμανίδα καγκελάριος έχει πέντε χρόνια να επισκεφθεί την Ελλάδα και αποτελεί το Βερολίνο είναι ο αρχιτέκτονας της πολιτικής λιτότητας, που βυθίζει στην ύφεση, σταδιακά, όλη την Ευρωζώνη.
Είναι, λοιπόν, σημαντική η επίσκεψη της Άνγκελα Μέρκελ

Τέτοιες επισκέψεις, συνήθως γίνονται όταν οι εμπλεκόμενοι, δηλαδή ο Αντώνης Σαμαράς και η Άνγκελα Μέρκελ εν προκειμένω, έχουν κάτι να πουν.
Και καλά, ο Έλληνας πρωθυπουργός είναι πια προβλέψιμος. Η παρέμβασή του θα κινηθεί, εκτός απροόπτου, στην αποφασιστικότητα της Ελλάδας να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, αλλά και στο αίτημα για επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής. Τουλάχιστον, σε επίπεδο επίσημων δηλώσεων.

Το θέμα είναι τι θα πει η Μέρκελ. Έχει αρχίσει, άραγε, να σκέφτεται η καγκελάριος τις επιπτώσεις από την πολιτική της λιτότητας που έχει επιβάλει σε όλη την Ευρώπη; Έχει σκεφτεί ότι η λιτότητα αυτή δημιουργεί τις συνθήκες που οδήγησαν στον εκφυλισμό της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την άνοδο του ναζισμού; Είναι το Βερολίνο έτοιμο -στα σοβαρά- να δει το θέμα των «συνολικών λύσεων για την Ευρώπη»; Θα φέρει, στις αποσκευές της, έστω κάποιες -τεχνοκρατικού τύπου- διευκολύνσεις (που έχουν, όμως, σημασία…), όπως η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών από τον ESM, το rollover των ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στο χαρτοφυλάκιο της ΕΚΤ ή ένα δεύτερο «κούρεμα» του ελληνικού χρέους, με τη συμμετοχή του «επίσημου» τομέα;

Αν η Γερμανίδα καγκελάριος έχει να πει κάτι επ’ αυτών, τότε η επίσκεψή της, είναι πραγματικά σημαντική και ενδεχομένως να σημάνει την αρχή για μια καινούργια σελίδα στην Ευρωζώνη και -γιατί όχι;- στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Ως τώρα, πάντως, δεν έχουμε τέτοια δείγματα. Την πρόθεση της Γερμανίας για τέτοιου τύπου υπερβάσεις δεν την επιβεβαιώνουν ούτε τα δημοσιεύματα του διεθνούς τύπου, ούτε οι δημόσιες δηλώσεις Γερμανών αξιωματούχων, ούτε καν κοινοτικές πηγές που γνωρίζουν τις «ζυμώσεις» του παρασκηνίου μεταξύ Βρυξελλών, Φρανκφούρτης και Βερολίνου.
Το πιθανότερο, λοιπόν, είναι ότι η κ. Μέρκελ θα μας πει για μία ακόμη φορά ότι «ματώνει η καρδιά της» για τα πάνδεινα που τραβάμε. Ότι «μας θέλει στο ευρώ» και ότι «η θέση της Ελλάδας είναι στο ευρώ και την Ευρώπη». Ίσως, μάλιστα, να αφήσει να εννοηθεί ότι αν ληφθούν τα μέτρα-σοκ, τότε η Ελλάδα θα αρχίσει να βλέπει φως στην άκρη του τούνελ. Κι ας διαψεύδεται από τους αριθμούς ένας τέτοιος ισχυρισμός.
Αν, λοιπόν, έρχεται μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να στηρίξει τον Αντώνη Σαμαρά να πάρει τα μέτρα-σοκ, τότε κακώς έρχεται. Δε θα πετύχει τίποτα παραπάνω, από το να ενταθεί ο όψιμος -και απολύτως δικαιολογημένος, βεβαίως- «αντιγερμανισμός» των Ελλήνων. Από το να διογκωθεί ο απειλητικός «αντιευρωπαϊσμός». Εξάλλου, αν το Βερολίνο θέλει απλώς να περάσουν τα μέτρα και δε