Αστεία ή φαιδρά πράγματα;

Μπορεί «εμείς οι Έλληνες» μετά το ατέλειωτο φροντιστήριο της οικονομικής κρίσης να γίναμε λίγο – πολύ σπουδαίοι οικονομολόγοι και οικονομικοί αναλυτές, αλλά, τώρα, -ήγουν, μετά μια βδομάδα «μαύρο» στους δέκτες της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε επιστημονικό πεδίο (!), και να γίνουμε ελλόγιμοι νομικοί και ερμηνευτές των νόμων, του Συντάγματος και των αποφάσεων των ανώτατων δικαστηρίων : οι νομικο–πολιτικές ερμηνείες και αναλύσεις δίνουν και παίρνουν απ’ άκρη – σ’ άκρη της ελληνικής επικράτειας και, πράγματι, ποιος είδε βαθυγνώστη Έλληνα νομικό και πολιτικό αναλυτή και δεν φοβήθηκε!

Καθότι, σ’ αυτή – τούτη τη χώρα όπου η «φαιδρά πορτοκαλέα» τείνει να γίνει το μεγαλύτερο από τα μεγάλα δέντρα του φυτικού βασιλείου όλα μπορούν να συμβούν ακόμη κι αν η κυβέρνηση της χώρας δεν είναι μονοκομματική (sic), αλλά, τρικομματική στη πιο φθηνή τιμή που υπάρχει στην παγκόσμια αγορά.

Ωστόσο, όμως, πέραν του αστείου και της φολκλορικής ανακίνησης που παραγάγει το όλο θέμα, υπάρχει η αθέατη (ή καλά κρυπτόμενη) πλευρά που, -φευ, είναι πιο σημαντική απ’ αυτό που όλοι θέλουν να φαίνεται. Έτσι, αν και η αναμενόμενη αναδίπλωση Σαμαρά ήρθε δια μέσου του ΣτΕ (αλήθεια, κάθε πότε θυμούμαστε ότι υπάρχει Συμβούλιο της Επικρατείας;), και της λυτρωτικής απόφασης που εξέδωσε, εν τούτοις, η «επόμενη μέρα» ξημέρωσε στο εγχώριο πολιτικό γίγνεσθαι, με το πρωθυπουργό να έχει κατορθώσει να εμπλέξει στη «βαθιά διακυβέρνηση» και τα άλλα δυο κόμματα που, μέχρι τώρα, άγονταν και φέρονταν κατά το δοκούν : εκεί που μέχρι σήμερα, δηλαδή, ήταν –κατά το κοινώς λεγόμενο-, η «ουρά» ή το «άλλοθι» του παιγνίου, τώρα γίνονται άμεσοι συμμέτοχοι των κυβερνητικών θεμάτων, προβλημάτων και, άρα, και των αδιεξόδων. Εκείνο που απομένει είναι ο ανασχηματισμός (που άλλωστε ήταν να γίνει), ώστε, όντως, η τρικομματική – μονοκομματική κυβέρνηση (!), να γίνει γνήσια και αυθεντικά πάλι τρικομματική!!

«Ηθελέ ‘στα και παθέ ‘στα» θα μπορούσε να κραυγάσει η πανελλαδική νομικο–πολιτική ομήγυρις. Θα μας πάρει, όμως, καιρό να εξακριβώσουμε με μαθηματική ακρίβεια αν ήταν «ανοσιούργημα» ή απλά μια «μπλόφα» η «κίνηση ΕΡΤ» του Αντ. Σαμαρά. Προς ώρας, πάντως, καταδεικνύεται πως ένα «ανοσιούργημα» μπορεί κάλλιστα να είναι και «μπλόφα», όταν όλοι ξέρουμε ότι στην Ελλάδα ισχύει το μείζον : «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Όθεν, εκεί που με τις κρυφές έρευνες ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ή ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ (η σειρά ουδεμία σημασία έχει), δεν έμπαιναν ή μετά βίας έμπαιναν στη Βουλή, τώρα θα μπουν για τα καλά στην κυβέρνηση. Από ‘δω και πέρα, όμως, δεν μπορεί να ισχύουν δικαιολογίες του τύπου : «εμείς με την παρουσία μας κάνουμε λιγότερο επώδυνες τις αποφάσεις», αλλά, το : «αφού μπήκαν στο χορό θα χορέψουν για τα καλά». Αλίμονο, δηλαδή, σ’ αυτόν που δεν ξέρει να χορεύει καλά και να κάνει απλά και μόνο (για το θεαθήναι), τον υπερασπιστή και τον ανέξοδο προστάτη της δημοκρατικής διαδικασίας και του Πολιτεύματος…