Οι Ελληνες οινοποιοί σε σταυροδρόµι

Σκέψεις και προβληματισμοί για το μέλλον του κρασιού.

Η μοντέρνα ελληνική οινοποιία κλείνει τον πρώτο κύκλο της ζωής της! Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και στις αρχές του ’90 όταν έγινε η μεγάλη επανάσταση και αναδείχτηκαν οι «μικροί παραγωγοί», που έμελλε να αλλάξουν το οινικό τοπίο της χώρας. Σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, οι Ελληνες οινοποιοί αντιμετωπίζουν τεράστιες προκλήσεις και, ανάλογα με τις αντιδράσεις τους, θα διαμορφωθεί το νέο οινικό περιβάλλον. Οι προκλήσεις είναι πολλές και θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στα κρασιά που θα απολαύσει ο καταναλωτής στο μέλλον.

Λανθασμένες επιλογές θα μας οδηγήσουν πίσω, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του αμπελώνα μας, την ποιοτική υποβάθμιση των κρασιών μας, την περαιτέρω υποβάθμιση της εικόνας μας διεθνώς και την επέκταση του εισαγόμενου κρασιού, επώνυμου και ανώνυμου. Σωστές επιλογές θα ανεβάσουν το ελληνικό κρασί σε επίπεδο εικόνας και ποιότητας και θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την άνθηση ενός τόσο σημαντικού και δημοφιλούς τομέα της οικονομίας στη χώρα μας. Ποιες είναι μερικές από αυτές τις προκλήσεις;

Εξαγωγές

Τα νούμερα δεν ανθούν ακόμα, όμως τα μηνύματα είναι σαφή. Εχει δημιουργηθεί ένα θετικό ρεύμα για τα ελληνικά κρασιά και είναι στο χέρι μας η αίσθηση αυτή να γίνει πραγματικότητα. Ποιοτικά προϊόντα, εστιασμένες προσπάθειες προβολής και συστηματική generic καμπάνια κάτω από την ομπρέλα του «The New Wines of Greece» είναι οι προϋποθέσεις. Επίσης, ας καταλάβουμε ότι ο ανταγωνισμός δεν είναι η λίστα του καλύτερου ελληνικού εστιατορίου στη Νέα Υόρκη, αλλά οι διεθνείς αγορές.

Καινοτομία

Κρασί σε Pet ή σε Tetrapak, νέα μεγέθη μπουκαλιών, επώνυμο κρασί σε ασκό κ.λπ. είναι καινούργιες πρακτικές που, προφανώς, ζητάει ο καταναλωτής και πρέπει να αντιμετωπιστούν σοβαρά από τους παραγωγούς. Για κάποιους είναι πανάκεια, για άλλους ευκαιρία... Νέου είδους προϊόντα, όπως κρασιά με χαμηλές θερμίδες, χαμηλόβαθμα, αρωματισμένα, είναι αποτέλεσμα τεχνολογικών εξελίξεων, τις οποίες πρέπει να αξιολογήσουν οι παραγωγοί. Πρέπει να ακούσουν τον καταναλωτή, προκειμένου να του προσφέρουν αυτό που ζητάει. Τα τελευταία χρόνια κάθε παραγωγός «λάνσαρε» το κρασί που του άρεσε, με την ελπίδα να τον ακούσει ο ανεκπαίδευτος καταναλωτής. Σήμερα, πρέπει εμείς να ακούσουμε εκείνον! Ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής του κρασιού είναι ο καφές, η μπίρα και τα αλκοολούχα ποτά, που επενδύουν αδρά, ώστε να μάθουν τι αποζητάει τελικά ο καταναλωτής...

Διακίνηση

Η οικονομική κρίση ανέδειξε το μεγάλο πρόβλημα της διάθεσης του κρασιού. Η πλειονότητα των «μικρών παραγωγών» δεν επένδυσαν ποτέ σε ολόκληρη την αλυσίδα διάθεσης των προϊόντων τους. Έτσι, ενώ στα αμπέλια και στα οινοποιεία εφαρμόστηκαν προγράμματα τελευταίας τεχνολογίας, το εμπόριο του οίνου παρέμεινε σε πρακτικές του παρελθόντος. Η απελευθέρωση της αγοράς των μεταφορών, οι νέες τεχνολογίες στο διαδίκτυο, η ευκολία των μετακινήσεων και, τελικά, η ανάγκη διάθεσης των προϊόντων θα δημιουργήσουν νέους παίκτες και νέες πρακτικές. Θα μπορέσουμε να τις εκμεταλλευτούμε προς όφελος του καταναλωτή;

Αλλαγή γενιάς

Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα! Οι «μικροί παραγωγοί» σε ποσότητα παραγόμενου κρασιού, όπως και σε ηλικία, ενηλικιώθηκαν! Πολλοί έχουν φτάσει σε ηλικία σύνταξης, έχουν χάσει τη σπιρτάδα που τους έκανε... «σέξι», έχουν μεγαλώσει σε ποσότητα και, κυρίως, έχουν πλέον εδραιωθεί. μην ξεχνάμε ότι η ελληνική οινοποιία, και όχι μόνο, είναι αρκετά προσωποπαγής. Πόσες οινοποιίες έχουν πρόγραμμα διαδοχής; Πόσες είναι έτοιμες να αλλάξουν τη μαρκετινική τους στρατηγική; Πόσα κορίτσια και αγόρια είναι έτοιμα να αναλάβουν μια στημένη δουλειά που αντιμετωπίζει δυσκολίες; Πόσες οινικές οικογένειες είναι έτοιμες να πουλήσουν ή να συγχωνευτούν με συναδέλφους προκειμένου να επιβιώσουν;

Όλες αυτές οι εξελίξεις κάνουν τον κλάδο μας δυναμικό, εξελισσόμενο και γεμάτο εκπλήξεις και ανατροπές. Εχουμε πλέον τη γνώση, την πείρα και την εξυπνάδα να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις! Όλες για το καλό του ελληνικού κρασιού και του Έλληνα καταναλωτή, που τόσο μας εκτιμάει και μας τιμάει κάθε μέρα...