«Χρυσό» τεστ για διάγνωση εμφράγματος

ΥΓΕΙΑ«Χρυσό» τεστ για διάγνωση εμφράγματοςΤρίτη, Ιανουάριος 20, 2015 - 17:00

Ενα τεστ που μπορεί να αποδειχτεί... χρυσό για την έγκαιρη διάγνωση των εμφραγμάτων αναπτύσσουν Αμερικανοί επιστήμονες σε συνεργασία με Κινέζους ειδικούς! Το τεστ χρησιμοποιεί μία ταινία με νανοσωματίδια χρυσού προκειμένου να μετρήσει

τα επίπεδα της τροπονίνης, της πρωτεΐνης που εκλύεται όταν ο καρδιακός μυς υποστεί βλάβη. Μάλιστα υπόσχεται τη διάκριση πολύ μεγαλύτερου αριθμού ασθενών που κινδυνεύουν και πιο έγκαιρα σε σχέση με τις συμβατικές εξετάσεις.

Πολλά εμφράγματα είναι «σιωπηλά», με άλλα λόγια δεν δίνουν συμπτώματα, οπότε είναι δύσκολο η διάγνωσή τους και η λήψη προληπτικών μέτρων. Ο βιοδείκτης του συγκεκριμένου τεστ, η καρδιακή τροπονίνη I (cTn-I) προειδοποιεί για το έμφραγμα του μυοκαρδίου, καθώς τα επίπεδα της συγκεκριμένης πρωτεΐνης αυξάνονται κατά χιλιάδες φορές σε έναν ασθενή σε σχέση με κάποιον με απόλυτα υγιή καρδιά.
Το συγκεκριμένο τεστ αποτελείται από μία ταινία στην επιφάνεια της οποίας βρίσκονται τα χρυσά νανοσωματίδια, που έχουν την ιδιότητα να επιδεικνύουν πολύ καλύτερες ικανότητες ανίχνευσης σε σχέση με παρόμοιες ταινίες εξέτασης. Στη διάρκεια του τεστ καταγράφονται με ανοσοχρωματογραφικές μεθόδους οι χημικές αντιδράσεις του οργανισμού μεταξύ αντιγόνων και αντισωμάτων, καθώς τα νανοσωματίδια έχουν την ιδιότητα να προσελκύουν περισσότερα αντισώματα και επομένως να επιδεικνύουν μεγαλύτερη διαγνωστική ευαισθησία.

Για να παράξουν τα νανοσωματίδια, οι ειδικοί χρησιμοποιούν τεχνολογία μικροπλάσματος, η οποία έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν σε οδοντιατρικές εφαρμογές, όπως η λεύκανση των δοντιών, αλλά και στην απολύμανση και στη συντήρηση φρούτων και λαχανικών. Οσο για τα νανοσωματίδια χρυσού, θεωρούνται πολλά υποσχόμενη μέθοδος και για άλλες βιοϊατρικές εφαρμογές, που αφορούν την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου, τη μεταφορά φαρμάκων αλλά και τη θεραπεία νευροεκφυλιστικών ασθενειών, όπως το Αλτσχάιμερ.

Τη νέα μέθοδο υπογράφουν ερευνητές από το Τμήμα Εφαρμοσμένης Φυσικής, Μηχανολογίας και Αεροδυναμικής της Σχολής Μηχανικών του Πολυτεχνικού Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, με επικεφαλής τον καθηγητή Κουρτ Μπέκερ, σε συνεργασία με τον Γουέι Ντονγκ Τσου και άλλους ερευνητές από το Τμήμα Μηχανολογίας και Αεροδιαστημικής του πανεπιστήμιου του Πεκίνου.