Στο σκοτεινό μυαλό του J. Edgar

Ένα ζουμ στην εσωτερική ζωή ενός μοναχικού άντρα που όμως έφερε τα πάνω κάτω στις ΗΠΑ, επιχειρεί ο Clint Eastwood με την ταινία “J. Edgar”.

Από τον Αντώνη Πακουλίδη

Τελικά οι κλασικές αξίες στο χώρο του κινηματογράφου δεν πεθαίνουν ποτέ. Όταν ακούς το όνομα Clint Eastwood

στη σκηνοθεσία δεν μπορείς παρά μόνο να σκεφτείς πως η εκάστοτε ταινία όχι μόνο ότι θα γίνει εμπορική επιτυχία και θα είναι ποιοτική, αλλά και πως θα περάσει στην ιστορία του κινηματογράφου.

Αυτό που χαρακτηρίζει το βιογραφικό δράμα “J. Edgar” είναι η τρυφερότητα μιας ιστορίας αγάπης. Ο Leonardo DiCaprio ξετυλίγει το κουβάρι της ανθρωπιάς του J. Edgar με ένα μίγμα παλιάς make up ταινίας. Η σκοπιά του Eastwood μας πάει πίσω στην ιστορία ενός ανθρώπου, ενός διευθυντή του FBI, τον J. Edgar Hoover που το 1924 συγκροτεί ο ίδιος τη μυστική οργάνωση και την κάνει μια αποτελεσματική οργάνωση κατά του εγκλήματος – με το να παρενοχλεί τους διαφωνούντες και να φτιάχνει μυστικούς φακέλους για τους πολιτικούς. Ο Hoover πολεμάει τους γκάνγκστερ του ’30 και αργότερα τη Μαφία. Παραμένει ο διευθυντής του FBI, μέχρι και το θάνατό του το 1972.

Ο ίδιος έχτισε μια ακρόπολη πληροφοριών για την οποία έπρεπε να σκάψει πολύ βαθιά. Ο σεναριογράφος είναι ο Dustin Lance Black (γνωστός από το “Milk”) διηγούμενος την προσωπική και δημόσια ζωή του τιτάνα του 20ου αιώνα. Το φιλμ ανοίγει νωρίς στη δεκαετία του ’60 με το κτίριο του Υπουργείου Δικαιοσύνης, το κανονικό σπίτι του FBI, οδηγώντας μας μέσα, όπου βλέπουμε το χλωμό πρόσωπο του Hoover, ένα σακουλιασμένο προσωπείο υπό τη συνοδεία της φράσης του ιδίου “Ο κομμουνισμός δεν αποτελεί κόμμα – είναι μια αρρώστια’’.

Χάρη στη βοήθεια του ηθοποιού Ed Westwick, που μας εξιστορεί κάποια πράγματα του παρελθόντος του Hoover, μπαίνουμε στο μυαλό του ισχυρού άντα του FBI. Όπως το ότι μια πυρκαγιά ήταν ο λόγος που τον οδήγησε ώστε να γίνει αντί-ριζοσπάστης. Αρχικά ήταν ένας πρώην βιβλιοθηκάριος που με τη βοήθεια της γραμματέας του χτίζει φακέλους για πρόσωπα που είναι πιθανά και απίθανα για εξτρεμισμό και νιώθει πως, σαν καρκίνος που απλώνεται, πρέπει να τα αφανίσει.

Ο Eastwood χωρίς να βιάζεται, συμπυκνώνει την ιστορία πενήντα χρόνων του Hoover, αλλά και του FBI, μέσα σε δύο ώρες και δεκαεπτά λεπτά. Και μέσα εκεί θα αναλύσει και τη σχέση του με τον Clyde Tolson, που αποτέλεσε μακροχρόνιο συνεργάτη του αλλά και σύντροφό του. Ο σκηνοθέτης εξίσου μας εξιστορεί το χρονικό της σχέσης μεταξύ των δύο αντρών, με τον Tolson να αποτελεί το μοναδικό φως και την  πλήρη στήριξη στο σκοτεινό κόσμο του Hoover.

Το θέμα της ομοφυλοφιλίας του Hoover γίνεται αρκετά έντονο καθότι εκείνος δε φανερώνει την προσωπική του ταυτότητα, κυνηγώντας όμως τους ομοφυλόφιλους και απαγορεύοντας τους κάθε σχέση με το FBI. Θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι και άπειρες ώρες σειρών για να δειχτούν αναλυτικ