Στις 20 Σεπτεμβρίου η Ελλάδα ψάχνει πρωθυπουργό και χρυσό στο Ευρωμπάσκετ – Φώτη, μπορεί;

Στις 20 Σεπτεμβρίου (πιθανότατα), θα έχουμε ξανά – μανά βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Στις 20 Σεπτεμβρίου (γκαραντί), θα έχουμε τον τελικό του Ευρωμπάσκετ. Έχουμε τον ενθουσιασμό, έχουμε τη φόρα, έχουμε το κράμα εμπειρίας – νιάτων, έχουμε το υλικό, έχουμε τους NBAers, έχουμε όλα τα εχέγγυα να φτάσουμε

Γράφει ο Κώστας Βαϊμάκης

Είναι εξαιρετικά συμπαθής περίπτωση ο προπονητής της Εθνικής, ο Φώτης Κατσικάρης. Εργατικός, φιλόδοξος, άνθρωπος χαμηλών τόνων, αυτό που λέμε «μπασκετάνθρωπος». Και σαν παίκτης ήταν συμπαθής, δεν προκάλεσε ποτέ, δεν μπλέχτηκε σε καυγάδες και βεντέτες, δεν έγινε ποτέ πρωταγωνιστής σε φασαρίες ή άλλες σαχλαμάρες και το ίδιο προφίλ συνέχισε να έχει και ως προπονητής, βοηθός στην αρχή στην ΑΕΚ και πρώτος προπονητής της πέντε χρόνια αργότερα.

Κι όπου κι αν πήγε, πάντα έκανε «δουλίτσα». Και το «δουλίτσα» δεν το λέω φυσικά υποτιμητικά, το λέω απόλυτα ρεαλιστικά, αφού κατάφερνε και καταφέρνει να φτιάχνει ομάδες που παίζουν ενδιαφέρον μπάσκετ, ελκυστικό και αποτελεσματικό ταυτόχρονα, χωρίς να έχει το απύθμενο μπάτζετ και το απαστράπτον ρόστερ. Ντιναμό Αγίας Πετρούπολης, Βαλένθια, Άρης, Μπιλμπάο, Μούρθια πλέον. Και κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά και πριν αναλάβει την Εθνική Ελλάδας, είχε τη μαγκιά, τα guts που λέμε, να σηκωθεί και να φύγει από την Εθνική Ρωσίας και να πετάξει στα σκουπίδια ένα τετραετές συμβόλαιο, όταν άρχισαν να βάζουν χέρι στα χωράφια του και έδιωξαν τον άμεσοσυνεργάτη του.

Η περσινή αποτυχία πόνεσε, αλλά δεν (του) στοίχισε

Με πολλά όνειρα και προσδοκίες πήγαμε πέρυσι στο Παγκόσμιο, με κουβέντες για μετάλλιο, για κάτι διαφορετικό απ’ ό,τι βλέπαμε επί Τρινκιέρι. Τα πρώτα παιχνίδια μας ενθουσίασαν και στη συνέχεια ήρθε η σφαλιάρα από τους Σέρβους και μας προσγείωσε απότομα: ανέτοιμη εμφανίστηκε τότε η ομάδα, πνευματικά και αγωνιστικά, υποτίμησε τη Σερβία και έχασε καθαρά και δίκαια. Αλλά παρόλη την αποτυχία, η απόφαση ήταν να στηριχθεί ο Κατσικάρης: στάθηκαν δίπλα του οι παίκτες, τον υποστήριξαν τα ΜΜΕ, τον «αγκάλιασε» τελικά ο Ομοσπονδία.
Φέτος δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας

Αυτή η Εθνική όμως, η φετινή, αυτή η φουρνιά παλιών και νέων, με παίκτες που έχουν ενεργό ρόλο στο ΝΒΑ, με τον Σπανούλη και τον Κουφό να δίνουν το «παρόν», με όλους τους καλούς Έλληνες παίκτες διαθέσιμους χωρίς να υπάρχουν ούτε τραυματίες, ούτε απρόθυμοι, δημιουργεί πολύ υψηλότερες απαιτήσεις. Κυρίως από τον προπονητή αυτής της ομάδας. Διότι αν πέρυσι ο Κουφός του γύρισε την πλάτη και 2-3 άλλοι επέλεξαν να ξεκουράσουν τα ταλαιπωρημένα τους κορμιά και να μην πάνε καν στην προετοιμασία, φέτος δεν υπήρξαν διαρροές (πλην του τραυματία Νίκου Παππά): δεν είναι μόνο άπαντες οι NBAers παρόντες, δεν είναι μόνο ο Σπανούλης με τον Περπέρογλου, οι γνωστοί «πρόθυμοι» Ζήσης, Μπουρούσης, Καϊμακόγλου, Σλούκας, Μάντζαρης, Πρίντεζης, αλλά – θεωρητικά – και όλοι οι υπόλοιποι καλοί Έλληνες παίκτες: ο Μαυροκεφαλίδης και ο Σχορτσιανίτης για παράδειγμαουδέποτε εκλήθησαν αλλά και ουδέποτε είχαν δηλώσει ότι δεν είναι διαθέσιμοι.

Τα ρίσκα με την τελική 12άδα

Κατέληξε λοιπόν στην τελική 12άδα ο Φώτης Κατσικάρης, αμέσως μετά το τουρνουά της Ξάνθης. Από τους 14 μας αποχαιρέτισαν ο Γιάνκοβιτς και ο Αγραβάνης. Απόλυτα σεβαστές οι επιλογές του κόουτς, αυτοί του κάνουν, αυτοί του εξυπηρετούν τα πλάνα και τα συστήματα, αυτοί είναι πιο λειτουργικοί σ’ αυτό που θέλει να παίζει η Εθνική, κάποιοι απ’ αυτούς μπορούν να προσφέρουν σε περισσότερες από μια θέσεις, αλλά μαζί με την ευθύνη της τελικής επιλογής, παίρνει και την ευθύνη γενικά. Όχι φυσικά αν – χτύπα ξύλο – υπάρξει ένας τραυματισμός που θα του τινάξει τα πλάνα στον αέρα. Μιλάμε για την περίπτωση που είναι όλοι υγιείς, αλλά τα πράγματα δεν γίνουν στο παρκέ όπως είναι σχεδιασμένα στο μυαλό και το πινακάκι του.

Με λίγα λόγια, η περσινή αποτυχία «συγχωρέθηκε», «ξεχάστηκε», την αφήσαμε πίσω, τη θεωρήσαμε μια άτυχη στιγμή. Αλλά τώρα, έχουμε «ψηθεί» για μετάλλιο, τουλάχιστον χάλκινο. Ρεαλιστικό ή μη (που μοιάζει απόλυτα ρεαλιστικό) θέλουμε μετάλλιο. Κι αν μας το φέρει ο Κατσικάρης, θα πιστωθεί το μερίδιο της επιτυχίας που θα του αναλογεί. Αν όμως δεν τα καταφέρει, θα χρεωθεί το μεγαλύτερο μέρος – αν όχι όλο – της αποτυχίας. Γι’ αυτούς που κάλεσε στην προετοιμασία και γι’ αυτούς που αγνόησε, γι’ αυτούς που πήρε στη 12άδα και γι’ αυτούς που «έκοψε» (πάντα οι καλύτεροι παίκτες, είναι αυτοί που δεν παίζουν…), γιατί έβαλε τον τάδε στο «3» και τον δείνα στο «4», γιατί δεν πήρε τον Γιάνκοβιτς που παίζει σε τρεις θέσεις ή τον Αγραβάνη που δίνει ενέργεια, γιατί δεν κάλεσε καν τον Μαυροκεφαλίδη που είναι σούπερ επιθετικό όπλο, γιατί πήρε τον Μάντζαρη που πέρα από την καλή του άμυνα υστερεί στην επίθεση κλπ, κλπ. Αυτή είναι η μοίρα των προπονητών, ευτυχώς ή δυστυχώς, ιδιαίτερα στην υπέροχη Ελλάδα μας…

The post Στις 20 Σεπτεμβρίου η Ελλάδα ψάχνει πρωθυπουργό και χρυσό στο Ευρωμπάσκετ – Φώτη, μπορεί; appeared first on KoolNews.