Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

Χαμογέλα ρε μαλάκα, μη σου δώσω μια ξανάστροφη και δεις τον ουρανό σφοντύλι. Χαμογέλα με το ζόρι, χαμογέλα με σφιγμένα χείλη, χαμογέλα με τον τρόμο στο βλέμμα. «Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάμε;» τιτλοφόρησε ο Χρόνης Μίσσιος το βιβλίο του 1988. Βάλε πεντέξι στρώσεις μεϊκάπ, σοβατίσου, κρύψε την αγωνία σου και χαμογέλα. Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

Γράφει η Έλενα Ακρίτα

Φόβος.

«Οστις εταίρους δέδοικεν, δούλος ων λέληθεν

εαυτόν».

Αντισθένης, κυνικός φιλόσοφος 445-360 π.Χ.

Δηλαδή: «Οποιος φοβάται τους άλλους, χωρίς να το καταλάβει γίνεται δούλος!».

Και στον 20ό αιώνα, ο Ζαν-Πολ Σαρτρ:

«Παιδί μου, πρέπει να φοβάσαι. Μόνο έτσι θα γίνεις νομοταγής πολίτης».

Ούτε θυμόμαστε πια πόσα χρόνια, σε αυτόν τον τόπο, ζούμε αγκαζέ με τον φόβο. Φόβος για τη δουλειά. Φόβος για το ψωμί. Φόβος για το παιδί. Φόβος για το αύριο, φόβος για τη ζωή, φόβος για την αρρώστια. Κι όλα αυτά σε μια χώρα με την εγκληματικότητα να βαράει ταβάνια, τη βία σε κάθε στροφή του δρόμου, την κακοποίηση σε φρικαλέα ποσοστά.

Στην ελληνική μυθολογία, ο Φόβος ήταν γιος του θεού του Πολέμου Αρη. Μαζί με τον αδελφό του, τον Δείμο (η ενσάρκωση του Τρόμου), συνοδεύανε τον πατέρα τους στα πεδία των μαχών. Τότε...

Τώρα ο Φόβος άλλαξε πρόσωπο. Τώρα Φόβος είναι οι ξένοι δανειστές που ζητάνε όλο και πιο ψηλές κωλοτούμπες για να δώσουν τη δόση στο πρεζόνι. Τώρα Φόβος είναι οι κυβερνήσεις που δεν κυβερνάνε. Οι απολύσεις που ονομάζονται μεταρρυθμίσεις. Οι διαπραγματεύσεις που δεν γίνονται ποτέ. Γιατί η υποτέλεια παραλύει τα άκρα. Κι ο Φόβος εμποδίζει το χέρι να χτυπήσει με δύναμη το τραπέζι.

Στη χώρα του Φόβου, τα λεφτά φαγώθηκαν ενώ οι κυβερνήτες πέεερα αγνάντευαν! Καλά, ο Καραμανλής δεν κούνησε το χεράκι του. Πνιγόμασταν κι αυτός - μόλις είδε τα σκούρα - το καπελάκι του στραβά «εμείς να πηγαίνουμε, έχουν και τα δίδυμα σχολείο αύριο. Goodnight and Good Luck!».

Κι ήρθε μετά ο έτερος Καππαδόκης. Ο Παπανδρέου, ο Ρομπέν των Δασών. Που θα τα έπαιρνε από τους πλούσιους να τα δώσει στους φτωχούς. Δεν του έκατσε το πρότζεκτ, ασχέτως που - ακόμα και σήμερα - δεν το έχει καταλάβει και καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι στου Χάρβαρντ τις ανηφοριές που αντιλαλούν διπλοπενιές.

Κι ο Σαμαράς. Κι αυτός από τους πλούσιους θα τα έπαιρνε. Τι μιράκολο κι αυτό πάλι! Ολο τους φορολογούν αυτούς κι όλο πλουσιότεροι γίνονται. Στο μεταξύ, πλήρωνε εσύ μαλάκα 152 χαράτσια για το σπιτάκι σου. Πλήρωνε, κορόιδο, 152 φορές τα λόγια της μάνας «να έχεις ένα κεραμίδι στο κεφάλι σου, παιδί μου». Τα λόγια του πατέρα «από τη γη δεν έχασε κανείς!». Κεραμίδι, ε; Πλήρωνε, βλάκα! Από τη γη δεν έχασε κανείς, ε; Πλήρωνε ηλίθιε, ζώον όρθιο! Πλήρωνε και χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

Ο Φόβος. Δεν θα πάρουμε τα χρήματα. Δεν θα πληρωθούν μισθοί και συντάξεις. Η γενιά των 700 ευρώ μοιάζει προνομιούχα πια. Τι να τα κάνεις τόσα λεφτά; Ζήσε με 500. Ζήσε με 400. Δεν τα βρίσκεις ούτε αυτά; Ζήσε με αέρα κοπανιστό. Και κυρίως, ζήσε με τον Φόβο. Τον αδελφό του Δείμου. Που είναι ο Τρόμος. Ζήσε, όπως μπορείς, όσο μπορείς κι όσο αντέχεις. Και χαμογέλα. Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;

Κι είναι κι εκείνες οι νύχτες... Οι νύχτες που μένεις ξάγρυπνος μετρώντας τις σκιές της ζωής σου... Κι αναρωτιέσαι... Ξέρεις πολύ καλά πως ο Φόβος είναι το όχημα των κρατούντων... Μέχρι - ας γίνω κι εγώ λίγο ρομαντική - να το καταλάβουμε. Μέχρι - ας κάνω κι εγώ ένα όνειρο - να σταματήσουμε να φοβόμαστε. Μέχρι να βρίσκαμε τη δύναμη να στερήσουμε στους κλειδοκράτορες της Ακυβέρνητης Πολιτείας το ένα και μοναδικό τους όπλο; Τον Φόβο!

Ερμα ονομάζεται το βάρος που τοποθετείται στον πυθμένα του σκάφους για να αυξηθεί η ευστάθεια και να μην μπατάρει το πλεούμενο.

Ο Φόβος φυλάει τα έρημα...Ο Φόβος φυλάει τα έρμα...Ο Φόβος φυλάει το έρμα...Μόνο που αν τα βαρίδια είναι ασήκωτα το πλοίο θα βουλιάξει. Κι όσο βουλιάζει εσύ θα είσαι μέσα...Κι ενώ θα παλεύεις για τη ζωή σου...Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε;\

Το διαβάσαμε στα ΝΕΑ