«Ξέρω πως θα μου ζητήσει να παντρευτούμε, αλλά αν και τον αγαπώ δεν θέλω. Τι να κάνω;»

Είμαι σε δύσκολη θέση, γιατί ο φίλος μου θέλει να παντρευτούμε, ενώ εγω όχι

Αγαπητέ Dr Love,

είμαι η Έλενα, είμαι σχεδόν 29 ετών, και ειναι η πρώτη φορά που γράφω σε κάποιο ΜΜΕ, όποιου είδους. Έχω όμως ένα "θέμα" το οποίο με προβληματίζει αρκετά, και ίσως μια ματιά πιο ψύχραιμη όπως η δική σου (ελπίζω τουλάχιστον) να βοηθήσει.

Καθώς δεν μου αρέσει και να μακρηγορώ, θα μπω απευθείας στο θέμα:

Είμαι σε μια σχέση, με κάποιον 4 περίπου χρόνια μεγαλύτερό μου. Η σχέση αυτή κρατάει περίπου ενάμιση χρόνο, και

μπορώ να πω πως γενικά είναι μια χαρά. Παρεμπιπτόντως, ήμουν πάντα πολύ ελεύθερος άνθρωπος, με σχετικά λίγες σχέσεις "αποκλειστικότητας", με δυσκολία στο να δεχτώ την συμβατικότητα μιας "κανονικής" σχέσης.

Με αυτόν τον άνθρωπο όλα ξεκίνησαν χαλαρά, με εναν γλυκό ενθουσιασμό, περνούσαμε καλά στο σεξ, διασκεδαζαμε, ταξιδεύαμε που και που, δεν υπήρχε καταπίεση, σχεδόν η παραμικρή ζήλια - γενικώς όλα ήταν μια χαρά. Και σε μεγάλο βαθμό, γιατί οκ δεν είναι το ίδιο μετά από ενα διάστημα, συνεχίζουν να είναι.
Όμως ΕΔΩ μπαίνει το "θέμα" που ανέφερα. Ο φίλος μου, όπως έμαθα από κοινή κολλητή μας φίλη, σκοπεύει να μου ζητήσει να παντρευτούμε! Και θα μου πεις, δεν χαίρεσαι;

Όλως...περιέργως όχι και τόσο. Και αυτό δεν έχει με τον αν νοιάζομαι και αγαπάω τον άνθρωπο αυτό. Απλώς δεν νοιώθω πως θελω να παντρευτώ - να ΤΟΝ παντρευτώ.

Είμαι σίγουρη πως πολλές αναγνώστριες ίσως μουτζώνουν την οθόνη, όμως εγώ έτσι είμαι.
Και εδώ σε θέλω Ντόκτορα - ΤΙ να κάνω;

Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου προκαταβολικά.

Αγαπητή Έλενα,

να σου πω αρχικά πως το mail σου ήταν απόλαυση. Πάνω από όλα γιατί έχεις έναν στρωτό λόγο, σωστά ελληνικά και μια δομημένη σκέψη αλλά και τρόπο γραφής. Με έκανες σχεδόν...ευτυχισμένο διαβάζοντάς σε, ειδικά από τη στιγμή που αν και το "θέμα" σου σε σχέση με πολλά άλλα που μου έχουν στείλει κατά καιρούς, είναι σαφώς σοβαρότερο, εσύ δεν αναλώθηκες σε μια ατελείωτη φλυαρία. Και αυτό το εκτιμώ περισσότερο από όσο φαντάζεσαι.

Πάνω από όλα, γιατί ο λόγος σου δείχνει, σε συνδυασμό με το "ξεδίπλωμα" της σκέψης σου, μια δομημένη, ενδιαφέρουσα και στιβαρή προσωπικότητα, που σε αναλώνεται σε φλυαρίες, λεκτικές και συναισθηματικές. Πήγες απευθείας στην καρδιά του θέματος, και νομίζω πως και μόνη σου θα έβρισκες την απάντηση, χωρίς καμμιά "συμβουλή" από εμένα. Άλλωστε όλες σας, ουσιαστικά, αυτό πρέπει να κάνετε - να παίρνετε τη ζωή σας στα χέρια σας. 

Η απάντησή σου είναι στο κείμενο σου ήδη. "Απλώς δεν νοιώθω πως θελω να παντρευτώ - να ΤΟΝ παντρευτώ." Γλυκιά μου, το ένστικτό μας, ειδικά σε σχέσεις, συνήθως μας τα λέει όλα. Και το δικό σου έδωσε την απάντηση. Αγάπα τον, πέρνα όμορφα μαζί του, ζήστε ότι θέλετε να ζήσετε - για ΌΣΟ θέλετε να το ζήσετε. Εξήγησέ του τα ψύχραιμα, απλά και λογικά. Αν είναι ο άνθρωπος που λες, και σε γνωρίζει και σε αγαπά πραγματικά, ακόμα και αν στενοχωρηθεί, θα καταλάβει.

Και ποιός ξέρει; ίσως κ