Το Εθνικό Συμβούλιο μπορεί;

Συνέρχεται εκ νέου το Εθνικό Συμβούλιο, για να ενημερωθεί για τις θέσεις τού Προέδρου και την τουρκική στάση. Η κυβερνητική θέση υποστηρίζει νέα Γενεύη για να ολοκληρωθεί ό,τι άρχισε. Αφενός, όπως επισημαίνει, για να εξευρεθεί λύση, όπως ορθώς την αντιλαμβάνεται και, αφετέρου, διότι δεν έχει σχέδιο Β.

Εάν, όμως, δεν υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ των όσων θέλει ο Πρόεδρος από τη μια, και η τουρκική πλευρά από την άλλη, είτε θα κηρυχθεί αδιέξοδο

είτε ο διάλογος θα λαθροβιοί μέχρι νεωτέρας. Πέραν του διαλόγου, το ζητούμενο για την Κυβέρνηση και όλους μας είναι τι θα συμβεί με τις έρευνες για το φυσικό αέριο τον Ιούλιο.

Η υφιστάμενη διαδικασία λύσης του Κυπριακού, αντί να οδηγήσει σε λύση, οδηγεί σε εκβιασμούς. Ας μην εθελοτυφλούμε. Τα περί νέας Γενεύης δεν λαμβάνουν χώραν για δημοκρατική λύση, αλλά για τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αντικατάστασή της από δυο ισότιμα συνιστώντα κράτη και για τη συνεκμετάλλευση του φυσικού αερίου.

Το πρόβλημα για τον Πρόεδρο είναι ότι η λύση, που θέλει να επιβάλει η τουρκική πλευρά, δεν θα περάσει στο δημοψήφισμα. Και αυτό δεν είναι καλά γνωστό μόνο στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και στην τουρκική πλευρά. Γι' αυτό η Άγκυρα πιέζει στην εξής βάση:

Ή θα πετύχει πλήρως τη λύση που θέλει, οπότε εμείς θα συνθηκολογήσουμε, είτε με ένα νέο «όχι» θα προχωρήσει στο σχέδιο Β. Ή θα προκύψει κρίση. Και προς αυτήν την κατεύθυνση, δυστυχώς, η τουρκική πλευρά βρίσκει σύμμαχο τον Ειδικό Σύμβουλο του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Έσπεν Μπαρθ Έιντε, ο οποίος, αντί να εισηγηθεί προς τον Αντόνιο Κουτέρες να προβεί σε μια δήλωση αποτροπής της κρίσης, μας προειδοποιεί για το χειρότερο!

Αντί να αναλάβει τις δικές του ευθύνες για το πιθανό αδιέξοδο, βάζει φερετζέ και κρύβεται πίσω από την Άγκυρα. Τόσο ο ίδιος όσο και οι ηγέτες των δυο πλευρών οικοδόμησαν μια διαδικασία επί ψευδαισθήσεων. Δεν ήθελαν να πιστεύουν και να λαμβάνουν υπόψη την τουρκική πολιτική.

Ακόμη και αν ήθελε ο κ. Ακιντζί, τίποτε δεν εξαρτάται από αυτόν. Το κλειδί και τα αντικλείδια της λύσης τα κρατεί η Άγκυρα, η οποία μας θεωρεί δεδομένους. Εφόσον δεν έχει διπλωματικό και οικονομικό κόστος από την κατοχή, γιατί να υποχωρήσει;

Είναι πρόδηλο ότι εφόσον έχει πετύχει στις συνομιλίες ότι ο βορράς θα είναι εσαεί τουρκικός, τώρα με τις τέσσερεις βασικές ελευθερίες θέλει να προωθήσει την πλήρη τουρκοποίηση. Και δεν αφήνει περιθώρια στον Πρόεδρο.

Διότι η Άγκυρα αλλάζει τη βάση των συνομιλιών. Πλέον δεν γίνεται συζήτηση, εάν η λύση θα είναι διχοτομική ή όχι, αλλά πώς θα αποφύγουμε την πλήρη τουρκοποίηση. Επί τούτου είναι που καλείται να δώσει λύσεις το Εθνικό Συμβούλιο. Μπορεί;