Ο Πρόεδρος μίλησε, ο ΔΗΣΥ άκουσε;

Η ιστορία δεν διορθώνεται με τροπολογίες και ακυρώσεις ιστορικών γεγονότων.
Η πολιτική δειλία που εκδηλώθηκε διά της αποχής πρέπει να διαγραφεί με απόσυρση της τροπολογίας

Σαφής και σωστός ο Πρόεδρος Αναστασιάδης: «Τι να διορθώσουμε, την ιστορία;», δήλωσε, απαντώντας στις υστερικές αξιώσεις του κατοχικού ηγέτη όπως η ελληνοκυπριακή πλευρά «διορθώσει» το λάθος της, προκειμένου να ευαρεστηθεί ο ίδιος να επιστρέψει στις συνομιλίες.

Ο ΔΗΣΥ, όμως, άκουσε; Διότι από

την πρώτη στιγμή ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει εξαντληθεί σε δηλώσεις ότι ο Δημοκρατικός Συναγερμός θα προχωρήσει σε «διόρθωση» του «λάθους» της Βουλής για το θέμα του ενωτικού δημοψηφίσματος. Και αμ' έπος, αμ' έργον. Έσπευσε να καταθέσει τροπολογία, διά της οποίας ακυρώνεται η απόφαση της Βουλής και ζητείται όπως τις αποφάσεις για τέτοια θέματα αναλάβει το Υπουργείο Παιδείας.

Εν ολίγοις, τη Βουλή δεν μπορεί να την επηρεάσει ο ΔΗΣΥ. Αλλά τον διορισμένο Υπουργό Παιδείας, ο οποίος έχει δώσει επανειλημμένα δείγματα υπακοής στις αποφάσεις της Κυβέρνησης και στις επιταγές της λεγόμενης Τεχνικής Επιτροπής για την Εκπαίδευση, μπορεί ο ΔΗΣΥ να τον ελέγξει. Οι εκλελεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού δεν δικαιούνται να έχουν λόγο. Ο διορισμένος Υπουργός Παιδείας, όμως, νομιμοποιείται να έχει. Περίεργη αντίληψη για τη δημοκρατία...

Όμως δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα έχει ευρύτερες διαστάσεις και προσλαμβάνει τη μορφή δουλικότητας της «εθνικόφρονος» παρατάξεως στις επιταγές του κατοχικού ηγέτη. Από τη στιγμή, συνεπώς, που η κοινοβουλευτική ομάδα του ΔΗΣΥ προχωρήσει σε οποιαδήποτε κίνηση ακύρωσης της απόφασης της Βουλής, καθίσταται όργανο προώθησης αξιώσεων του κατοχικού ηγέτη. Δεν μπορεί να δοθεί άλλη εξήγηση. Ο Ακιντζί απαιτεί και ο ΔΗΣΥ εκτελεί...

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχασε και το τελευταίο υπόλειμμα εθνικοφροσύνης, αρνούμενος να υπερψηφίσει την απόφαση της Βουλής για το ενωτικό δημοψήφισμα. Επέλεξε την αποχή και η αποχή σε τέτοιας φύσεως θέματα συνιστά πολιτική δειλία. Και γιατί ο ΔΗΣΥ τήρησε αποχή; Δεν είναι ο λόγος που η ηγεσία του επικαλέστηκε και που αφορούσε, δήθεν, αναρμοδιότητα της Βουλής να αποφασίζει για θέματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας.

Ο πραγματικός λόγος, για τον οποίο τήρησε αποχή ο ΔΗΣΥ, είναι επειδή έκρινε ότι η απόφαση της Βουλής θα χαλούσε το... εύκρατο κλίμα στις συνομιλίες και θα δυσχέραινε την επίτευξη «προόδου». Και από την άλλη πλευρά, ενδεχόμενη καταψήφιση της απόφασης θα στερούσε και το τελευταίο φύλλο συκής (εθνικοφροσύνης) από το κόμμα. Έτσι προτίμησε τη «μέση» και ολιγότερο «οδυνηρή» λύση. Ούτε ψήφισε, ούτε καταψήφισε. Φυγομάχησε.

Μετά τη δήλωση, όμως, του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι δεν διορθώνεται η ιστορία, ο ΔΗΣΥ δεν έχει κανένα λόγο είτε να φυγομαχεί, είτε να επιμένει σε διόρθωση της ιστορίας, ούτε και να υποκύπτει στις αξιώσεις του Ακιντζί. Πάραυτα, πρέπει να προχωρήσει σε απόσυρση της τροπολογίας που κατέθεσε. Διότι αν εμμείνει σε αυτήν, επαναλαμβάνουμε, είναι ως να παραδίδει μαθήματα υπάκουου μαθητή στον κατοχικό ηγέτη. Και το κόστος για το κόμμα θα είναι ακόμη μεγαλύτερο.

Από κει και πέρα, αναμένουμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να παραμείνει σταθερός στη θέση του και να αποφύγει νέα «κωλοτούμπα», αποδεσμευόμενος, όπως συνήθως πράττει, από διακηρύξεις και θέσεις του. Αναμένουμε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να μην ενδώσει σε πιέσεις του ΑΚΕΛ, της ανανικής κομπανίας, του Έιντε και διαφόρων δυτικών κέντρων αποφάσεων, επιχειρώντας να «διορθώσει» με τον ένα ή τον άλλο, εύσχημο ή μη εύσχημο, τρόπο την ιστορία.

Ιδιαίτερα, τώρα, όταν φαίνεται να αναμειγνύονται με διάφορους τρόπους η Ε.Ε. και δυτικές χώρες, προκειμένου να ευρεθούν «μέσες» λύσεις επανέναρξης ενός κλινικά νεκρού διαλόγου, ο Πρόεδρος θα βρεθεί εν μέσω πιέσεων. Ανησυχούμε για τον βαθμό ανθεκτικότητάς του. Η ελληνοκυπριακή πλευρά δεν έχει πράξει τίποτε το επιλήψιμο, ώστε να διακοπούν οι, ούτως ή άλλως, κλινικά νεκρές συνομιλίες. Αντίθετα, η τουρκική πλευρά έχει πράξει τόσες πολλές ανεντιμότητες, έχει προχωρήσει σε πολλές προκλήσεις και έχει μεθοδεύσει τόσες υπαναχωρήσεις, ώστε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είχε προ πολλού δικαίωμα αποχώρησης από τις συνομιλίες.

Οι αξιώσεις, οι εκβιασμοί, οι προκλήσεις, οι απαράδεκτες θέσεις και οι απειλές που εκτοξεύουν συνεχώς ο Ερντογάν, ο Τουρκές, ο Μπαχτσελί,ο Τσαβούσογλου και ο Ακιντζί, θα έπρεπε να είχαν λύσει τα χέρια του Νίκου Αναστασιάδη και να προχωρούσε σε αποχώρηση από τις συνομιλίες, εάν δεν αναιρούντο οι τουρκικές ενέργειες και δηλώσεις. Δεν το έπραξε, λόγω του παραλυτικού φόβου με τον οποίο διαπραγματεύεται. Εάν και σήμερα υποχρεωθεί σε «κωλοτούμπες» ικανοποίησης του θηρίου, τότε, ο Νίκος Αναστασιάδης χάνει και το τελευταίο ίχνος αξιοπιστίας.
Παραδίδεται ολοκληρωτικά...