Τα γραπτά μένουν

Όταν ο Ολυμπιακός είχε ζητήσει εξωδίκως από τον ΕΣΑΚΕ να του δοθούν τα συμβόλαια των παικτών του Παναθηναϊκού, είχα γράψει ένα σχόλιο με τίτλο "Ίσως φταίνε τα φεγγάρια"…

Μεταξύ άλλων υποστήριξα πως "…ο ΕΣΑΚΕ δεν (ΔΕΝ, για να το καταλάβουμε) νομιμοποιείται να δώσει στη δημοσιότητα

τέτοιου είδους έγγραφα. Από τη Νομική πέρασα μόνο απ' έξω (άντε και μια - δυο φορές μπήκα μέσα, χωρίς ειδικότητα φοιτητή), αλλά πρωτοετείς να ρωτήσετε θα σας πουν πως ένα στοιχείο ενεργητικού μιας ανώνυμης εταιρίας είναι νομικώς παράνομο να δοθεί αν δεν συμφωνήσουν όλοι. Κι όταν λέμε όλοι, εννοούμε όλοι!"…

Κάποιοι καλοί φίλοι διαφώνησαν, προβάλλοντας σκέψεις (καθόλα σεβαστές) για διαφάνεια, για να μην υπάρχουν διπλά συμβόλαια κτλ. Μόνο που -καλώς ή κακώς- στον δυτικό τρόπο ζωής υπάρχουν αρχές, νόμοι, δεσμεύσεις.

Διάβασα στο πολιτικό ρεπορτάζ πως "…πρόστιμο ύψους 150.000 ευρώ επέβαλε η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων, για τη διαρροή δεδομένων του συνόλου σχεδόν των ελλήνων φορολογούμενων.

Το πρόστιμο επεβλήθη κρίνοντας ότι παραβίασε την υποχρέωσή της για λήψη κατάλληλων μέτρων ασφάλειας, γεγονός που οδήγησε ήδη σε ιδιαίτερα σοβαρό περιστατικό παραβίασης προσωπικών δεδομένων, δηλαδή σε διαρροή δεδομένων που αφορούν το σύνολο σχεδόν των φορολογουμένων στην Ελλάδα".

Τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Δεν χρειάζεται να είναι κανείς δικηγόρος για να το αντιληφθεί. Υπάρχουν (αυτό υποστήριξα και τότε) προσωπικά δεδομένα, τα οποία δεν μπορεί να βγουν στη δημοσιότητα. Όχι για τους παίκτες του Παναθηναϊκού, αλλά για κάθε επαγγελματία (αθλητή ή προπονητή). Όπως δεν μπορεί να βγουν στη δημοσιότητα τα ιδιωτικά συμφωνητικά που κάθε επαγγελματίας (σαν εσάς κι εμένα) υπογράφει.

Είναι καλή και χρήσιμη για κάθε δημοκρατικό πολίτευμα η διαφάνεια, αλλά και η προστασία κάποιων δεδομένων είναι απαραίτητη.