Όσο κι αν φιλήσει τα… άγια χέρια, το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω

Σήμερα στη Μυτιλήνη λαμβάνει χώρα ένα ιστορικό γεγονός για την Ελλάδα. Αν και για ένα πρόβλημα τεράστιο, για μια πληγή ανοικτή, θα είναι μαζί ο Πάπας Φραγκίσκος και ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, μαζί βεβαίως με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Από μόνο του είναι ένα σημαντικό γεγονός αφού όλος ο πλανήτης θα πάρει εικόνες και βίντεο από μια γωνιά της Ελλάδας που βασανίζεται. Ίσως καλύτερα

θα ήταν να πάνε και στην Ειδομένη ή τον Πειραιά για να δει ο κόσμος πώς μια χώρα κατεστραμμένη οικονομικά αναγκάζεται να διαχειριστεί και μερικές χιλιάδες ταλαίπωρους. Εν πάση περιπτώσει, μαζί με τους ηγέτες των δύο Εκκλησιών θα βρίσκεται και ο Τσίπρας μαζί βεβαίως με τον Πρ. Παυλόπουλο και θα έχουν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν και να «παίξουν» στα κανάλια.

Είναι ένα επικοινωνιακό γεγονός που αν και άθεος ο Αλέξης θα το εκμεταλλευτεί όσο μπορεί προκειμένου να πάρει μερικές ανάσες πριν από το μεγάλο μακροβούτι. Ίσως να ζητήσει και την ευχή του Πάπα ή του Πατριάρχη προκειμένου να αντέξει τα προβλήματα που έχει η κυβέρνησή του. Μπορεί να τους ζητήσει και την ευλογία τους διότι μόνο η… θεία φώτιση μπορεί να σώσει το «καραβάνι» που δεν προχωρά όσο κι αν τα σκυλιά ουρλιάζουν.

Όμως, μετά τις φιέστες και τις φωτογραφίες τα προβλήματα θα ξεπροβάλλουν γιατί δεν έχουν φύγει. Ο Τσίπρας μπορεί να θέλει να πάρει επικοινωνιακές ανάσες και ευχές αλλά η Μυτιλήνη και αύριο θα είναι γεμάτη πρόσφυγες, η Ειδομένη και ο Πειραιάς θα φωνάζουν από απόγνωση και η κυβέρνηση δεν θα ξέρει τι να κάνει.

Όμως, η τακτική του πρωθυπουργού είναι αυτή. Επικοινωνία, φιγούρα, φωτογραφίες, ταξιδάκια κι από ουσία μηδέν. Ο κ. Τσίπρας έχει μάθει να είναι ικέτης αντί να δουλεύει χωρίς να σηκώνει κεφάλι. Το απέδειξε στο πρόσφατο ταξίδι του. Πήγε στον Ολάντ και τον Σουλτς και κανείς δεν κατάλαβε τι κέρδισε. Πέρασε κι από τις Βρυξέλλες να πιει καμιά μπύρα και στη συνέχεια επέστρεψε για τη «μάχη με τις ατάκες» στη Βουλή. Με απλά λόγια φωτογραφήθηκε με τους Ευρωπαίους αλλά από ουσία μηδέν.

Την ίδια στιγμή τα μηνύματα από τους δανειστές είναι χαρακτηριστικά: Τόμσεν, Λαγκάρντ, Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ ξεκαθαρίζουν ότι τα μέτρα είναι αυτά, πρέπει να περάσουν και αναλόγως θα αποφασιστεί ή όχι η συζήτηση για το χρέος. Ουσιαστικά λένε στον Τσίπρα ότι τα περί «πολιτικής διαπραγμάτευσης σε ανώτατο επίπεδο» είναι μια ακόμη ανοησία για να πιστεύει ο κόσμος ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται. Όμως, για τον Αλέξη αυτά είναι ψιλά γράμματα. Έπρεπε να βγάλει φωτό στο Παρίσι, έπρεπε να κάνει σόου στη Βουλή, πρέπει να πάει και να φιλήσει το χέρι του Πάπα και του Πατριάρχη, πρέπει να τα βάλει ξανά με τη «διαπλοκή», πρέπει να επαναφέρει όταν είναι στριμωγμένος τα σενάρια για τους νταβατζήδες, τη διαφθορά, τους καναλάρχες κλπ.

Είναι η λογική της επικοινωνιακής διαχείρισης των προβλημάτων όσο κρατήσει. Το ίδιο κάνουν και οι υπουργοί. Επιδίδονται σε αγώνα για το ποιος θα πει την καλύτερη κουταμάρα αντί να δουλεύουν για κάτι καλύτερο για τον τόπο. Τα προβλήματα όμως είναι εδώ και σιγοτρώνε τη χώρα. Δεν την αφήνουν να σηκώσει κεφάλι την ίδια ώρα που οι Συριζαίοι καμώνονται ότι κυβερνούν.

Ας χαρεί, λοιπόν, ο μικρός Αλέξης με το παιχνιδάκι της επικοινωνίας. Οι φωτογραφίες με Ολάντ και Σουλτς κράτησαν ελάχιστες ώρες. Ελάχιστες θα κρατήσουν και οι φωτό από τη Μυτιλήνη. Ελπίζουμε βεβαίως ο Τσίπρας να μην πάει… Λέσβο.

Όσο κι αν φιλήσει τα… άγια χέρια, όσο κι αν ικετέψει για μια καλή χριστιανική κουβέντα, όσο κι αν πηγαίνει σαν ζητιάνος στην Ευρώπη ή κάνει το μάγκα στη Βουλή, φαίνεται ότι το ποτάμι δε γυρίζει πίσω. Ο Τσίπρας έχασε τη δύναμή του εξαιτίας της ανικανότητάς του. Οι τελευταίοι Συριζαίοι Ταλιμπάν που βολεύτηκαν θα μείνουν μέχρι το τέλος, αλλά θα έχουν φύγει όλοι οι άλλοι. Κι αυτό γιατί δεν έχει πολιτική κατεύθυνση. Διότι πολιτική δεν είναι το γλείψιμο στον Ολάντ που κάποτε έλεγε Ολαντρέου. Ούτε στη Μέρκελ που κάποτε της έλεγε Go Back.

Πολιτική είναι να παίρνεις αποφάσεις για το καλό της χώρας.

Πολιτική είναι να τολμάς να κάνεις μεταρρυθμίσεις, έστω κι επώδυνες.

Πολιτική είναι να μην αφήνεις τη χώρα και τους πολίτες απροστάτευτους.

Πολιτική είναι να έχεις τους ανθρώπους που θα υπηρετήσουν το όραμά σου και να μην είσαι ημιμαθής.

Τέλος, πολιτική είναι να αφουγκράζεται τις τάσεις από το εξωτερικό και τα μηνύματα που σου στέλνουν διάφοροι απίθανοι γραφειοκράτες.

Δυστυχώς για τον Τσίπρα δεν υπάρχει πολιτική αλλά επικοινωνία.

Με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα…

Διαβάστε περισσότερα