Ο πολιτικός ιδρυματισμός και ο λαός που γελάει...

Η πιο κρίσιμη ψηφοφορία. Κρίσιμες στιγμές για την κυβέρνηση. Στην κόψη του ξυραφιού. Αγωνία στη Βουλή. Σύγκρουση βουλευτών.

Είναι ορισμένες από τις εκφράσεις που χρησιμοποιούνται συνέχεια τα τελευταία δύο χρόνια, την παραμονή κάθε ψηφοφορίας στη βουλή. Δημοσιογραφικές εκφράσεις με ειδικό βάρος που στόχο έχουν να αναδείξουν το πολιτικό περιβάλλον, την κατάσταση που επικρατεί

στα κόμματα και την κυβέρνηση. Τις έχουμε χρησιμοποιήσει κι εμείς εδώ στο antinews, τις διαβάζετε κι εσείς παντού. Αλλά τελικά πόσο κρίσιμες είναι οι στιγμές; Πόσο στην κόψη του ξυραφιού είμαστε; Πόσο κρίνεται το μέλλον της χώρας κάθε φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Και τελικά πόσοι είναι εκείνοι που ενδιαφέρονται για όλα όσα συμβαίνουν μέσα στη Βουλή;

Αν ρωτήσετε τους διπλανούς σας, τους φίλους σας, τους συγγενείς σας για το πώς αισθάνονται για την «κρίσιμη» ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο είναι σίγουρο πως 9 στους 10 θα σας γυρίσουν την πλάτη. Στην καλύτερη περίπτωση θα σας ρωτήσουν «τι γίνεται στη βουλή ρε παιδιά και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι;»

Μάλιστα, αν δεν ήταν Κυριακή να είστε σίγουροι ότι θα έκανε ρεκόρ τηλεθέασης η σειρά «Κλεμμένα Όνειρα» διότι πώς να το κάνουμε; Εκεί έχει περισσότερο σασπένς. Έχει περισσότερο δράμα και είναι… βγαλμένο από τη ζωή όπως έλεγαν και οι παλαιοί.

Στη Βουλή τι θα δούμε για άλλη μια φορά; Θα δούμε αλαλάζοντες βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλουν πραξικόπημα, κυβέρνηση Τσολάκογλου, κατάλυση του πολιτεύματος, μαύρες ημέρες και άλλα τέτοια. Από τις πολλές καταλύσεις πολιτεύματος η Ελλάδα έχει πλησιάσει πολύ στην αγαπημένη μας… Βενεζουέλα και είναι θέμα χρόνου να γίνει πρωθυπουργός μας ο Μαντούρο.

Θα δούμε επίσης κάποιους απίθανους Εξαρτημένους με αρχηγό τον ψεκασμένο Καμμένο να βρίζουν, να φωνασκούν, να κάνουν φασαρία και κυρίως να κάνουν επιθεώρηση υπό την καθοδήγηση του καλού ηθοποιού Παύλου Χαϊκάλη. Βέβαια πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει η Ραχήλ Μακρή, η προστάτιδα της δημοκρατίας από την Κοζάνη. Το άξιο τέκνο της επαρχίας που ήρθε στην Αθήνα για να μας διδάξει ήθος και ποιότητα χαρακτήρα.

Θα δούμε επίσης κάποιους του ΚΚΕ σαν υπνωτισμένοι να διαβάζουν το ίδιο τροπάριο. Καπιταλισμός, ξένο κεφάλαιο, λαϊκή επανάσταση, είναι οι εκφράσεις που χρησιμοποιούν πάντα. Το ίδιο θα κάνουν και τώρα.

Τέλος, θα δούμε και τους κυβερνητικούς βουλευτές να προσπαθούν να μας πείσουν για το καλό μας. Ότι κι αν κάνουν, ότι κι αν φέρνουν για ψηφοφορία το στηρίζουν με τέτοιο τρόπο που νομίζουμε ότι είναι πωλητές και προσπαθούν να μας πείσουν να αγοράσουμε κανένα απορρυπαντικό.

Βέβαια θα υπάρχουν και ορισμένοι γκρινιάρηδες ή και αντάρτες οι οποίοι τις περισσότερες των περιπτώσεων θα φωνάζουν μόνο και μόνο κοιτάζοντας το μέλλον. Δηλαδή την κάλπη, την πολιτική τους επιβίωση, τα ψηφαλάκια εν ολίγοις. Τις περισσότερες φορές ούτε γιατί αντιδρούν δεν ξέρουν. Όποιος τους έχει ζήσει έξω από την αίθουσα του Κοινοβουλίου, στους διαδρόμους και στα καφενεία θα καταλάβει ότι μέσα στη Βουλή γίνεται ένα θέατρο. Του παραλόγου; Στημένο; Ποιος ξέρει…

Αλλά ο ελληνικός λαός για το μόνο που δεν ενδιαφέρεται είναι για τις πολιτικές σκιαμαχίες. Την επαύριον κάθε κρίσιμης ψηφοφορίας ενδιαφέρεται για το πώς θα βγάλει τον άρτον το επιούσιο. Πώς θα πάει τα παιδιά του στο σχολείο δίνοντάς τους ένα αξιοπρεπές χαρτζιλίκι.

Ενδιαφέρεται για το αν θα έχει δουλειά ή τι δουλειά θα είναι αυτή. Τον νοιάζει κατά κύριο λόγο πώς θα επιβιώσει σε μια ζούγκλα που δεν έχει τελειωμό. Σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί με τους ψευτοτσακωμούς και τους χαζοτσαμπουκάδες της Βουλής. Εκεί που τις περισσότερες φορές δεν παράγεται πολιτική, αντιθέτως παράγεται αήθεια, έλλειψη σεβασμού στο πολίτη. Απουσιάζει αυτό που λέμε πολιτική για το λαό. Όλοι χρησιμοποιούν το «καλό του ελληνικού λαού» και κανείς δεν κάνει τίποτε γι’ αυτό.

Και γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Μα γιατί οι βουλευτές με το που εκλέγονται παθαίνουν έναν ιδιότυπο πολιτικό ιδρυματισμό και οι κυβερνώντες κλείνονται στη γυάλα της εξουσίας και ουδεμιά σχέση έχουν με την κοινωνία.

Όσο λοιπόν ο πολιτικός ιδρυματισμός θα κυριαρχεί στην Ελλάδα τόσο ο λαός θα απαξιώνει το πολιτικό σύστημα. Και τόσο κρίσιμες ψηφοφορίες σαν την σημερινή θα περνούν χωρίς να αγγίξουν κανέναν. Το πολύ – πολύ τους 300 βουλευτές που θα πάνε να τα πιουν αργότερα στο Κολωνάκι με τους συνεργάτες τους και ορισμένους δημοσιογράφους που νομίζουν ότι έχουν κι αυτοί εξουσία.

Και ο λαός θα γελάει…

Διαβάστε περισσότερα