Εκβιαστές και Παπατζήδες...

Ο τόπος αυτός είναι μικρός. Και λίγο πολύ όλοι γνωριζόμαστε. Και οι αεριτζήδες αφθονούν. Και όταν τους δοθεί η ευκαιρία εκβιάζουν. Καλή ώρα η πρόσφατη ιστορία με τους τρεις και τη συμμορία τους. Και ότι άλλο προκύψει στη συνέχεια.

Θλιβερές ιστορίες. Που μπορεί να προκαλούν αηδία, οργή, αγανάκτηση. Αλλά όχι έκπληξη. Τα όσα απίστευτα με διαλόγους και απειλές διαβάζουμε, είναι μια ακόμη εικόνα παρακμής της νεοελληνικής κοινωνίας.

Γιατί οι απίθανοι αυτοί τύποι βρήκαν και τα κάνανε. Γιατί προφανώς απευθύνονταν σε προσωπικό, πολιτικό και διοικητικό, με αδύναμες ή και ανύπαρκτες αντοχές.

Γεμάτο φοβίες και κουτοπονηριά. Ενοχές και ανασφάλειες. Και αυτό εκμεταλλεύτηκαν. Και σίγουρα δεν είναι οι μόνοι. Και να μη βιαστεί κανείς να μιλήσει για εξαιρέσεις.

Και επειδή καλά είναι τα επιμύθια και για να γίνει πιο ζουμερή η κουβέντα, τις μέρες που ακολουθούν ας αναρωτηθούμε ορισμένα απλά. Πως είναι δυνατό και τι μηχανισμούς άμυνας έχει μια κοινωνία, όταν πρωταγωνιστικό ρόλο και βήμα λόγου , αλλά και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, έχουν τρεις τουλάχιστον -και δεν πρόκειται για τους τρεις της συμμορίας- ‘δημοσιογράφοι’, που η μόρφωσή τους περιορίζεται στο απολυτήριο λυκείου και εάν. Προφανώς τα ‘άλλα’ προσόντα τους τα κρατάνε μυστικά. Και τα χρησιμοποιούν σε ψοφοδεή ανθρωπάκια, που θέλουν να γαντζωθούν στις θέσεις τους. Γιατί πέρα από τους εκβιαστές, είναι και αυτοί που με το αζημίωτο λιβανίζουν. Πολιτικές και αξιωματούχους. Σε ένα φαύλο κύκλο, με κρατική συνήθως δαπάνη. Και ενδιαφέρουσες ιστορίες, σίγουρα υπάρχουν.

Για να μη ρωτήσουμε και για τους τρεις της συμμορίας. Και για να μην αναφερθούμε σε πρόσφατο ‘επικοινωνιακό’ επιτελείο της κεντρικής πολιτικής σκηνής, που η σχέση με τα πτυχία, ήταν όση των μουσουλμάνων με το χοιρινό. Και ας το πάρει ο καθένας απόφαση, πως η υπευθυνότητα στην ενημέρωση είναι θέμα παιδείας. Σε μια χώρα με πληθωρισμό επιστημόνων. Που στις θέσεις προβολής αναρριχώνται απίθανοι απατεώνες.

Και μη βιαστεί να μιλήσει κανείς για ‘παληκάρια΄, που δούλεψαν και μάθανε το πεζοδρόμιο. Γιατί σε αυτό ακριβώς μόνο μπορούν να μετατρέψουν τη δημόσια ζωή. Και μάλιστα σε μια φτηνή εκδοχή του.

Διαβάστε περισσότερα