Stellaris: Console Edition - Review

Boldly Go.

Το Stellaris δεν είναι ένα καινούριο παιχνίδι, και η Paradox δεν είναι καμία «χθεσινή» εταιρία στο χώρο. Για την ακρίβεια, αν υπάρχει κάποια εταιρία που φημίζεται να καταπιάνεται σχεδόν αποκλειστικά με μια πληθώρα 4X grand strategy παιχνιδιών, και μάλιστα σχεδόν πάντα με επιτυχία, αυτή είναι η Paradox. Με ένα τεράστιο στρατηγικό βάθος και εύρος επιλογών, θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι η «αφρόκρεμα» των κλασικών PC strategy games, και αναμενόμενα, από τις περιπτώσεις που πολύ δύσκολα μπορούν να μεταφερθούν

Αυτό είναι και το μεγάλο στοίχημα της Tantalus: το να καταφέρει να περάσει με επιτυχία ένα κλασικό, «βαρύ» PC strategy παιχνίδι στο νέο αυτό περιβάλλον, όπου ένα ταπεινό χειριστήριο θα κληθεί να διαχειριστεί κάθε λεπτομέρεια μιας τεράστιας γαλαξιακής αυτοκρατορίας. Και είναι άλλο να διαβάζει κανείς την παραπάνω πρόταση, και άλλο να πονοκεφαλιάζει καθώς έρχεται αντιμέτωπος με τις εκατοντάδες επιλογές, αποφάσεις και λεπτομέρειες που απαρτίζουν τη διαχείριση της αυτοκρατορίας του. Είναι άλλο να διαβάζει κανείς για το Stellaris, και άλλο να παίζει ήδη 50 ώρες, πριν ανακαλύψει ολόκληρες υποκατηγορίες που κρυβόταν κάτω από την μύτη του και που θα οδηγούσαν σε εντελώς διαφορετικές επιλογές αν είχαν ανακαλυφθεί νωρίτερα, ή το πώς λειτουργούν ορισμένοι μηχανισμοί.

Δεδομένου του βάθους λοιπόν του παιχνιδιού, η Tantalus έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στη μετάφραση των controls και κυρίως στην πλοήγηση μεταξύ δεκάδων, ίσως και εκατοντάδων κατηγοριών, παραθύρων και μενού. Προφανώς, η έκδοση των κονσολών αποτελεί μια «κατώτερη» έκδοση, και για όσους έχουν την έκδοση για PC δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι να προτιμήσουν την πρώτη. Κατώτερη, γιατί κάποια πράγματα είναι από τη φύση τους πέρα από τις δυνατότητες των developers. Είναι τέτοιο το εύρος του παιχνιδιού, που ένα χειριστήριο δεν μπορεί ποτέ να ελπίζει να φτάσει την αμεσότητα που προσφέρει ένα mouse & keyboard setup.

Tαυτόχρονα, ενώ υπάρχουν μικρές λεπτομέρειες εδώ κι εκεί, όπως η μη χρήση κάποιων triggers, δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι η Tantalus μπορούσε να κάνει καλύτερη δουλειά στη μετάφραση του χειρισμού, η οποία είναι όσο καλή θα μπορούσε να είναι. Κοινώς, το Stellaris παίζεται κανονικότατα και ευχάριστα, με μικρές παραχωρήσεις όπως κάποια μενού που αναγκαστικά μονίμως καταλαμβάνουν χώρο στην οθόνη, και πιο αργή πλοήγηση μεταξύ των μενού με το D-Pad. Και αν το μισό κομμάτι του παρόντος κειμένου οφείλει να ασχοληθεί με το κατά πόσο περνάει επιτυχώς το Stellaris στο πιο «συμπυκνωμένο» περιβάλλον των κονσολών, το άλλο μισό του κειμένου οφείλει να ασχοληθεί με το τί είναι το Stellaris. Και συνοπτικά, ενώ δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για ένα τέλειο παιχνίδι, σίγουρα πρόκειται για ένα επικό, σχεδόν cult, strategy παιχνίδι.

Αν και κοντεύει πλέον σχεδόν μια πενταετία από την αρχική του κυκλοφορία, παραμένει το πρώτο και ίσως μοναδικό που εξερευνά το είδος με τέτοια φιλοδοξία και θράσος, και σε τέτοια κλίμακα. Ικανοποιεί πλήρως σαν παιχνίδι στρατηγικής, ξύνει μια sci-fi φαγούρα και ταυτόχρονα, πετυχαίνει κάτι πολύ βασικό. Όπως με κάθε καλό παιχνίδι στρατηγικής, είναι εύκολο να χαθεί η αίσθηση του χρόνου – τόσο στον ψηφιακό κόσμο, αλλά κυρίως στον δικό μας. Τα χρόνια, οι δεκαετίες, οι αιώνες περνούν, η αυτοκρατορία μας μεγαλώνει, αποικίες σε μακρινούς κόσμους ιδρύονται, εξωγήινες μορφές ζωής και πολιτισμοί συναντώνται

Η υπέροχη μουσική υπόκρουση μεγαλώνει την προσμονή της ανακάλυψης και της επέκτασης, και εμβαθύνει το αίσθημα δέους μπροστά στο πανάρχαιο και αχανές σύμπαν. Ένα σύμπαν που όσο προχωρά κανείς στο μέλλον, τόσο συνειδητοποιεί πόσο μεγάλο είναι το παρελθόν, και πόσο μικροί είμαστε όλοι εμείς. Οι ηγέτες, οι μεγάλοι pioneers του πολιτισμού μας, βάζουν το λιθαράκι τους, μεγαλώνουν, πεθαίνουν και περνούν στην ιστορία, μια ιστορία που συνεχίζεται. Μια ιστορία που μπορεί να ξεκινά με μικρά ταπεινά βήματα στο ηλιακό μας σύστημα και τη Γη, μα σύντομα καταλήγει με τον παίκτη να διαχειρίζεται ένα τρομακτικό εύρος πλανητών, ηλιακών συστημάτων, στόλων, αποικιών, διαστημικών βάσεων κ.α. σε γαλαξιακή κλίμακα.

Δεκάδες είναι οι πολιτισμοί που μπορεί να διαλέξει ο παίκτης, και εκατοντάδες οι κομβικές επιλογές που μπορεί να κάνει και να αλλάξουν εντελώς το παιχνίδι. Ποιον από τους δεκάδες διαθέσιμούς πολιτισμούς θα διαλέξουμε να παίξουμε; Ειρηνικός πολιτισμός με ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, εμπορική υπερδύναμη, απομονωτισμός, ή στρατιωτική δύναμη με στόχο να αφανίσει κάθε οργανισμό στο σύμπαν; Τι πολίτευμα θα έχει η αυτοκρατορία μας; Τι districs και κτήρια θα χτίσουμε σε κάθε πλανήτη ώστε να μην υπάρχει ανεργία; Έχει νόημα να αναζητήσουμε τρόπους να καθαρίσουμε τις ζούγκλες του πλανήτη Sirius Prime ώστε να βρεθεί χώρος για περισσότερα κτήρια;

Οι κοινωνικές ομάδες που εμφανίζονται και πιέζουν για άνοιγμα των συνόρων στους εξωγήινους θα ακουστούν ή θα φιμωθούν από την κυβέρνηση με κίνδυνο την αποσταθεροποίηση; Πολιτική, Κοινωνία, Οικονομία, Επιστήμη, Πόλεμος, όλες έννοιες επάνω στις οποίες χτίζονται σχεδόν όλοι οι μηχανισμοί του Stellaris. Και όλα αυτά δεν περιλαμβάνουν καν τις μικρές ή μεγάλες δυναμικές ιστορίες που προκύπτουν παίζοντας. Το πλήρωμα του Science Ship Ellania, που χάθηκε για λίγες μέρες στο ηλιακό σύστημα Cursa, αναφέρει ότι δεν θυμάται τίποτα, τους δεχόμαστε πίσω, τους κλείνουμε για μελέτη σαν πειραματόζωα ή τους θεωρούμε εχθρούς; Αρχαίες κατασκευές εξόρυξης ανακαλύπτονται σε ζώνες αστεροειδών, παρατηρούμε απλά ή στέλνουμε μηχανικούς να τα κάνουν scrap; Οι επιλογές είναι πραγματικά πολλές, και το κάθε νέο παιχνίδι δύναται να είναι, χωρίς καμία υπερβολή, ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι.

Φυσικά, δεν είναι όλα τέλεια, υπάρχουν ορισμένες παραφωνίες όπως ένα σχετικά φτωχό tutorial και δυστυχώς η μεγαλύτερη ταχύτητα του παιχνιδιού που δεν είναι αρκετά γρήγορη. Πολλές φορές μπορεί να περνά πολύ ώρα μέχρι να συμβεί οτιδήποτε ενδιαφέρον, οπότε και ο παίκτης καταλήγει να βαριέται, περιμένοντας να ανακαλυφθεί το επόμενο Research για να ανοίξουν νέες επιλογές. Αυτή η κατάσταση είναι πιο έντονη κυρίως στο Mid-game, όπου η φάση της εξερεύνησης έχει σε μεγάλο βαθμό τελειώσει, αλλά οι εξελίξεις δεν είναι τόσο συχνές ώστε να υπάρχει κάτι με το οποίο να ασχοληθεί ο παίκτης.

Το Stellaris Console Edition κυκλοφορεί μαζί με το Utopia expansion και δύο Packs, αν και ο γράφων θεωρεί ότι το πακέτο θα μπορούσε κάλλιστα να περιέχει και τα υπόλοιπα Expansions και Packs, σαν μια Definitive Edition. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι το υπάρχον περιεχόμενο δεν καλύπτει κυριολεκτικά εκατοντάδες ώρες ενασχόλησης, ενώ πολύ σημαντικό είναι ότι η Console Edition έχει δεχθεί πλέον τις αναβαθμίσεις και τα features που έλειπαν από την αρχική έκδοση 1.7, η οποία υστερούσε σημαντικά σε σχέση με την έκδοση για PC.

Το Stellaris Console Edition είναι αυτή τη στιγμή πιθανότατα το πιο πολύπλοκο παιχνίδι στρατηγικής σε κονσόλες, και είναι παράσημο για την Tantalus το ότι μεταφέρθηκε πλήρως και ικανοποιητικά στο νέο αυτό περιβάλλον. Η Space Opera της Paradox είναι σίγουρο ότι θα συγκινήσει όχι μόνο τους φίλους του Science Fiction, αλλά όλους όσους επενδύουν το χρόνο τους στο είδος των Grand Strategy.

To Stellaris: Console Edition κυκλοφορεί για PS4 και Xbox One από τις 9 Ιουνίου. Το review βασίστηκε στην έκδοσή του για το PS4.